26 มกราคม 2546 13:50 น.
ภูเก็ต
จันทร็เอ๋ยจันทร์งามผ่องบนท้องฟ้า....
เหมือนใบหน้านางฟ้าสุดแสนสวย....
อีกกิริยามารยาทเอื้ออำนวย...
เป็นสิ่งช่วยส่งเสริมเพิ่มความดี.....
เจ้ากระต่ายตัวด้อยด้อยคุณค่า....
เฝ้าตั้งตาหมายจันทร์อันสดศรี......
ปองหมายปองจัทรายามราตรี....
แต่ไม่มีโอกาศสัมผัสจันทร์......
ครั้นรุ่งแจ้งแสงทองเริ่มส่องฟ้า....
ดวงจันทราลาลับคล้ายกับฝัน....
เฝ้าชะแง้แลหาทุกวี่วัน.....
อกกระต่ายหมายจันทร์นั้นสุดช้ำ.......
เหมือนฉันปองมองเธอเพ้อครวญหา......
ไม่เห็นหน้านงนุชสุดครวญคร่ำ.....
ทุรนทุรายเหมือนกระต่ายใจระกล่ำ.....
เฝ้าเพ้อพร่ำดุจกระต่ายที่หมายจันทร์.......
25 มกราคม 2546 09:01 น.
ภูเก็ต
ไม่อยากรักแต่ใจมันเรียกร้อง......
ไม่อยากมองแต่ใจมันโหยหา....
ไม่อยากรักแต่ใจมันนำพา....
ร้าวอุรายิ่งนักยามเธอเมิน.....
24 มกราคม 2546 09:16 น.
ภูเก็ต
อยากจะวานสายลมช่วยบอกรัก....
อยากจะบอกเธอนักว่าคิดถึง.....
อยากจะบอกว่าใจเศร้าสุดคะนึง....
อยากจะบอกคำหนึ่งว่ารักเธอ.....
อยากจะกู่ตะโกนให้ก้องฟ้า....
อยากเห็นหน้าคนดีมายิ้มให้....
อยากจะบอกว่ารักเธอหมดหัวใจ....
อยากจะได้หัวใจเธอมาครอง....
23 มกราคม 2546 07:57 น.
ภูเก็ต
กลัว.....เธอไม่รักกัน
กลัว.....ว่าฉันนั้นไร้ค่า
กลัว......เธอไม่สบตา
กลัว.....น้ำตาต้องไหลริน
กลัว.....เธอมีคนใหม่
กลัว.....ว่าใครคว้าไปกิน
กลัว.....ใจเธอโบยบิน
กลัว.....ได้ยินคำว่า..ลา
กลัว.....เธอบอกแยกทาง
กลัว....อ้างว้างใจโหยหา
กลัว.....ใจเธอเย็นชา
กลัว.....เวลาพาเธอไป
กลัว....เธอหลอกให้รัก
กลัว....อกหักเจ็บช้ำใจ
กลัว....เธอไม่ห่วงใย
กลัว....หัวใจเธอเปลี่ยนแปลง
22 มกราคม 2546 08:41 น.
ภูเก็ต
ห่าง.....กายแล้วห่วงหา
ห่าง.....ตาแล้วใจไหว
ห่าง.....ตัวแล้วห่วงใย
ห่าง....ไกลแล้วเหงาเหลือเกิน
ห่าง.....ใจแสนคิดถึง
ห่าง.....คนเคยซึ่งกลัวห่างเหิน
ห่าง....หายคล้ายจะเมิน
ห่าง....เกินจนห่วงใจ
หน้าส่วนตัว
527
