7 สิงหาคม 2547 16:25 น.
มะปรางหวาน5
เธออาจจะเก่งเธออาจจะฉลาด
แต่ฉันอาจขี้ขลาดและโง่เขลา
หากเธอคิดว่ามันคือแก่นแท้ของความเป็นเรา
ที่ต่างฝ่ายควรจะก้าวเข้าไปให้ถึงภายใน
ฉันจะยอรับเธออย่างที่เป็นอยู่
แต่เธอจะรับรู้อย่างที่ฉันเป็นได้ไหม
เราคบกันบนพื้นฐานบนความจริงใจ
แต่ไม่จำเป็นที่เราจะต้องมีอะไรทุกอย่างเหมือนกัน
ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
แม้ว่าจะมีความแตกต่างระหว่างเธอกับฉัน
แต่เมื่อเรามีความรักให้แก่กันและกัน
ความแตกต่างก็ไม่สำคัญเท่ากับความจริงใจ
7 สิงหาคม 2547 15:30 น.
มะปรางหวาน5
ดอกหนึ่งเป็นดอกกุหลาบ
งามเฉิดฉาย เรียกว่า ความรัก
ดอกหนึ่งเป็นดอกมะลิ
หอมหวาน เรียกว่า ความฝัน
ดอกหนึ่งเป็นดอกกล้วยไม้
ที่อบอุ่น เรียกว่า ความจริงใจ
ดอกหนึ่งเป็นดอกพลาสติก
สีดำทิมทะมิน เรียกว่า ความเห็นแก่ได้
อีกดอกหนึ่งเป็นดอกหญ้า
สีหม่นหมอง เรียกว่า ความเห็นแก่ตัว
4 สิงหาคม 2547 17:25 น.
มะปรางหวาน5
แม้เนินนานคำว่ารัก
จะไม่มีวันไปรักกับใครได้
เพราะว่าฉันรักเธอจากใจ
ไม่เหมือนใคร ๆ ที่บอกรักเธอ
ถึงเธอจะไม่รับรู้
ว่าฉันนั้นอยู่กับเธอเสมอ
แม้ยามหลับ ยามตื่นหรือนอนละเม้อ
ภาพของเธอก็ยังอยู่ในใจ
4 สิงหาคม 2547 17:19 น.
มะปรางหวาน5
ถึงแม้ว่าเคยรักเธอ
ไม่ใช่เสมอไปนะรู้ไว้
เพราะว่าเธอนั้นหลายใจ
ฉันจึงไม่อยากเข้าไปปรักเธอ
เธออาจจะรักเขา
หรืออาจจะไปรักใครที่ไหน
แต่ตรงนี้มีฉันนนั้นไม่อยากเข้าไป
เอาหัวใจเหงา ๆ ไปแลกกับความเศร้าหรอกนะเธอ
4 สิงหาคม 2547 17:15 น.
มะปรางหวาน5
อยู่ห่าง ๆ กันแบบนี้
คิดถึงเธอคนดีเสมอ
แม้ว่านานแค่ไหนสำหรับเธอ
ฉันยังจดจำเสมอไม่เคยลืม
เพราะว่าฉันนั้นยังรัก
และภักดีต่อเธอเสมอ
ถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลจากเธอ
ขอให้เธอรู้ไว้เสมอไปเปลี่ยนไป
หน้าส่วนตัว
627
