23 พฤศจิกายน 2547 13:35 น.
มะปรางหวาน5
หน้าที่ของคนรัก
ของฉันหมดไปแล้วใช่ไหม
เธอถึงได้ไม่ห่วงใย
แล้วทิ้งเอาไว้ให้เดียวดาย
เพราะว่าตั้งแต่วันนั้น
ความสัมพันเรามาหนีหาย
เธอจากไปกับเขาอย่างหน้าตาย
แล้วทิ้งเอาไว้เพียงความทรงจำ
23 พฤศจิกายน 2547 13:31 น.
มะปรางหวาน5
ยากจะบอกว่ารัก
เพราะไกลกันนักเกินจะบอกได้
แต่ยังอยากบอกว่ารักมากมาย
ให้เธอคนไกลได้คิดถึงกัน
แต่พอถึงวันนี้
เธอคนดียังคงคิดเหมือนฉัน
เพราะว่าเรามีความผูกพัน
ที่มากกว่าเพื่อนกันอย่างที่เคยเป็น
เพราะเธอคือคนรัก
ฉันถึงได้ปักใจเชื่อมั่น
ว่าเธอยังคงมีความรู้สึกดี ๆ ให้กัน
ถึงแม้ว่าความจริงนั้นยังไกลเธอ
23 พฤศจิกายน 2547 13:22 น.
มะปรางหวาน5
ตั้งแต่วันนั้นที่รู้จัก
เราแค่เป็นเพื่อนรักกันเท่านั้น
แต่พอจากคืนมาเป็นวัน
เรามีความผูกพันกันมากมาย
เธอจะเชื่อบ้างไหม
กับความห่วงใยที่ส่งไปให้
มันมีความหมายแฝงไว้ข้างใน
ว่าต่อไปเรายังคงจะเหมือนเดิม
แต่พอมาวันนี้
ฉันยังคงมีสิ่งดี ๆ มอบให้
เพราะว่าเธอคือความหวังมากมาย
และไม่เคยเท่าใครที่ใจอยากให้เป็น
15 พฤศจิกายน 2547 15:01 น.
มะปรางหวาน5
ฉันอาจไม่ใช่คนเก่ง
ฉันอาจจะไม่ใช่คนฉลาด
ฉันอาจจะเป็นคนขี้ขลาด
และฉันอาจจะเป็นคนโง่เขลา
ถึงฉันอาจจะไม่ทำให้เธอบรรเทา
แต่ฉันก็ทดแทนความเหงาที่เธอเคยมี
จะว่าไปก็ช่างมันเถอะ
ขอแค่ฉันได้เกิดบนโลกใบนี้
ถึงจะไม่เคยมีข้อไหนดี
แต่ถ้าหาดี ๆ ก็จะมีที่ตรงรักเธอ
9 พฤศจิกายน 2547 22:26 น.
มะปรางหวาน5
ไม่อยากเปิดเลยหัวใจ
เพราะเจ็บมากมายจากรักครั้งนั้น
ที่เธอเข้ามาผูกพัน
มาบอกกับฉันว่าเธอจริงใจ
แต่พอมาถึงวันนี้
ฉันคิดว่าเธอดีถึงเข้าไปใกล้
แต่และแล้วก็มาถึงคราวหัวใจ
ที่ต้องเจ็บอีกมากมายเพราะหัวใจไม่เคยจำ
หน้าส่วนตัว
907
