25 ธันวาคม 2551 19:18 น.
มาเรียณัฐ
คริสต์มาสปีนี้ที่ฉลองสร้างสรรค์
กับเพื่อนกัน พี่น้องกัน ได้ร่วม
งานสำเร็จวันนี้แล้วมีสุข
เพราะทุกข์ ร่วมสุขกันมา
ความปลาบปลื้มใจในงานที่สำเร็จ
ไม่มีเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
มาร่วมฉลองกันพร้อมหน้า
ปีใหม่จะมาแล้วเพื่อนเรา
ทำงานให้ลุล่วงเถิดจะเกิดผล
ค่าของคนร่วมกันสร้างอย่างไม่เหงา
เพียงเพราะร่วมใจใฝ่งานหนักและเบา
แล้วพงกเราสำเร็จได้...อย่างยินดี
วันนี้ปลื้มใจที่สุด
ผลที่เกิดผุดผ่องส่องศรี
ทั้งคุณงามและความดี
ยกนิ้วนี้....ให้พวกเรากันทุกคน...
24 ธันวาคม 2551 13:32 น.
มาเรียณัฐ
ตื่นแต่เช้าเดียวดายอยู่ตรงนี้
รีบเร่งรี่เดินเล่นเห็นธรรมชาติ
เสียงนกร้องจิ๊บจิ๊บไม่เคยขาด
ทำให้วาดความฝันที่ผ่านมา
เคยมีคนของใจไว้ตรงนี้
ตื่นเช้ามีคนเคียงข้างสุดหรรษา
ชมดอกไม้พรรณงามนานา
นกร้องว่าเราสองครองรักกัน
เธอห่างไกลด้วยหน้าที่
ฉันคนนี้จึงเงียบเหงาหวาดหวั่น
ตื่นมาชมนกชมไม้สารพัน
แต่เงียบงันเหงานักรักห่างไกล
รอเวลาไม่นานนี้
เธอจะมีเวลามาหาไหม
อย่าทิ้งร้างห่างไป
เพราะหัวใจฉันเหงาคิดถึงเธอ
รอตรงนี้ใต้ต้นรัก
รอด้วยใจภักดีนี้เสมอ
คงไม่เก้อเพราะรอรักสัครมั่น
เหลือเพียงอีกสองสามวัน...รักดวงนั้นจะกลับมา..
24 ธันวาคม 2551 00:15 น.
มาเรียณัฐ
แว่วหวานสำเนียงเสียงเรียกรัก
สายลมพักพัดแผ่วมาหวานหวาน
เพลงเพราะพลิ้วลิ่มลมชมชื่นบาน
เสียงประสานสายลมนั้นกลมเกลียว
เงี่ยหูฟังดังไพเราะเพราะพริ้ง
เสียงสรรพสิ่งมิ่งขวัญนั้นเฉลียว
เพียรพร่ำฝากรำพันสรรค์จริงเชียว
เพื่อดวงเดียวดั่งใจที่ให้เธอ
รักเรียกเพรียกหามาถึง
ดินแดนซึ่งแสนไกลใจเสมอ
เพียงแต่รักร้องร่ำจำให้ได้เจอ
รักหลงเพ้อคิดถึงหนึ่งไม่คลาย
เมื่อเราเข้าใจในรักมั่น
คู่เคียงกันยังฝันใฝ่ไม่ห่างหาย
ต่อให้สิ้นฟ้าสิ้นดินไม่สิ้นคลาย
รักมากมายมีให้ไว้เพียงเธอ
23 ธันวาคม 2551 11:40 น.
มาเรียณัฐ
หนึ่งชีวิตเกิดมาเพื่อหาฝัน
เก็บเกี่ยวเสี้ยวหนึ่งนั้นสรรหา
ร้องเรียกเพรียกพร่ำพรรณา
สิ่งที่ดวงใจข้าติดตาม
เชยอรุณรุ่งมุ่งหมายหมั่น
หนึ่งวาดความนั้นทั่วทั้งเขตขาม
ดินแดนใดไหนเล่าเฝ้าฟ้าคราม
และงดงามเพียงเพื่อได้เชยขม
ใครใครบอก ณ ที่นั่นฝันใฝ่
ที่ซึ่งใคร ใคร ใฝ่สุขสม
เขากล่าวนามแดนดินถิ่นภิรมณ์
ข้าจึงชื่นชมนักจักหาเจอ
วันนี้เวลานี้ที่ได้เห็น
มิยากเย็นเพียงเพียรสม่ำเสมอ
ทำคุณงามความดีเคียงคู่เธอ
ฝันฝันนี้มิใช่ละเมอแต่เป็นจริง
สองเราจึงมาพบกันสวรรค์สร้าง
ร่วมหนทางกวากหนามแล้วทุกสิ่ง
สองความฝันของเราได้เป็นจริง
และแน่นิ่ง ณ วันนี้ที่มีกัน
22 ธันวาคม 2551 22:40 น.
มาเรียณัฐ
หัวใจดวงน้อยคอยคิดถึง
เฝ้ารำพึงถึงพี่ไม่ห่างหาย
อยู่แสนแดนไกลรักไม่เว้นวาย
ตัวอยู่ไกลแต่ใจใกล้ชิดสนิทนาน
รักเริ่มผลิดอกงอกงาม
เรารถน้ำพรวนดินกลิ่นกล่าวขาน
ประคองรู้คู่ชื่นและเบิกบาน
แม้ว่ากาลเวลาจะยังรอ
เพียงรักเข้าใจในรักมั่น
สองเราต่างสร้างสรรค์สุขหนอ
วันเวลาที่เราต่างเฝ้าพะเน้าพนอ
เรามิย่อท้อใจในรักเดียว
บุเพสันนิวาสขอบฟ้า
กั้นไกลไหนรักยังแน่นเหนียว
รวามดวงใจไว้เพียงหนึ่งเดียว
แสนกลมเกลียวเหนี่ยวรั้งใจให้เพียงเธอ....
หน้าส่วนตัว
1026
