5 ตุลาคม 2546 15:43 น.
มาแตง
ไม่ขอให้เธอเข้มแข็งต่อความเหงา
เดินหนีความปวดร้าว - - - ที่อาจฉายภาพซ้อน ซ้ำ
เราบังคับอดีตไม่ได้ - - - และไม่อาจบังคับหัวใจให้เลิกจำ
ขนาดของหัวใจเท่ามือกำ
แต่อย่าให้ขนาดความบอบช้ำ - - - มาครอบงำหัวใจ
*** อย่าลืมนะ ขนาดของใจเท่ามือกำ แต่อย่าให้ขนาดความบอบช้ำ ... มาครอบงำหัวใจของเรา ***
5 ตุลาคม 2546 15:29 น.
มาแตง
ได้ยินไหมคำว่า - - - รักเธอเสมอ
แม้ไม่อาจข้ามฟ้าไปพบเธอตรงนั้น
แต่ความห่วงใย - - - ยังคงมีในความผูกพัน
แม้ระยะทางบนผืนทรายของฉัน - - - ห่างแสนไกล
เม็ดทรายที่โรยตัวบนถนน - - - ของความห่าง
จะไม่ยอมให้ความอ้างว้างแทรกตัวลงได้
หนึ่งใจที่นี่ - - - ยังยินดีจะมั่นคงตลอดไป
ทรายทุกเม็ดจะเขียนลงไปได้ไหม - - - ฉันรักเธอ
4 ตุลาคม 2546 13:42 น.
มาแตง
ถ้าเธอไม่มีอิทธิพล
ถ้าเธอเป็นแค่คน - - - ที่ผ่านมาเท่านั้น
เส้นทางชีวิต - - - ถ้าเธอเป็นแค่คนที่ฉันไม่คิดจะผูกพัน
ไม่มีความสำคัญ - - - ให้ต้องมานั่งฝันห่วงใย
มันคงจะดีกว่านี้
อย่างน้อย น้อย น้ำตาที่มี - - - คงไม่ไหล
ความปวดร้าวที่ได้รับ - - - คงไม่มากเกินจะปรับความเข้าใจ
เมื่อเวลาพาเธอจากไป - - - ฉันคงไม่ต้องทุรนทุรายวันเธอลา
อยากให้เธอไม่มีอิทธิพล
อยากให้เธอเป็นแค่คนที่เดินมาชนกันต่อหน้า
กล่าวคำขอโทษ - - - แล้วจากลา
เดินผ่านกันโดยไม่ต้องพูดจา
หรือเกี่ยวข้องกันด้วยคำว่า - - - ผูกพัน
3 ตุลาคม 2546 15:09 น.
มาแตง
ไม่โทษที่เธอมีอะไรมากมายทำในชีวิต
เธอไม่ใช่คนผิด - - - ที่ขีดความเหงาให้ฉัน
ไม่โกรธเธอเลย - - - ที่วันนี้ชาเฉยเงียบงัน
เมื่อสิ่งดี ดี เดินมาหาคนรักของฉัน - - - จนไม่มีเวลา
จะรับรู้ - - - ในวันที่ความเหงาเข่นฆ่า
ทำให้รู้ - - - ทน - - - เป็นผู้หญิงที่รักเธอตลอดมา
เธอจะได้รู้ว่ารอยต่อเวลา - - - ไม่เคยทำฉันเปลี่ยนแปลง
จะทำให้รู้ว่ารักเธอมาก
ทนกับการฝากรอยน้ำตา - - - บนความแกร่ง
เป็นผู้หญิงที่ยังรัก - - - แม้วันนี้ใกล้หมดแรง
ขีดความรักให้เข้มแข็ง - - - เพื่อทุบกำแพงกาลเวลาของเธอ
3 ตุลาคม 2546 14:09 น.
มาแตง
หมอนใบนั้นที่เธอฝันยามหนุน
มีเรื่องราวหวานกรุ่น - - - ให้อบอุ่นบ้างไหม
ยามหลับตา - - - คิดถึงกันหรือเปล่า - - - อยากรู้ใจ
เผื่อคืนนี้จะได้กอบเก็บฝันยิ่งใหญ่ - - - ให้สวยงาม
~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~
- - - ยามรุ่งสางที่ตื่นจากฝัน - - -
ดวงตะวันสาดแสงทุกเช้า - - - คอยไต่ถาม
เจ้านกน้อยเอื้อนเอ่ยบทเพลงรัก - - - ทกโมงยาม
รู้ใช่ไหม - - - ทั้งหมดนี้คือความงดงามที่มีให้เธอ
~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~
และหมอนที่หนุนนอนของคนทางนี้
ยังมีเรื่องราวดี ดี ให้กอบเก็บอยู่เสมอ
โลกของใครบางคนสดใสได้เพราะมีเธอ
และจะเป็นเช่นนี้เสมอ - - - ตลอดไป
~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~
จะเก็บเธอไว้กับใจ - - - ให้แสนนาน
ตรงที่ ที่ ความร้าวฉาน - - - ไม่อาจพบพานได้
จะตอบแทนความอบอุ่น - - - ส่งกลับไป
การมีตัวตนของเธอสำคัญกว่าใคร
เธอทำให้โลกใบใหม่ - - - กลายเป็นสีชมพู
หน้าส่วนตัว
717
