3 ตุลาคม 2546 13:10 น.
มาแตง
* * * แก้ม * * *
หน้ากระดาษแห่งความเหงา
นำมาพับเป็นดวงดาว - - - ติดไว้บนผืนฟ้า
เธอมองเห็นใช่ไหม - - - ดวงดาวที่ไกลสุดตา
นั่นคือความรักที่ยังรอเธอเสมอมา - - - คงเดิม
หน้ากระดาษแห่งความฝัน
ถูกแบ่งเป็นเส้นสายความผูกพัน - - - ที่จะเพิ่ม
ขอเขียนชื่อเธอลงไปได้ไหม - - - คำเดียวที่จะเติม
ก่อนที่หน้ากระดาษคงมั่นจะเริ่ม - - - ถูกพับเป็นดาว
หน้ากระดาษแห่งความรัก
ที่เคยซึมซับหยดน้ำตาพิงพัก - - - ในคืนหนาว
แต่สัมผัสแห่งความคิดถึง - - - จะอุ่นไอนานยาว
จะมีดาวกระดาษส่งไปบอกเรื่องราว - - - ของหัวใจ
* * * พี่ต้น * * *
ที่ริมหน้าต่าง
ฉันแขวนดาวไว้พราวพร่าง - - - แล้วนั่งฝัน
ดาวดวงเก่า - - - ที่เราเคยนั่งพับด้วยกัน
ดาวดวงนั้น - - - ที่เธอส่งเป็นของขวัญ - - - ในวันไกล
หน้ากระดาษแห่งความรัก
ที่ ที่ หัวใจฉันได้พิงพัก - - - อยู่อาศัย
จะรอหน้ากระดาษคงมั่น - - - ที่เธอจะพับส่งมาเป็นกำลังใจ
อย่างน้อยในวันไกล - - - ฉันจะได้ไม่หวั่นไหวเกินไป - - - เมื่อคิดถึงเรา
*** เป็นอีกบทกลอนที่เราได้ส่งถึงกัน ในคืนวันที่ดวงดาวเต็มท้องฟ้า ขอบคุณ คนแห่งความรักที่ทำให้ฉันได้รับรู้ว่าโลกความเป็นจริงใบนี้ ไม่ได้โหดร้ายเสมอไป ฉันเชื่อแล้วล่ะว่า ... ฟ้าหลังฝน ... มันมักจะสวยงามเสมอ ขอบคุณ คนแห่งความรักของฉัน ***
3 ตุลาคม 2546 12:54 น.
มาแตง
* * * แก้ม * * *
ลองอ่านนิทานเรื่องนี้ดู
คือความรู้สึกทั้งหมดที่มีอยู่ - - - ในใจของฉัน
แทนหยดน้ำตา - - - และการนับเวลารอการพบกัน
อยากให้เธอรับรู้ว่าฉันเหงางันเพียงใด
- - - ฉันเหงา - - -
เมื่อมองเห็นรอบข้างว่างเปล่า - - - ไม่มีเธอใกล้
จะข่มตาให้หลับสักคืน
ยังแอบกลัวว่าเธอจะเป็นอื่น - - - เมื่อร้างไกล
ไม่เป็นอันทำอะไร - - - เพียงแค่เพราะในใจคิดถึงคนดี
ฉันส่งนิทานเรื่องนี้มาให้
อ่านแล้วเธอคงเข้าใจหัวใจดวงนี้
คนเหงาที่รักเธอ - - - ยังหายใจไหวเพ้อทุก ทุก นาที
รีบกลับมานะคนดี - - - ก่อนที่คนเหงาที่รอเธออยู่ทางนี้ - - - จะขาดใจ
* * * พี่ต้น * * *
จะไม่อ่านนิทานของเธอ
จนกว่าเธอ - - - จะได้อ่านนิทานของฉัน
นิทานที่มีชื่อว่า - - - ความผูกพัน
ที่จะผูกโยงคนที่อ่านอยู่ตรงนี้ - - - ให้แน่นใจ
- - - อยากให้เธอเหงา - - -
มองฟ้าที่ว่างเปล่า - - - แล้วเพ้อไหว
ให้เธอนอนไม่หลับ - - - หยิบดาวมานับกับหัวใจ
เธอจะได้คิดถึงอีกคนที่ฝั่งฟ้าไกล - - - คิดถึงกัน
จะอนุญาติไหม - - - ให้ฉันเข้าไปในฝันเธอ
เผื่อว่าคนเหงาจะแอบละเมอ - - - วูบหวั่น
จะกอดเธอไว้ในอ้อมแขน - - - ทดแทนไออุ่นให้กัน
อย่าเพิ่งขาดใจก่อนวันที่ฉัน - - - จะเอารักนั้นไปฝากเธอ
*** เป็นบทกลอนที่เราสองคนส่งถึงกัน ในคืนที่แสนเหงาค่ะ ***
2 ตุลาคม 2546 15:57 น.
มาแตง
ได้ยินคำลา - - - หัวใจเจ็บชา - - - ร้าวไหว
ถามตัวเองว่าทำไมถึงถูกทำร้ายอย่างนี้
ทุ่มเทเท่าไหร่ - - - ไม่ทำให้เอรักได้สักที
คำตอบที่มี - - - คือเราคงดีไม่มากพอ
นานแล้วที่เธอจากไป
แต่เพราะอะไร - - - หัวใจยังลืมไม่ได้สักทีหนอ
เวลาเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง - - - เว้นแต่หัวใจอ้างว้างยังเฝ้ารอ
ยังติดจามงอนง้อ - - - ร้องขอให้เธอคืนมา
เพิ่งมาฉุกคิด - - - ก็วันนี้
ว่าทำตัวไร้ศักดิ์ศรี - - - ไม่มีค่า
ทั้งที่โลกกว้าง - - - ยังมีสิ่งต่าง ต่าง ให้ไขว่คว้ามา
ไม่จำเป็นต้องเสียเวลา - - - มางมงาย
หยุดร้องไห้ - - - เพื่อใช้สมองคิด
เลิกหลงผิด - - - ยึดติดกับผู้ชายใจร้าย
ให้โอกาสหัวใจ - - - เปิดรับสิ่งใหม่ ใหม่ รอบกาย
ก่อนที่จะถูกความรู้สึกเลวร้าย
กัดกร่อนทำลาย - - - จนสายเกิน
* * * การที่คน คนหนึ่ง ไม่เห็นถึงคุณค่า ก็ใช่ว่า จะไร้ค่า กับอีก หลาย หลายคน * * *
2 ตุลาคม 2546 14:05 น.
มาแตง
ไม่ใช่ - - - เพราะหัวใจไหวหวาน
ไม่ใช่ - - - เพราะต้องการลบภาพคนเก่า
ไม่ใช่ - - - เพราะอยากให้เธอมาเป็นเงา
และไม่เคยเปรียบเทียบเขา - - - กับตัวเธอ
เพราะเขาคือวันวานที่ผ่านเลย
คนที่ครั้งหนึ่งคุ้นเคย - - - และคิดถึงเสมอ
และก็นานมาแล้ว - - - ไม่ได้เจอะเจอ
อย่าระแวงเลยว่ามีเธอเป็นตัวแทนของใคร
เพราะวันนี้ของฉัน - - - ก็คือวันนี้
อย่าหวาดหวั่นเลยคนดี - - - เชื่อฉันได้ไหม
เพราะเมื่อรับเธอมาเป็นคนของหัวใจ
ก็หมายถึงพร้อมที่จะลบเขาออกไป - - - จากความทรงจำ
2 ตุลาคม 2546 13:57 น.
มาแตง
เช้าวันนี้ฉันเดินเล่นกับลูกหมาตัวน้อย
สัมผัสสายลมล่องลอย - - - พัดพลิ้ว
แสงแดดกระทบยอดหญ้า - - - ไหวปลิว
ใบไม้ร่วง - - - ลอยละลิ่ว - - - ไปกับแรงลม
อยากให้เธอได้มาสูดอากาศแบบนี้
อยากให้เธอหลับฝันด้วยทุกสิ่งที่แสนดี - - - เป็นผ้าห่ม
ถนนทุกสายที่ฉันเดินทางไปในโลกใบกลม
รู้ไหม - - - รักจากเธอคือสายลม - - - ที่ฉันใช้หายใจ
^*^ ลูกหมาตัวน้อยชื่อกั๊ตจัง สายลมสายนั้น คือพี่ต้นไง แก้มรักพี่ต้นค่ะ ^*^
หน้าส่วนตัว
808
