26 มกราคม 2547 17:22 น.
มาใหม่
ฉันไม่ใช่ผู้วิเศษ ที่จะเสกปราสาทงามให้เธอ
ไม่มีฤทธิ์เดช ไม่มีราชรถเลิศเลอ
แต่ฉันมีใจพิเศษ จะพาเธอผ่านคืนนี้ไป
ฉันเป็นเพียงผู้ชาย คนนี้ที่มีใจมั่นรักเธอ
โอบกอดฉันไว้ หลับตาผ่อนคลายให้สมฤดี
เราจะบินหนี ข้ามน้ำทะเลและแดนกว้างใหญ่
ดาวพราวดั่งฝัน กลางคืนยาวนานรานหัวใจ
ปล่อยความเหงาไป ทอดทิ้งใจ รักจะพาแต่เราไปสองคน
ฉันไม่ใช่คนยิ่งใหญ่ ร่ำรวยจ่ายเงินเร็วร้อนแรง
ไม่มีอำนาจใด ประหนึ่งเจ้าชายจะสำแดง
มีเพียงหัวใจ จะพาเธอผ่านคืนนี้ไป
ฉันเป็นเพียงผู้ชาย คนนี้ที่มีใจมั่นรักเธอ
ไม่ใช่ผู้วิเศษ เป็นเพียงผู้ชายที่ใจมันรักเธอ
ไม่มีฤทธิ์เดช มีเพียงหัวใจที่ใฝ่เฝ้ารักเธอ
ไม่ใช่ผู้วิเศษ เป็นเพียงผู้ชายที่ใจมันรักเธอ
ไม่มีฤทธิ์เดช มีเพียงหัวใจที่ใฝ่เฝ้ารักเธอ
26 มกราคม 2547 17:20 น.
มาใหม่
เจอะเธอกี่ครั้งก็ยังเห็นว่าเธอนั้นมีใครอยู่
แค่มองก็รู้ว่าเธอนั้นแอบมีใครๆ
แต่พอไต่ถามกลับบอกฉันว่าคนนั้นเป็นี่ชาย
อีกคนก็เพื่อนกัน ไม่ได้คิดอะไรหรอก
ฉันคิดไปเอง
ถ้าจะให้เชื่อเธอ แต่ควรจะเชื่อเธอดีหรือเปล่า
แต่ฉันไม่เชื่อเธอดีกว่า จะดูยังไงยังไงก็ไม่ชัวร์
ก็เธอนั่นแหละ ตอแหล ตอแหล
ก็เธอนั่นแหละ ตอแหลตลอด
ไม่อยากจะเชื่อเธอ ไม่เคยไว้ใจ
ก็แอบไปเจอมาตั้งกี่ครั้งยังบอกพี่ชาย
ก็เธอนั่นแหละ ตอแหล ตอแหล
ก็เธอนั่นแหละ ตอแหลทุกอย่าง
ตั้งแต่บัดนี้ไป จะไม่เชื่อใจเธออีก
หลอกเรามาตั้งกี่ครั้งไม่เจ็บได้ไง
แหลมาตลอด
เจอะเธออีกครั้งกับคนนั้น
เค้าเดินเค้าควงกันอยู่
และบอกให้ฉันได้รับรู้ว่าเป็นแฟนเธอ
แต่แอบกระซิบบอกกับฉันว่า
เธอนั้นยังคงรักเราอยู่เสมอ
แต่ว่าเธอกลับแอบหนีไปมีคนใหม่
ฉันไม่เข้าใจ
26 มกราคม 2547 17:16 น.
มาใหม่
แค่เพียงสมมติว่าหยุดคบกัน
ใจฉันก็สั่นเหมือนคนเป็นไข้
ถ้าในความจริงสองเรามีอันห่างไกล
ผลลัพธ์ที่เกิดกับใจก็คงเหมือนตายจากกัน
ด้วยความรักนั้นก้าวผ่านห้องใจ
อ่อนไหวเผลอใจให้เธอเกินกั้น
ขอบคุณเวลานำพาเราใกล้ชิดกัน
จากเพื่อนเลื่อนเป็นผูกพันเพียงก้าวห่างกันหวั่นไหว
ขาดเธอไม่ได้หัวใจขอสารภาพ
กดโทรศัพท์รับช้าก็ยังน้อยใจ
อยู่ใกล้จนชินไม่อยากได้ยินคำว่าห่างไกล
ขอร้องอย่าทำร้ายใจด้วยการหนีไปห่างกัน
ถ้าสิ่งใดนั้นที่ผ่านพ้นมา
หนักหนาจนเธอไร้ความเชื่อมั่น
เจ็บจนเหลืออดก็โกรธได้แต่อย่านาน
เพราะใจที่ทรมานคอยนานจะพานสิ้นลม
26 มกราคม 2547 17:12 น.
มาใหม่
ใจคนไม่แน่นอน มันยอกย้อนเหลือเกินนะใจ
ใจอันไม่เท่าไรจะไปทางไหนก็มีแต่เรื่องราว
แต่ใจฉันสับสน วกวนเพราะคิดถึงเธอ
มันพร่ำเพ้อถึงเธอทุกค่ำเช้า
เคยลองหักห้ามใจ ทนไม่ไหวทำไมไม่รู้ทั้งวัน
ใจคนไม่เหมือนกัน เธอคิดถึงฉันบ้างไหมเล่าคนดี
จากกันไปแสนไกล มันก็นานหลายปี
ไม่ลืมเธอซักทีไม่รู้ทำไม
อาจเป็นเพราะรักเธอเหลือเกิน เกินใจคนทนได้
อาจเป็นเพราะรักหมดทั้งใจ ก็เลยไม่เคยลืมเธอ
อย่าปล่อยให้ฉันละเมอถึงเธอข้างเดียว คิดถึงเธอ
26 มกราคม 2547 17:07 น.
มาใหม่
เป็นเพราะเรา เป็นเพราะเรามากกว่า
เป็นเพราะใจ เป็นเพราะใจเราอ่อน
อ่อนแออยู่เสมอ เพียงพบคนถูกใจ
เก็บมาใส่ดวงใจฉันไว้ ฝันลมๆมากมาย
แล้วเป็นไง พอหัวใจต้องเจ็บ
เขาคนดี มีแล้วมีคนอื่น
เจ็บใจอยู่อย่างนั้น เพียงพบความผิดหวัง
ได้แต่ปลอบปลอบใจตัวเอง หวังอะไรมากมายนะใจ
เป็นเพราะใจเราอ่อน อยากทำหัวใจขึ้นใหม่
อยากตบแต่งดวงใจเล็กๆ ให้แข็งแรงพอจะทนไหว
พอแล้วพอ พอฉันพอดีกว่า
คิดไปเอง ทำให้ใจต้องเจ็บ
สุขเพียงสุขเล็กน้อย ยามพบคนถูกใจ
แต่พอเจ็บมันเจ็บเกินใคร เป็นเพราะใจเราบางเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
1223
