31 มกราคม 2548 11:00 น.
มุมมองของเม็ดทราย
แอบส่งยิ้มให้เธอเบาเบา
อยู่ในมุมที่แสนเงียบเหงา..อ่อนไหว
ความสุขเล็ก ๆ บนโลกใบกว้าง..
..อาจดูเหมือนอ้างว้างกว่าใคร
แค่นั้นก็แสนดีใจ..แม้ไม่เคยได้อะไรคืนมา
แค่เธอยิ้มกับใคร ๆ .. อย่างที่เป็น
ขอแค่ฉันได้เห็น..แม้ความรักต้องหลบเร้นหรือไร้ค่า
แค่ได้หายใจบนโลกใบหนึ่ง
มีสักคนให้คิดถึงทุกเวลา
แค่นั้นคงดีกว่า...โลกที่ไม่เหว่ว้า แต่ไร้เธอ
9 มกราคม 2548 12:55 น.
มุมมองของเม็ดทราย
บทกลอนของฉันมันไร้ค่า
คงเหมือนกับคำสัญญา ที่คนให้มาไม่เคยรักษาไว้
คงเหมือนกับความรัก ที่ผ่านมาทายทักเพื่อจากไกล
คงเหมือนหนึ่งลมหายใจ ที่ไม่เคยมีใครคิดไยดี
ฉันท้อเหลือเกินนะรู้ไหม
ที่ต้องวางหัวใจไว้กับคนไม่ห่วงใยใครตรงนี้
ได้แต่เขียนคำพร่ำเพ้อ ที่มีเพียงเธอ..เธอ..เธอทุกที
ฝังจมกับคำสัญญาที่มี ความรักที่เคยแสนดี
แต่วันนี้ไม่เหลือมีคุณค่าใด
บทกลอนบทสุดท้ายยังคงไร้ค่า
คงไม่ต่างกับคำร่ำลา..คงเหมือนหยดน้ำตาเต้นไหว
คงไม่ต่างกับความรักที่ยังคงแน่นหนักไม่เปลี่ยนไป
คงเหมือนกับลมหายใจ...ที่อ่อนล้าเพียงใดก็รักเธอ
23 ธันวาคม 2547 11:27 น.
มุมมองของเม็ดทราย
aby I Like You Like That
แม้เหตุผลร้อยแปดก็ไม่อาจห้ามไหว
แม้เธอมีอยู่แล้วคนสำคัญ..
...แม้เราเป็นเพื่อนกัน แล้วไง?
ฉันก็แค่รักเธอในใจ..
...รักเธอที่เป็นเธอต่อไปทุกที
I Love Your Way Everyday
แม้ความรักไม่อาจทุ่มเท หัวใจก็ไม่เคยหันเหหลีกหนี
คิดถึงแล้วต้องเศร้า..ยังดีกว่าความเหงาที่เคยมี
แม้ได้เป็นเพียงเท่านี้ เพียงเพื่อนที่แสนดี..ก็พอใจ
Baby I Like You Like That
ต่อให้กี่เหตุผลล้านแปด ก็ไม่อาจรั้งฉันไว้
I Love Your Way Everyday..
...ไม่เคยคิดโลเลไปหาใคร
แล้วเธอล่ะเมื่อไร..จะหันมามองคนใกล้ ๆ เสียที
8 พฤศจิกายน 2547 15:44 น.
มุมมองของเม็ดทราย
จุดยืนของคนแพ้พ่าย
คือต้องทนอยู่กับคนมักง่าย..อย่างสิ้นไร้ความหวัง
เมื่อเธอมีเขาผ่านเข้ามา..ฉันก็เหลือเพียงน้ำตาที่จีรัง
ความรักไม่อาจฉุดรั้ง
หยดน้ำตาเขาไม่เคยมาฟังหรือใส่ใจ
บทสรุปสุดท้ายก็เท่านี้
ต่อให้ฉันยังทำดี..เธอก็คงไม่มีอะไรให้
รางวัลสุดท้ายของคนพ่ายแพ้...
คงต้องอยู่กับความอ่อนแอที่ไม่เหลือใคร
ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไร..เธอจะเอ่ยหนึ่งคำสุดท้าย..คำอำลา
27 สิงหาคม 2547 13:06 น.
มุมมองของเม็ดทราย
บนทางที่เราร่วมเดิน
เธอมีฉันเป็นส่วนเกิน..ใช่ไหม
ที่ยังยืนข้างกันอยู่ เพราะเธอไม่รู้จะไปกับใคร
ตอบมาได้ไหม..ฉันคืออะไรในสายตา
เป็นเพียงดอกไม้แห้งเหี่ยว
แค่ในยามเปล่าเปลี่ยว เธอจึงหันมาหา
เมื่อมาถึงสวนสวย
มีดอกไม้กลิ่นระรวยละลานตา
ฉันก็ถูกทิ้งกับวันเวลา
มีเพียงความเหว่ว้าเคียงข้างกัน
ถ้าฉันเป็นเพียงแค่คนแก้เหงา
ก็ช่วยบอกหน่อยได้หรือเปล่า..ฉันไม่อยากฝัน
แต่ถ้าฉันยังเหลือค่า ก็ช่วยแสดงออกสักนิดว่า
เราผูกพัน
เธอยังห่วงฉันทุกวัน ไม่ใช่แค่เพราะเธอนั้นไม่เหลือใคร
คนที่ให้อยู่ฝ่ายเดียว..มันเหนื่อยท้อ
คนที่ได้แต่เฝ้ารอ..มันร้าวไหว
คนที่ทำอะไรก็ผิด..เธอไม่เคยคิดห่วงใย
มันแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงใด
ที่จะใช้ต่อลมหายใจให้ผ่านวัน
อยากให้เธอลองมองคนคนนี้
อยากให้เธอรู้สึกดีดี..เหมือนกับฉัน
ไม่อยากให้เธอจูงมือใคร พอเขาจากไปจึงมาหากัน
ไม่อยากให้ในทุกวัน ยังคงมีแต่ฉันที่เดียวดาย
บนทางที่เราร่วมฝัน..เธอยังต้องการฉันหรือเปล่า
ยังอยากยืนข้างกัน แม้ความเหงาได้จางหาย
ช่วยยืนยันด้วยสัญญา..
ว่าหนึ่งคนยังมีค่า แม้ไม่มากมาย
และไม่ใช่แต่ฉันงมงาย แต่เธอก็มีรักให้เช่นกัน
หน้าส่วนตัว
963
