12 กุมภาพันธ์ 2553 15:39 น.
มู่หลานน้อย
ครั้งนั้นที่ฉันเคยบอกเธอให้รู้
แต่เธอก็ยังอยู่และให้โอกาสฉัน
เธอบอกว่าเรายังเป็นเพื่อนกัน
เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป
ฉันจะเป็นเพื่อนเธอให้ได้...
แต่ไม่อยากให้มันตลอดไป...รู้ไหม
แต่ฉันคงทำอะไรอีกไม่ได้
ถ้าบอกไปฉันจะไม่ได้เจอเธออีกเลย
คำว่า เพื่อน คำนี้เธอคอยย้ำ
คำทุกคำที่เธอนั้นได้เอื้อนเอ่ย
รู้ไหมฉันนั้นไม่ชอบมันเอาซะเลย
อยากเฉลยความในใจให้เธอรู้
คำว่า เพื่อน ที่ทำให้ฉันเจ็บ
แต่ต้องเก็บเอาไว้ในอณู
เพราะคำว่า พื่อน มันรั้งเธอให้อยู่
อยู่กับฉันอยู่ตรงนี้ในทุกวัน
ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกใว้ในใจ
ขอเพียงให้เธอยังอยู่อยู่กับฉัน
แต่เธอก็คงต้องไปในสักวัน
วันที่เธอนั้นพบเจอคนของเธอ
12 กุมภาพันธ์ 2553 11:57 น.
มู่หลานน้อย
วาเลนไทน์ครั้งใดใจสั่นสั่น
14 กุมภา วันแห่งความเศร้า
ก่อนก็เคยมีคนเคียงข้าง
เดือนนี้ร้าง ลางเลือน เหมือนทุกปี
เดือนไหน ๆไม่เคยร้าง คนข้างกาย
เดือนนี้ไง๋ หายต๋อม ไปทุก พ.ศ.
เหมือนเป็นอาถรรพ์วันวาเลนไทน์
ทุกทุกคนเฝ้ารอ เฝ้าคอยเดือนนี้
แต่ตัวเราอยากจะตัดมันออกไปจากปฏิทินเลยด้วยซ้ำ
ใครเป็นแบบนี้บ้างไหม พอถึงวันวาเลนไทน์เมื่อไร
จะต้องมีเหตุให้ต้องอยู่คนเดียวทุกที
แล้วมันจะเจ็บเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณเมื่อ...
วันนี้มันเป็นวันแห่งความรัก
หน้าส่วนตัว
880
