หัวใจไม่ใช่โรงหนัง..และความรักก็ไม่ใช่ซีรีส์ 3 ชั่วโมงจบ

ม่านฝน

           ความรัก  ในมุมมองของใครหลาย ๆ คนคงต่างกันออกไป  แต่สำหรับฉันแล้ว  รัก มีความหมายความยุ่งยากซับซ้อนเกินกว่าจะสรรหาถ้อยคำใดมาอธิบายได้หมด


          ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของฉันในวันนี้ยังคงดำเนินไปเหมือนเช่นทุกวัน  คือตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อเข้าเรียน  เจออาจารย์  เจอเพื่อน ๆ เฮฮาปาร์ตี้กันตามประสาเพื่อนฝูง  ทั้งผู้หญิงและผู้ชายเราต่างมีความรักแบบเพื่อนให้แก่กัน  ไม่เคยเลยสักครั้งที่หัวใจจะคิดเกินเลยไปถึงคำว่า คู่รัก 


          ไม่รู้นะว่าเป็นเพราะฉันอิจฉา หรือเพราะการปิดกั้นตัวเองจนทำให้มองโลกแคบ และกลายเป็นคนใจแคบ  ที่เผลอคิดตำหนิ  และรังเกียจพฤติกรรมของพวกนักเรียน นักศึกษา ที่ควงคู่กันไปพรอดรักกันตามผับ คลับ บาร์ หรือเลยเถิดถึงขั้นอยู่กินด้วยกันอย่างออกหน้าออกตา  และฉันคงบ้าไปแล้วที่คิดไปว่าพวกหนุ่มสาวในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกันนี้ควงคู่กันเพียงเพราะความโก้เก๋ หรือเป็นค่านิยมที่ต้องมีแฟนไม่อย่างนั้นจะเชย..เห่ย..ขึ้นคาน  จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่วาเลนไทน์ปีนี้  ฉันยังคงใช้ชีวิตต่อไปเรื่อย ๆ เพียงลำพังอย่างไม่มีอะไรให้จดจำ  


          เพื่อนสนิทคนหนึ่งของฉัน  เธอผู้ซึ่งมีความรักอยู่เต็มหัวใจ  ได้ถ่ายทอดความรู้สึกคล้าย ๆ นิยามของคำว่า  รัก  ให้ฟังว่า  ความรักไม่จำเป็นต้องประกอบไปด้วยการดูหนัง ฟังเพลง เต้นรำ หรือการลงเอยด้วยเรื่องของsex เสมอไป  เพราะความรักเกิดขึ้นได้ทุกที่  ทุกอากัปกิริยาของคนที่รักกัน  จนอาจพูดได้ว่าเพียงแค่ได้ยินเสียงจามของคนที่เรารักก็มีความสุขแล้ว  จริงอยู่ที่บางคนอาจควงคู่กันเพียงเพราะความโก้เก๋   แต่แท้ที่จริงเมื่อมองดูลึก ๆ และนาน ๆ จะค้นพบว่าคู่รักบางคู่อาจเริ่มต้นด้วยความไร้เดียงสา  หรือความรักหวานแหววแบบเด็ก ๆ แต่ลงเอยด้วยการวางแผนของอนาคตอย่างมีเหตุผลไว้เพื่อที่จะฝากชีวิตของกันและกันในวันข้างหน้า  และเมื่อถึงเวลานั้นแล้ว  วาเลนไทน์  ก็ไม่มีความสำคัญอะไรกับเขาเลย  เพราะทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที เขาก็สามารถเติมความรักให้กันได้

          บางคนก็พูดถึงความรัก..ว่ามันซาบซ่ายิ่งกว่าโซดาตราสิงห์...เพื่อนฉันอีกนั่นแหละ...เธอคือผู้หนึ่งซึ่งมีความรักหล่อหลอมหัวใจอยู่ตลอดเวลาก็พูดว่าความรักนั้นแสนจะซาบซ่า  ถ้าใครไม่เคยดื่มก็คงไม่รู้  อาจเดาเอาเองว่ามันคงทำให้เจ็บแสบหัวใจโดยที่ยังไม่เคยลองลิ้มรสมันเลยสักครั้ง  ข้อจำกัดมากมายหลายอย่างของคนบางคน  อาจกีดกันให้รักไม่บังเกิด  ความกังวลทำให้รัหถูกเก็บงำ บดบัง  ที่สำคัญนอกจากรักจะประกอบไปด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างแล้ว   รักคือการให้ตามนิยามที่ใครหลายคนพูดไว้


          จากมุมมองของเพื่อนอีกคนหนึ่งซึ่งไม่เคยมีความรักเช่นเดียวกัน...เธอบอกว่าความรักนั้นมีพลัง มีความหมายมากมาย  อย่ามองเพียงความรักที่ผิดพลาดของคนบางคนเฉกเช่นหนุ่มสาวบางคนที่มองไม่เห็นค่าของมันและอย่าตีความคำว่า  รัก ตามความรู้สึกนึกคิดของตัวเองจนไม่ยอมเปิดใจให้ใครเข้ามา...


          ฉันเคยซึมซาบนิยามความรักเหล่านั้นมาแล้วตั้งมากมาย จากคำพูด  จากบทเพลง  หรือจากละครโทรทัศน์  มันออกจะหวานซึ้งชวนให้เลี่ยนจนต้องเบือนหน้าหนี  หนีหนีจนไกลออกมาเกินกว่าจะย้อนกลับไปเพื่อค้นหาความหมายแท้จริงของคำว่า  รัก  นั้นได้อีก


          สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกมีอคติกับความรักของหนุ่มสาวก็คือ การแสดงความรักแบบฉาบฉวยจนดูไร้ค่า  เหมือนการตีตราจองตั๋วหนังในราคาไม่กี่ร้อยบาทเพื่อที่จะเข้าไปในโรงหนัง แล้วใช้เวลาเพียงสองสามชั่วโมงในการดื่มด่ำเรื่องราวทั้งหมด และออกมาแบบต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน  อาจมีบ้างที่รู้สึกซาบซึ้ง ประทับใจในเนื้อหา  แต่ไม่นานก็ลืมเลือนไป


          เคยมีคนบอกว่าคนเราเกิดมาเพียงชาติเดียว  อยากทำอะไร  อยากบอกใครว่ารัก  ก็ไม่ต้องเก็บซ่อนไว้  ฉันว่ามันก็จริงนะ


          แต่นั่นไม่ได้เป็นบทสรุปของการมีความรักแบบสะเปะสะปะ  นึกอยากบอกรักใครก็บอก  หรือนึกอยากมีsex กับใครก็ตามอำเภอใจ  ทำอย่างกับว่าหัวใจของคนเป็นเพียงชักโครก โดยมีความรักเป็นแค่น้ำที่หล่อเลี้ยงปากโถไว้ไม่ให้ของเสียย้อนกลับหรือมีกลิ่นเท่านั้น


          เคยมีชายหนุ่มอยู่หนึ่งคนเข้ามาทำท่าทีเหมือนจีบฉัน  คอยเอาอกเอาใจส่งยิ้มและถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันทุกวัน  ฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธมิตรภาพของเขาไปหรอกนะเราต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน  พูดคุยเฮฮากันดีตามประสาเพื่อน  แต่นานวันเข้าเขาก็ทำทีเหมือนจะเร่งรัดให้ฉันคบกับเขาเป็นแฟนฉันเริ่มรู้สึกท้วงเขาขึ้นในใจว่าแท้ที่จริงแล้วคำว่า แฟน มันคืออะไรกันแน่  ไม่ใช่มิตรภาพและความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีให้กันหรอกหรือ


          แล้วถ้าคำว่า แฟน คืออะไรที่มากกว่านั้น  แล้วมันคืออะไรกันเล่านอกเหนือจากความถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน  การเข้าใจซึ่งกันและกัน  การให้ในสิ่งที่อยากจะให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนแล้วยังมีอะไรที่ฉันต้องมอบให้เขาเพื่อยืนยันในมิตรภาพอีก?


          ฉันยังยืนยันที่จะไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้ามายุ่มย่ามในหัวใจ  และไม่เปิดโอกาสตัวเองเพื่อค้นหาความหมายของความรักตราบจนสักวันที่ฉันแน่ใจแล้วเท่านั้น  ว่าชีวิตคู่คือการร่วมทุกข์ร่วมสุขกันอย่างแท้จริง  ไม่ใช่เพียงแค่การและเสพสุขเพียงชั่วเวลาหนึ่งแล้วเลิกลาจากกันไป เพื่อที่ต่างฝ่ายต่างต้องเจ็บช้ำ  หรือต้องเจ็บช้ำเพียงฝ่ายหนึ่งฝ่ายเดียว ....