21 กุมภาพันธ์ 2549 19:07 น.
				
												
				
								ยูริ
		
					
				
+++ในเมื่อเธอไม่เคยใส่ใจความรู้สึกกัน
แล้วทำไมฉันต้องทนต้องหวั่นไหว
มีเธอวันนี้แต่กลับเหมือนไม่มีใคร
แค่ความใส่ใจเธอยังคิดว่ามากมายเกินให้กัน
+++ในเมื่อเราต่างมีวิถีชีวิตที่ต่างกันไป
จึงไม่แปลกอะไรหากฉันจะเดินจากไปตามทางของฉัน
รักกันไม่ได้ก็ไม่เป็นไรให้จบกัน
พอกันทีเธอกับฉัน"จบความผูกพันของหัวใจ"
                +++ยื้อก็เหมือนเราจะยิ่งเหนื่อย รักไม่ช่วยอะไรเลย+++
                             ฉันไม่ยอมเปลี่ยน เธอไม่ยอมเปลี่ยน 
                                   เรายังทำตัวเหมือนเคย ๆ 
 
                              ปรับความเข้าใจกันไปมันก็ซ้ำเก่า
                            ทั้ง ๆ ที่รักกันแต่เราเข้ากันไม่ได้เลย
                          เมื่อเราต่างไม่เคยจะยอมลดก็ควรจะลา				
			 
			
				19 กุมภาพันธ์ 2549 18:35 น.
				
												
				
								ยูริ
		
					
				
ยังรักและยังรอฉันกลับไป
พูดมาทำไมทั้งที่เค้าก็ยังอยู่ข้างกายอย่างนั้น
ถ้าฉันกลับไปฐานะอะไรที่เธอจะให้กัน
แล้วคนที่อยู่ข้างกายตอนนี้นั้นเค้าจะรู้สึกยังไง
เกลียดจริง ๆ ความที่ยังเป็นคนโลเลแบบเธอ
ยังจะให้ฉันต้องเจอความเจ็บช้ำอีกซักแค่ไหน
ที่กลับมาเพราะยังรักกันหรือเห็นเพียงฉัน "เป็นของตาย"
ยังไม่พออีกใช่มั๊ยถึงได้กลับมาวุ่นวายไม่ร้างลา
วันวานฉันเคยเป็นยังไงยังจำได้ดี
กี่ล้านนาทีที่ผู้หญิงคนนี้น้ำตานองหน้า
เจ็บเพียงใดจำได้ดีวันนี้ไม่ขอเธอคืนกลับมา
รีบ ๆ จากไปซะดีกว่าอย่ามัวมาเสียเวลา "ฉันไม่อาจเปลี่ยนใจ"				
			 
			
				9 กุมภาพันธ์ 2549 15:23 น.
				
												
				
								ยูริ
		
					
				
+++หลากหลายคนที่ผ่านเวียนวนเข้ามา+++
แต่ใจไม่เคยไขว่คว้าให้เข้ามาเคียงใกล้
แต่กับเธอคนนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ถึงได้รู้สึกแปลกไปกว่าใครที่เคยพบเจอ
+++ไม่ได้ร้องขอให้ต้องมาเป็นคนรักกัน+++
ทุกสิ่งที่ทำนั้นยืนยันว่าฉันเต็มใจเสมอ
ส่วนจะรับรู้บ้างหรือไม่ไม่เป็นไรใจของเธอ
"รู้เพียงฉันหวังดีเสมอและยินดีรักเธอด้วยจริงใจ"
                            +++++++++++++++++++++++++++++++				
			 
			
				8 กุมภาพันธ์ 2549 16:19 น.
				
												
				
								ยูริ
		
					
				
ขอบคุณสายลมแห่งกาลเวลา
ที่พัดพาเธอมาในวันนี้
ขอบคุณเรื่องราวของวันเก่าที่ดี ๆ 
ขอบคุณกำลังใจที่หยิบยื่นให้กัน
อยากจะตอบแทนสายลมแห่งกาลเวลา
ที่ไหน ๆ ก็พัดพาเธอมาให้เจอฉัน
คนของกาลเวลาฉันเลือกที่จะเก็บรักษาด้วยชีวัน
จากนี้ตลอดไปนั้นมี 1 คำยืนยัน "ฉันจะรักเธอ"				
			 
			
				6 กุมภาพันธ์ 2549 18:50 น.
				
												
				
								ยูริ
		
					
				
....ถามเธอว่าจะรักฉันไปถึงเมื่อไหร่
เธอตอบกลับมาง่าย ๆ ว่าไม่รู้อะไรทั้งนั้น
ช่วงเวลาที่ผ่านมาเวลาของความผูกพัน
เธอบอกแค่ว่าเรายังมีกันและกันอย่างนี้ต่อไป
....ไม่มีใครสามารถรู้อนาคตข้างหน้า
ไม่มีใครรู้ว่าปัญหามันจะเข้ามาวันไหน
ฉันควรรู้อีกนิดว่าความคิดผู้หญิงมันต่างกับผู้ชาย
ถ้าถามฉันก็คงตอบง่าย ๆ ว่ารักเธอตลอดไปนานเท่านาน
....แต่ความจริงแล้วมันคงไม่มีใครรู้
ที่เธอตอบมาก็ถูกอยู่แม้คิดต่างจากฉัน
เอาเป็นว่า วันนี้ ตอนนี้ แค่เราดีต่อกันและกัน
พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรนั้นทุกสิ่งฉันว่ามันอยู่ที่ 2 เรา
                             +++++++++++++++++++++++++++
        นี่คือสิ่งสำคัญที่เรายังอยู่ด้วยกัน   สิ่งอื่นใดนั้นมันยังไม่มาถึง
                            บอกได้แค่นี้  จะรักหมดทั้งใจที่มี
                    ให้มันตราตรึง   อยู่ในใจเผื่อไปถึงวันลาจาก
                           ++++++++++++++++++++++++++++