12 เมษายน 2556 16:22 น.
รการต์
เ ธ อ ผู้ จุ ด ป ร ะ ก า ย ฝั น
๏ ตั้งแต่วันพบเจอเธอครั้งแรก
รู้สึกแปลกใจนั้นเริ่มหวั่นไหว
เพียงแค่เคียงคู่กานท์ประสานใจ
จากระบำใบไม้ของสายลม
ที่ลานฟลอร์เต้นรำค่ำคืนหนึ่ง
ใต้ฟ้าซึ่งดาวเรียงเคียงผสม
ส้นสูงเธอสวมใส่ปลายเรียวคม
เกะกะจนหกล้มระบมเท้า
ถอดทิ้งบนลานฟลอร์ต่อผืนหญ้า
เต้นรำท่าหงส์เหินเพลินเท้าเปล่า
ฉันวาดฝันบรรจงก่อนลงเงา
ในเฟรมผ้าพื้นเทาเฝ้าระบาย
จังหวะหนึ่งบรรเลงเป็นเพลงขับ
งามราวกับนางฟ้ามาเฉิดฉาย
จากแพดาวระย้ามาเยื้องกาย
ด้วยปีกขาวสยายปลายพู่กัน
เธอผู้จุดประกายฝันในวันก่อน
เพลงยังซ่อนใจพิศด้วยจิตฝัน
ภาพที่ถ่ายทอดนี้สีน้ำมัน
ยังตรึงตราใจฉันจนวันนี้
ระบำใต้แสงดาวคราวเขียนใหม่
วาดจากใจเริงร่ายระบายสี
ภาพนางฟ้าเบิกบานลานขจี
พร้อมดนตรีบทกานท์บนลานฟลอร์ ๚ะ๛
รการต์
6 เมษายน 2556 16:36 น.
รการต์
แ พ้ ใ จ เ ธ อ
๏ ขอยอมเป็นผู้แพ้ตั้งแต่แรก
ดีกว่าแทรกกลางใจแบบไร้ค่า
เพียงแค่เสี้ยวเกี่ยวใจให้กันมา
ถูกลักพาดูแลก็แค่นั้น
ศักดิ์ก็คงธุลีไม่มีเท่า
เศษรักเก่ารองรับสำหรับฉัน
เธอสร้างบทย่อหน้าสารพัน
ก็เชิญเธอสร้างฝันเหมือนวันพบ
ไมตรีที่เยื่อใยเหลือไว้สร้าง
คงแตกต่างห่างไกลในวันจบ
ตาที่นองน้ำจึงเจิ่งทำนบ
เป็นคราบจางไหลกลบ ทบทวี
เมื่อหัวใจไร้ค่าราคาแล้ว
ลมที่แผ่ว คงหายใจได้เต็มที่
เถอะจงสร้างทางฝันแต่วันนี้
ฉันยินดีและพร้อมจะยอมรับ
แต่หากทางที่เธอพร่ำเพ้อหา
สมมุติว่าเลิศลอยอย่าถอยกลับ
ขอเธอจง ผงาดเชยอย่าเลยลับ
ถลาปีกประดับอย่าอัปรา
ฉันยอมเป็นผู้แพ้ตั้งแต่แรก
คงไม่แปลกกับหัวใจเมื่อไร้ค่า
น้ำที่กลั่นหยดเนาสองเบ้าตา
รู้เถิดว่าเพียงแค่ แพ้ใจเธอ ๚ะ๛
รการต์
2 เมษายน 2556 18:18 น.
รการต์
อุปมาดั่ง แก้วเจียระไน
๏ หวนระเหยเชยกมลเมื่อค้นพบ
ไยจึงหลบแปรธาตุมิคาดฝัน
กะรัตซึ่งเทียบได้ใกล้เคียงกัน
งามรูปพรรณโลมเล้าช่างเย้ายวน
โมเลกุลเยื่อใยไม่ปรากฎ?
เธองามงดสมตัวจนทั่วถ้วน
สง่าทุกสรรพางค์อย่างนุ่มนวล
อณูมวลยิ่งยวดอวดรูปกาย
จุดเดือดอุณหภูมินั้นแตกต่าง
เยือกแข็งบ้างหากแยกแตกสลาย
แต่บางครั้งอะตอมหลอมละลาย
เธอกลับกลายเป็นไฟในทันที !
สถานะเปลี่ยนได้ในพื้นฐาน
หากส่งผ่านความเคลียดถ้าเสียดสี
แต่อาจแปรเปลี่ยนไปหลายวิธี
คุณสมบัติเคมีที่ต่างกัน
บางขณะเป็นกรดกลับรสหวาน
แต่ถ้าผ่านสภาวะจะแปรผัน
อ่อนไหวต่อสิ่งเร้าคละเคล้ากัน
และฉับพลันจะเวียนเปลี่ยนเป็นขม
ย้ำ !..ข้อพึงระวังยังมีบ้าง
คือควรสร้างสัมพันธ์อันเหมาะสม
ครอบครองได้หนึ่งเดียวอย่างเกลียวกลม
จะงามสมตามสรุปอุปมา ๚ะ๛
รการต์
6 เมษายน 2556 19:10 น.
รการต์
ต้ น เ ต ย
๏ ต้นเตยเตี้ยต่ำต้อยตั้งแต่ต้น
ต้องเตือนตนใช่ตาลต้องตอบโต้
เตยอยู่เตี้ยต้องไต่ใช่ต้นโต
แต่ยะโสต่อต้านด้วยตรึกตรอง
ตามตำนานตาลเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวนัก
จึงต้องหักกลางลำทำผยอง
แต่ต้นเตยตรากตรำมิลำพอง
เตยอาจต้องตกต่ำและต้องตรม
ต้นเตยไม่สูงใหญ่ใต้ใบตาล
แต่เตยผ่านค่ำคืนแสนขื่นขม
ตามลำเตยเคยแย้มหนามแหลมคม
ไม่เคยข่มคุกคามด้วยหนามเตย
ตัวตนของต้นเตยไม่เคยหลับ
แต่เตยกลับมองดูอยู่เฉยเฉย
ตัวต่อตัวเตยเตือนเหมือนพังเพย
นั่นคือเตยเตือนตนว่าต้องตาย
ตั้งแต่เตยเติบโตเตยรู้ตัว
รู้ดีชั่วลำบากอันหลากหลาย
ต้นเตยเชื่อเวรกรรมคำทำนาย
จะทำร้ายตัวตนของคนลวง ๚ะ๛
รการต์
หน้าส่วนตัว
1555
