16 มกราคม 2553 21:31 น.
รคศ
น้อยน้อยใจในชีวิต
เกิดมาไม่ได้ผิดปกติที่ตรงไหน
ไฉนเราไม่มีเหมือนใครใคร
แสนโชคร้ายระกำทุกค่ำคืน
อนาจแท้แม้นมิตรก็หายาก
ต้องลำบากทุกวันแสนยากเข็ญ
หารับจ้างเช้าสายจนบ่ายเย็น
เพื่อใช้เป็นเงินเลี้ยงดูบำรุงกาย
ไร้ญาติมิตรคนสนิทก็มาพราก
ต้องลำบากทุกข์ทนไม่สบาย
เจ็บป่วยไข้อย่างไรไม่นำพา
จบสิ้นแล้วชีวิตที่ทุกข์ยาก
หมดลงแล้วแสนอนาจถวิลหา
ไม่มีแล้วคนที่เดินไปและเดินมา
ให้ทักทายห่วงหาในบางที
โอ้ชีวิตหนึ่งชีวิตเหมือนไร้ค่า
ไม่มีคนมาเมตตาและสงสาร
แต่ก็คือคนคนหนึ่งที่เกิดกาล
ได้พบกันในยามเวลามี
หมดลงแล้วเวลาของชีวิต
ต่อไปนี้ไม่ต้องคิดถึงใครอีก
เช้าจะกินสายต้องตรำงานมากมี
ไม่ต้องคิดแล้วต่อนี้หมดเวลา
จะสบายหรือลำบากก็จบแล้ว
ชีวิตนี้ลาแล้วไม่กลับหลัง
ขอให้หลับสบายวายชีวัง
แล้วคงได้พบกันสักวันนึง
16 มกราคม 2553 21:26 น.
รคศ
โอ้ว่าครูผู้ให้การศึกษา
ชุบเลี้ยงมาแต่เล็กจนเติบใหญ่
โอ้คุณครูสอนสั่งสิ่งใดใด
เพื่อหวังให้ศิษย์นี้เป็นคนดี
สู้อุตส่าห์อดทนไม่คิดท้อ
เฝ้ากล่อมก่อเสริมสร้างตามวิถี
จนศิษย์โตใหญ่และใฝ่ดี
ครูนั้นมีหน้าที่สั่งสอนคน
วันนี้วันครูผู้ยิ่งใหญ่
ศิษย์อวยชัยให้ครูประสพผล
สุขภาพแข็งแรงอยู่ยืนยง
ศิษย์นอบนบก้มกราบคารวะครู
1 มกราคม 2553 01:36 น.
รคศ
ลาแล้วปีเก่า
ก้าวเข้าปีใหม่
แสนสนุกสดใส
ปีใหม่ข้ามมา
ทุกคนสุขสันต์
ตัวฉันหรรษา
รื่นเริงอุรา
โอ้ลันลาปีเก่าผ่านไป
หน้าส่วนตัว
1012
