9 มกราคม 2548 08:19 น.
รดา
@..วอนคนดี แทนคุณแทนไท
เปิดประตูหน้าต่างไว้อย่างนี้
แล้วเวลานาทีก็เคลื่อนผ่าน
เงาก็ทาบเปลี่ยนทิศวิจิตกาล
ความเป็นเธอจึงเพ้อผ่านจารกมล
แม้จะเคยเอ่ยรักสักกี่คำ
แม้เคยย้ำคำนั้นสักกี่หน
แม้ปากเคยเอ่ยฝากสักกี่คน
แต่รักเธอมามากล้นพ้นใครใคร
หญิงที่พี่เคยภักดิ์รักนักหนา
อาจโสภาพิศเพลินเกินหญิงไหน
แต่หญิงนี้ที่พี่ภักดิ์รักหมดใจ
เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าเคยมี
อย่าวิตกตระหนกใจไปเลยขวัญ
เธอคือความปัจจุบันจากใจพี่
ในสัมพันธ์วันนั้นอาจมากมี
แต่สัมพันธ์วันนี้พี่แสนรัก
ทั้งหัวอกหัวใจ เคยคิดว่า
วันใจร้าว หนาวอุรา คราอกหัก
วันใจพ่าย จะหน่ายหน้าไม่กล้ารัก
จะได้มา แจ้งประจักษ์ ในหัวใจ
รักแค่เพียงคำพูดพิสูจน์ยาก
แต่ใจยังคิดอยากพิสูจน์ได้
ใจของพี่พี่รู้ดีอยู่ที่ใด
แค่น้องเปิดหัวใจ ขอพี่ดู
ปิดประตูหน้าต่างไว้นานนัก
มาเจอรักอัศจรรย์นั้นจึงรู้
ว่านิรันดร์รักนั้นเมื่อพิศดู
งามจะยังคงมีอยู่ที่หัวใจ
แม้จะเคยเอ่ยรักสักกี่คำ
แต่ใจมามากล้ำเกินคำไข
น้องเอ่ยความถามถึงใครไปไย
ประโยชน์ใดที่ให้ใจเราเจ็บจาง
เปิดประตูหัวใจเอาไว้เถิด
เจ้าอย่าเกิดความกลัวเพราะตัวห่าง
ใจของเราหากเรารักไม่จบจาง
รักเราจะไม่ร้างหรอกคนดี
พี่ร้อยรสพจฝากจากหัวใจ
กลั่นความนัยรู้ไว้ทั้งห้องสี่
แม้เคยช้ำก็อบอุ่นนะคนดี
ทุกคำที่พี่ฝาก ...อยากสัญญา
ทุกทุกความ รู้สึกจะแน่นหนัก
ทุกทุกคำ กล่าวรักจะรักษา
ทุกกระทำ จะเตือนย้ำทุกสัญญา
ทุกดวงตา จะมีเธอในดวงใจ
เปิดประตูหน้าต่างห้องว่างอยู่
ลองมาอยู่เจ้าจะรู้ทุกความหมาย
เชิญจากจิตหวังจากใจลูกผู้ชาย
ที่คิดหวังกันกายถวายเธอ
พี่ร้อยรส พจนา ภาษารัก
อิ่มใจนัก ในคำ ที่ฉ่ำหวาน
กลัวซ้ำสอง ลองรัก ทรมาน
มาพล่าผลาญ ใจน้อง ต้องทุกข์ทน
หากคำรัก ไม่จริง ดั่งหญิงคิด
คงต้องปิด ประตูใจ แสร้งไม่สน
กลัวต้องช้ำ ตำใจ รักเล่นกล
น้ำคำคน อาจหลอก ยอกย้อนกัน
ทุกทุกคำ ที่ได้ฟัง ยังครวญคิด
ทุกทุกสิทธิ์ ยังยื่นให้ ไม่แปรผัน
ทุกทุกอย่าง ยังเปิดไว้ ไม่กีดกัน
ทุกทุกวัน จะเปิดใจ ให้เข้ามา
เราต่างเปิด ประตู รับกันไว้
เปิดหัวใจ หากหัวใจ เราไขว่คว้า
แลกหัวใจ กับหัวใจ ไร้ราคา
คงเห็นค่า ใจของใจ ในสักวัน
9 มกราคม 2548 07:02 น.
รดา
๏จิบกาแฟในยามเช้า
ย้อนเรื่องราวของวานนี้
ลืมหรือยังนะคนดี
คำของพี่ที่เอ่ยมา
๏กาแฟแห่งมิตรใหม่
กลิ่นโชยไกลในท้องฟ้า
เมื่อไรหนอถึงเวลา
ได้สบตาค้นหาใจ
๏กลัวจะลืมคำพร่ำบอก
กลัวพี่หลอกเสแสร้งไว้
ใช้กาแฟมามัดใจ
เพียงแกล้งให้น้องคอยรอ
๏ประคองแก้วมือมันสั่น
หัวใจหวั่นหวาดจริงหนอ
จิบเรื่อยเรื่อยขมในคอ
ใจเริ่มท้อเพราะรอคอย
7 มกราคม 2548 12:45 น.
รดา
ไม่ได้หยิ่งไม่จริงอย่าไปเชื่อ
ไม่ได้เผื่อทางแฝงกำแพงกั้น
อาการแย่เจ็บมาเลยหวาดหวั่น
ไม่อยากฝันหางานให้หัวใจ
อยู่คนเดียวเข้าใจในความเหงา
แต่กลัวเขาเข้ามายื่นเจ็บให้
เพียงประคองตัวไว้ก็ปลอดภัย
คนต่อไปต้องพินิจคิดไตร่ตรอง
ไม่ได้ปิดประตูหัวใจขัง
เปิดรับฟังคนดีด้วยสมอง
ช้าสักนิดค่อยค่อยคิดค่อยค่อยมอง
เพราะกลัวต้องพลาดผิดเลยคิดนาน
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=4167
7 มกราคม 2548 10:00 น.
รดา
เดินไปบน หนทาง ที่กว้างใหญ่
บ้างสดใส ขรุขระ ปนปะเปลี่ยน
รอยเท้าลิ้ม ชิมรส เป็นบทเรียน
แม้ทางเกวียน เสี้ยนตำ ย้ำให้ทน
กลีบกุหลาบ ทาบทา จนหนานุ่ม
ไม่มีปุ่ม ปมใด ให้หมองหม่น
ทางในฝัน มีไว้ ให้ได้ยล
ด้วยต่างคน ดั้นด้น บนหนทาง
เลือกจรด ปลายเท้า ตัวเจ้านั้น
ตามจิตฝัน ผันไป ใฝ่สรรค์สร้าง
ไม่เจาะจง ตรงไหน หากใจวาง
เพียงเพราะทาง ฝากไว้ กับใจตัว
มองเส้นชัย ใจหวัง ได้ดังคิด
ทางชีวิต เดินยาก ขวากหนามทั่ว
แต่ไม่ใช่ หยุดเดิน เพราะหวาดกลัว
ดีหรือชั่ว ต้องสู้ สู่เส้นชัย
6 มกราคม 2548 15:12 น.
รดา
.....ว่าไงจ๊ะพ่อตัวดี?.......
แน่ใจหรือนี่จะจีบฉัน
บัตรคิวอยู่นั่น..ไม่ต้องแย่งกัน
เรียงสีตามวันอย่าผิดคิว
resume ช่วยบอกให้ละเอียด
ไม่ต้องเบียดเสียด..ตามเบอร์เลยนะ
รูปถ่ายไม่ต้องเอามา
ฉันดูแค่โหงวเฮ้งใบหน้า ตัวเป็นเป็น
วิชาเอกต้องเอาใจเก่ง
ความรู้เป็นเข่ง..ไม่เอาไม่สน
วิชาโท ต้องมีน้ำอดน้ำทน
ง้อ..ตอนงอน และไม่บ่น ต้องเอาใจ
ความสามารถพิเศษต้องขี้เล่น
ตื้อ ตาม เช้าเย็น ไม่หวั่นไหว
หากฉันแอบกิ๊ก ห้ามนอกใจ!
แค่นี้ทำได้ไหม..จะรับไว้พิจารณา
หน้าส่วนตัว
1043
