จำต้องเหงา..หรือแสร้งเหงา?

รดา

     บรรยากาศรอบรอบกายคล้ายจะเหงา  
ฟ้าเมฆหม่นปนสีเทาดูเศร้าสร้อย
ใบไม้ปลิดไหวปลิวระริ่วลอย  
หัวใจคล้อยไหวตามห้ามมิทัน..

     ปล่อยใจลอยตามลมไม่ทานทัด  
โบกสะบัดใจไปคล้ายว่าฝัน
ไม่คิดหักห้ามใจปล่อยตามกัน  
ความเหงาพลันฆ่าอารมณ์จนตรมตรอม..

     อยากจะเหงาจำต้องเหงาหรือแสร้งเหงา  
ปั้นอารมณ์ความเศร้าฤาเจ้าพร้อม
เปื้อนสีเทาเขาขู่ข่มฤาสมยอม  
ฤาแค่ซ้อมแกล้งเหงาก่อนเอาจริง..

     ถ้าต้องเหงาขอเพียงเหงาแค่เท่านั้น  
เพียงแค่ฝันเพียงแค่เหงาอยู่นิ่งนิ่ง
อย่าเสนอเอาบ่ากว้างให้พักพิง  
ไร้ที่อิงจะยิ่งเหงาเศร้ากว่าเดิม..

     อาจปล่อยใจให้เหงาเข้ามาครอบ 
อาจไม่ตอบว่าเหงานั้นใครริเริ่ม
แต่จะปล่อยใจให้เหงาอยู่เท่าเดิม  
ให้ใจเริ่ม"ชินกับเหงา"เท่านั้นพอ..