30 สิงหาคม 2550 11:52 น.
ระหว่างทาง
เขาบอกว่าเหงา...เขาเคว้งคว้าง
เหมือนนักเดินทางไร้ซึ่งจุดหมาย
เคว้งคว้าง เงียบเหงา และ เดียวดาย
ความรู้สึกสุดท้ายพบแต่ความอาลัย
ฉันรู้จักเขาเพียงเพราะเขาผ่านมา
รับรู้ถึงความเหว่ว้าจากเขาล้นปรี่
ฉัน..เขา ต่างหยิบยื่นความรู้สึกที่ดี
เติมเต็มความทุกข์ที่มีหายไป
วันนี้เขาและฉันมีอันตอ้งห่างไกล
เพียวเพราะเงื่อนไข เหตุผล ขวางกั้น
ต้องรับรู้ เข้าใจ กันและกัน
นักเดินทางผ่านมา ผูกพันไม่นานก็จากไกล
*-*-*ทิ้งให้อาลัยและคิดถึง*-*-*
29 สิงหาคม 2550 17:09 น.
ระหว่างทาง
อาจจะเป็นแค่สายใยบางๆ
เป็นระยะห่างสั้นๆไม่กว้างขวาง
เป็นแค่คนที่มีรอยยิ้มจางๆ
ดังเส้นขนานเลือนลางข้างๆเธอ
28 สิงหาคม 2550 16:45 น.
ระหว่างทาง
คำตอบที่เธอต้องการอาจว่างเปล่า
อาจมาจากความในใจของคนขลาดเขลา
ไม่มีความสำคัญไม่หนักแน่นมีแต่ความบางเบา
เพราะมีแต่เขาเท่านั้นที่รู้และเข้าใจ
เงื่อนไข ระยะทาง คืออุปสรรคในการสานสายใย
มุมในที่ลึกสุด จำต้องปกปิดไว้
เหตุผล ความใน ปรากฎเป็นคำตอบ
คำตอบที่เธอได้ คือความว่างเปล่า จากเขา
ความว่างเปล่าเท่านั้น... เขารู้ดี
หน้าส่วนตัว
571
