15 กรกฎาคม 2545 18:36 น.
รัก ต้น
กาแฟ แสนขมไหม้ หลายคนหลงใหลว่าหวาน
หญิงสาวงาม ดั่งดอกไม้ นานระยะหนึ่ง แล้วร้วงโรย
เธอหวาน เธอขม เธออ่อนนุ่ม สุดเสนาห์หา ยอดรัก
เธอปักใจขอฉัน แล้วรู้ใหม............นานเวลาร่วงผ่านไป
ฉันคิดถึงเธอ เธอคงไม่รู้หรอกเพราะฉัน คงเหมาะเพียง
มองเธอ มองเธอ ฉันคงมิอาจ อาจจะเอื้อมให้ถึงเธอได้....
ฉันมันผู้ชายกระจอก... ชั่งเถอะ ขอบคุรที่ได้มองเห็นว่าเธอ
เจ้าหญิงของฉัน
กาแฟ มันขม แต่ฉันก็ว่าหวาน เพราะเธอ หวานกว่าจะขมได้ในชีวิตของผม...
30 พฤษภาคม 2545 10:35 น.
รัก ต้น
โดดเดี่ยว จึง พบเห็น
พบเห็น จึงไม่โดดเดี่ยว กว้าง ลึก ไกล
หน้าส่วนตัว
535
