26 ธันวาคม 2546 21:02 น.
รักคุณคับ
.....ขอบคุณฟากฟ้า
ที่ส่งฉันลงมาบนโลกใบนี้
พร้อมๆ ..กับส่งผู้หญิงแสนดี
มายืนอยู่ตรงนี้เคียงข้างกัน
.....ขอบคุณผืนแผ่นดิน
ที่เป็น...ที่อยู่ที่กินของคนมีความฝัน
เป็นพื้นที่..ที่ใช้เติมเต็มความผูกพัน
ให้เธอและฉันได้อยู่ร่วมกันตลอดมา
.....ขอบคุณปุยเมฆ
ที่คอยช่วยเสกความผูกพันให้ล้ำค่า
เป็นเกราะป้องกัน..ยามเธออยู่ไกลตา
เป็นตัวแทนของความห่วงหา..ที่จริงใจ
.....ขอบคุณดวงดาว
ที่ช่วยเก็บเรื่องราวของเธอและฉันไว้
เป็นตัวกลางที่เราใช้สื่อสารกันด้วยหัวใจ
ยามเหงาไม่มีใคร..ก็อบอุ่นได้เมื่อมองดาวดวงเดียวกัน
.....ขอบคุณระยะทาง
ที่มอบความอ้างว้างมาขวางกั้น
เมื่อยิ่งห่าง..ก็ยิ่งรัก ยิ่งผูกพัน
ทำให้รู้ว่าเธอมีค่าสำหรับฉัน..มากเพียงใด
.....ขอบคุณพระอาทิตย์
ที่ทำให้โลกไม่มืดสนิท..คงสดใส
ทำให้ฉันสามารถมองเห็น..รอยยิ้มอันจริงใจ
ดวงตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย..ของเธอคนดี
....ขอบคุณพระจันทร์
ที่คอยส่องแสงรำพัน..ให้ทุกที่
เมื่อฉันเหงา..ก็อยู่นิ่ง..ให้มองทุกที
เมื่อฉันคิดถึงนางฟ้าแสนดี..ก็มีจันทร์ดวงนี้คอยปลอบโยน
.....ขอบคุณที่สุด ฉันขอบคุณเธอ
คนที่คอยเป็นกำลังใจให้เสมอยามสับสน
เมื่อเจอเรื่องมากมาย เมื่อฉันเจ็บจนไม่อาจทานทน
ดีใจนะ..ที่ยังมีผู้หญิงหนึ่งคนร้องไห้ไปด้วยกัน..
13 ธันวาคม 2546 11:02 น.
รักคุณคับ
.....ฉันไม่ดีเลิศ
ฉันไม่ประเสริฐกว่าผู้ชายคนไหน
ฉันไม่ดีที่สุดถ้าจะเอาไปเปรียบเทียบกับใคร
ฉันไม่ได้มีอะไรมากมาย..ไปกว่าที่คนอื่นเค้ามี
.....ฉันไม่เก๋ ฉันไม่เท่ห์
ฉันไม่ได้มีเสน่ห์..ที่ให้ใครรักได้ทุกที่
ฉันไม่เก่งพอที่จะทำให้เธอปรบมือให้กันทุกที
ฉันก็เป็นฉันอย่างนี้..ไม่เคยจะมีดีอะไร
.....ฉันไม่ใช่พระเอก
ฉันไม่ได้เพอเฟ็กต์..พอจะทำให้ใครหวั่นไหว
ฉันไม่เหมือนเทพบุตรในฝันของใครใคร
ฉันก็เป็นแค่ผู้ชายมีหัวใจ..ที่เลือกจะรักเธอตลอดไป
...เท่านั้นเอง..
11 ธันวาคม 2546 20:21 น.
รักคุณคับ
....ตราบที่พระอาทิตย์ยังคงส่องแสง
โดยไม่มีใครเห็นความอ่อนแรงหวั่นไหว
ทุกวัน..ยังทำหน้าที่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป
ตราบนั้น..ฉันก็ยังมีหัวใจมอบให้เธอ
.....ตราบที่ท้องฟ้ายังมีดวงดาว
ให้ผู้คนฝากส่งเรื่องราวถึงกันได้เสมอ
เล่าความสุข..ผ่านประสบการ์ที่พบเจอ
ฉันก็ยังรักเธอเสมอไม่เปลี่ยนไป
.....ตราบที่พระจันทร์ยังอยู่คู่ฟ้า
ลอยเด่นเป็นสง่าไม่ไปไหน
ส่งแสงสวย..เป็นเพื่อนแท้ยามทุกข์ใจ
ฉันก็จะไม่หวั่นไหว..เปลี่ยนใจไปจากเธอ
.....ตราบที่ก้อนเมฆยังไม่หยุดอยู่กับที่
ลอยละล่องตลอดทั้งปี..สม่ำเสมอ
เหมือน-เหมือนกับที่ฉันไม่หยุดพัก..เลิกรักเธอ
และยังมากขึ้นเสมอ-เสมอทุกคืนวัน
.....ตราบที่เข็มนาฬิกา
ยังหมุนเวียนตามกาลเวลาอยู่อย่างนั้น
เธอก็จะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันให้ความสำคัญ
คนพิเศษแห่งความผูกพัน ที่ฉันไม่มีวันลืมเลือน
28 พฤศจิกายน 2546 18:15 น.
รักคุณคับ
..ผิดหรือ! ที่หลายรัก
อยากรู้นัก ผิดตรงไหน
ที่รักหลาย-หลายใจ
คบใครใคร..หลาย-หลายคน
..ผิดหรือ! ที่ส่งยิ้ม
ทำกรุ้มกริ่ม เหมือนจะสน
ก็ตามันซุกซน
ชอบมองคน..หน้าตาดี
..ผิดหรือ! ที่พูดจา
ดูเหมือนว่าชอบเต็มที่
ก็ปากไม่รักดี
พูดซี้ซั๊ว..อยู่ร่ำไป
..ผิดหรือ! ที่ชอบมอง
คอยนั่งจ้อง ให้หวั่นไหว
ทำให้ใครต่อใคร
เขาหวั่นไหวกันวุ่นวาย
....ผิดหรือ! ที่เจ้าชู้
แสนอยากรู้ ผิดตรงไหน
ไม่เคยจะเข้าใจ
ผิดมากไหม..ช่วยตอบที
..ผิดหรือ! ที่ขี้เล่น
ไม่ได้เป็น..อย่างเขานี่
จะได้เงียบทั้งปี
ช่างดูดี..เสียกระไร
..ผิดหรือ! ใครกันผิด
นี่มันสิทธิ์ ฉันใช่ไหม
เกิดมามีหัวใจ
รักทำไม..แค่หนึ่งคน
..ผิดหรือ! ที่แบ่งปัน
ความผูกพัน ไว้หลายหน
หนึ่งใจรักหลายคน
ก็ปะปน..ในใจเดียว
..กฎหมายยังไม่ขัด
ใครบัญญัติห้ามยุ่งเกี่ยว
ให้รักเพียงคนเดียว
ห้ามแลเหลียวกับผู้ใด
..แต่เมื่อเธอเข้ามา
ความคิดที่ว่า..กลับจางหาย
เริ่มรู้เริ่มเข้าใจ
กับความหมายของรักจริง
..ขอนะ..หนึ่งโอกาส
ความผิดพลาด..ของทุกสิ่ง
ครั้งนี้ฉันรักจริง
จะไม่ทิ้ง..เหมือนอย่างใคร
..ตอนนี้ฉันรักนะ
มากเลยล่ะ..รู้บ้างไหม
รักมาก..สุดหัวใจ
ไม่เหมือนใครที่ผ่านมา
..ก็เธอดีแสนดี
อย่างงี๊สิ..รักหนักหนา
อดีตที่ผ่านมา
ขอเวลา..แก้ไขมัน
..คำพูดที่จริงใจ
ความห่วงใยที่ให้ฉัน
ความรักที่ให้กัน
ฉันตื้นตัน และขอบคุณ
21 พฤศจิกายน 2546 22:13 น.
รักคุณคับ
.....กว่าจะรักได้ขนาดนี้
ไม่ใช่เพียงเสี้ยววินาที..หรอกรู้ไหม
แต่ต้องคอยเก็บเล็กประสมน้อย..ห่วงใย
ใช่ว่าจะรักเมื่อไหร่ก็ได้นะ..คนดี
.....มันต้องอาศัยระยะเวลา
ไม่ใช่ว่า..อยู่ๆจะรักได้ซะล้นปรี่
วันแรกที่พบก็คือแอบปลื้มตามพิธี
แต่ ณ วันนี้ ก็คือรักหมดใจ
.....ให้เธอจนหมดทุกอย่าง
ไม่เคยปล่อยให้อ้างว้าง..หวั่นไหว
คอยโทรหา..ถามข่าวคราวเมื่อห่างไกล
เป็นห่วงเป็นใย..เมื่อเราไม่อยู่ใกล้กัน
.....แต่ถ้าเธอยังไม่มั่นใจ
ไม่เป็นไร..ขอให้เวลาพิสูจน์ฉัน
ให้ระยะทางตัดสินความผูกพัน
แล้ววันนั้น..ค่อยตัดสินใจอีกที
.....ฉันเองก็ไม่ด่วน..รีบร้อน
ไม่ได้คิดอ้อนวอน..ให้เธอรักตอนนี้
จะใช้เวลาศึกษากันอีก..เป็นปี-ปี
ฉันก็ยินดีอยู่ตรงนี้..เพื่อรอ
หน้าส่วนตัว
1809
