17 มิถุนายน 2547 21:29 น.
รักคุณคับ
.....เธอเห็นท้องฟ้ามั้ย!!
นั่นแหละ..คือ ความจริงใจของฉัน
เธอมองเห็นมั้ย แสงสีทองของดวงตะวัน
นั่นแหละ..คือ ความอบอุ่นที่ใจฉัน..มอบให้เธอ
.....เธอมองเห็นก้อนเมฆรึป่าว??
นั่นแหละ..คือ หัวใจเบาๆ ที่ให้ไปเสมอ
เธอเคยรู้สึกมั้ย กับสายลมที่พัดผ่านเธอ
นั่นแหละ..คือ ความห่วงใยที่ฉันเผลอใจ..ไปทุกครา
.....เธอเคยมองบ้างมั้ย..พระจันทร์
นั่นแหละ..คือ ตัวแทนของฉัน..ที่คอยห่วงหา
เธอเคยมองบ้างรึป่าว..สิ่งดีๆ ในสายตา
นั่นแหละ..คือ สิ่งที่ฉันอยากแสดงให้เห็นว่า..
..เธอมีค่ามากเท่าใด..
2 มิถุนายน 2547 13:33 น.
รักคุณคับ
..ก้าวออกเดินทางอย่างเรื่อยเปื่อย
จนเริ่มเหน็ดเหนื่อยกับชีวิตไร้ความหวัง
ความพ่ายแพ้ เจ็บช้ำ ที่คอยประดัง
บางภาพ..มันก็ยังฝัง..อยู่ในใจ
..บางทีก็แอบคิด
นี่ฉันเคยไปทำผิด..ตอนไหน
ถึงต้องเจอเรื่องร้ายๆ อยู่ร่ำไป
แล้วเมื่อไหร่..มันจะจบสิ้นซักที
..ปัญหาที่คอยเกิด
เคยทำให้ฉันเตลิด..ไปจากตรงนี้
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น..ซักที
จนฉันเอง..ก็ไม่รู้จะหนี..ทำไม
..เพราะสุดท้ายก็ต้องกลับมาที่เก่า
ยังไงซะเรา..ก็หนีมันไปไม่ได้
สู้เอาเวลาที่จะวิ่ง..มาสร้างสิ่งดีๆ ต่อไป
มันอาจจะ..ทำให้หัวใจรู้สึกดีขึ้นมา
..แปลกนะชีวิต
ที่เราจะพะวงคิด..ถึงแต่ปัญหา
เศร้าหนัก ทุกข์มาก เหมือนตัวเองไม่มีราคา
แต่พอเรื่องดีๆ ผ่านมา..ก็แค่ยิ้ม แล้วลืมมันไป
หน้าส่วนตัว
1507
