27 กันยายน 2548 20:23 น.
รังสิมันต์
แรกเจอหน้า...ตาสบตา...ก็พารัก
มารู้จัก...เริ่มสนิท...จิตคลายเหงา
แสงตะวัน...เลือนลาง...กลายเป็นเหงา
แต่ภาพเขา...ยังฝังแน่...ตรงกลางใจ
เผลอแอบคิด...เพ้อฝัน...รำพันถึง
ฉันแอบหึง...ชายใกล้เธอ...รู้บ้างไหม
วอนเทพา...อารักษ์...โปรดดลใจ
ขอเธอใกล้...ใช่อยากเพ้อ...อยู่เดียวดาย
เมื่อเมฆฝนก่อตัวความหม่อนหมอง
กลัวเราสองต้องลาจากฉันใจหาย
มีสิ่งหนึ่งที่ร่ำร้องเกินบรรยาย
พูดก่อนสายบอกรักเธอก่อนเธอไป
ขอสัญญาจะมีเธอเคียงข้างฉัน
ผ่านคืนวันสร้างความฝันให้สดใส
ผ่านลมร้อนร้อยพันหนาวทบจิตใจ
ยากแค่ไหนไม่หวั่นฉันมีเธอ
หน้าส่วนตัว
924
