11 พฤศจิกายน 2549 12:50 น.
รากหญ้า
เทียนเล่มน้อยคอยริบหรี่ที่ชายป่า
ฉากท้องฟ้าเวิ้งว้างกลางโพรสณฑ์
ไร้เสียงแสงเงียบเหงาเศร้ากมล
คิดถึงคนอยู่ไกลใจอาวรณ์
จากพธูเป็นครูอยู่ป่าเขา
กลางลำเนาโขดเขินเนินสิงขร
ยิ้มกับรูปคนดีที่หัวนอน
ชวนสะท้อนอารมณ์จำข่มใจ
อยากจะพบอยากจะเห็นเช่นวันก่อน
อยากจะอ้อนฟังคำหวานเคยขานไข
ก็ติดที่หนทางห่างกันไกล
นานแค่ไหนก็จะรอขอสัญญา
จนวันนี้รับจดหมายลายมือเก่า
ฉันต้องเศร้าเมื่อสดับกับข่าวใหม่
การ์ดวิวาห์เด่นหรูอยู่ภายใน
น้ำตาคนปราชัยไหลทันที
เทียนเล่มน้อยค่อยค่อยดับกับความหวัง
ฉากความหลังพังภิณฑ์สิ้นศักดิ์ศรี
ฉันจะอยู่รักษาใจกับใครดี
กับคนที่ไร้มารยามาหลอกลวง
4 พฤศจิกายน 2549 17:46 น.
รากหญ้า
ในโลกนี้มีเธอก็คือโชค
เธอคือโลกที่ฉันเฝ้าฝันใฝ่
ไม่มีเธอหรือจะทนดิ้นรนไป
เปล่าประโยชน์อันใด
ฉันไร้เธอ....
ไว้ชาติหน้าเราค่อยพบกันอีก
ชาตินี้หลีกทางให้ความอาสัญ
เจอชาติหน้าจะไม่ยอมไว้หน้ามัน
ฉันยอมหวั่นชาตินี้เพียงชาติเดียว
......................................................................
25 ตุลาคม 2549 12:42 น.
รากหญ้า
จึ่งบรรเลงกวีนี้เป็นความรัก
พร้อมอกหักอยู่คู่ทุกแห่งหน
พร้อมคำสาปบาปนี้ที่มีมนตร์
จึ่งบันดลอกหักรักอาญา
เพราะรักนี้มีกรรมจำต้องโทษ
เพียงความโกรธโลภหลงถวิลหา
รักนี้ไม่จีรังในพสุธา
เจ้าชลนาจำต้องหลั่งชโลมใจ
แม้นผู้ใดคิดรักไว้กับจิต
จักลิขิตชีวิตเหตุไฉน
แม้นเจ็บปวดร้วดร้าวสักเพียงใด
จักมีใครปลอบใจดูแลเธอ
ส่งคำสาปบาปนี้ให้อาสัญ
จงลงทัณฑ์คนรักหักเสมอ
หากมีรักรีกใดที่พบเจอ
ขอให้เธอเจอะเจอความปราชัย....
14 ตุลาคม 2549 17:34 น.
รากหญ้า
ลำธารใสน้ำไหลไปข้างหน้า
พัดพาใบไม้น้อยลอยละล่อง
ไร้จุดหมายไร้ทิศทางอยู่กลางคลอง
สุดท้ายต้องจมหายกลางสายธาร
หน้าส่วนตัว
845
