11 สิงหาคม 2552 12:00 น.
ราตรีนิรันดร์
.....
ความรักอาจเปรียบได้กับ น้ำในแก้วที่ถูกเติมด้วยน้ำเปล่าอยู่ตลอดเวลา น้ำเปล่าที่ถูกเติมไม่ต่างอะไรกับเวลาที่ไหลผ่านเข้ามาในชีวิตเรา เมื่อคนสองคนได้แบ่งปันสิ่งดีๆและความรู้สึกที่ดีต่อกัน เป็นเหมือนการเติมน้ำหวานสีสวยงามให้แก่กัน ถูกกวนให้เข้ากันด้วยความผูกพันธ์ และเวลาที่ใช้ร่วมกัน เมื่อหมั่นคอยดูแลเอาใจใส่กัน หมั่นเติมน้ำหวาน หมั่นคน จากน้ำเปล่าไม่มีรสชาติและสีสัน ก็จะกลายเป็นน้ำหวานสีสันสดใส ดับกระหายและทำให้เรารู้สึกชุ่มฉ่ำเมื่อได้ดื่มมัน
อย่างไรก็ตาม เมื่อน้ำหวานนั้นถูกดื่มอยู่ทุกวัน รสชาติไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อคนหนึ่งเริ่มเบื่อกับรสชาตินี้ ถึงแม้ว่าอีกคนจะคอยเติมน้ำหวานลงไปอยู่ตลอดเวลา แต่คนที่เบื่อนั้นไม่แยแสที่จะคนมัน น้ำหวานก็จะลงไปกองอยู่ก้นแก้ว หมดสีสัน ทิ้งไว้แต่ความหวาน ไม่ต่างอะไรกับรักที่จืดจาง เมื่อใครคนหนึ่งเบื่อที่จะทำอะไรซ้ำๆ เดิมๆ ลงท้ายด้วยการทิ้งให้อีกคนอยู่เพียงลำพัง เพื่อตามหาน้ำหวานสีใหม่ๆ รสชาติใหม่ๆ เทน้ำหวานที่อยู่ก้นแก้วทิ้งแล้วเปลี่ยนไปให้คนอื่นซึ่งมีสีสันดึงดูดใจเติมน้ำหวานให้ เพียงเพราะเบื่อ
เมื่อคนที่ถูกทิ้งยังคงยึดติดกับความหวานและสีสันเดิมๆ หมั่นคอยคนมันให้เข้ากันด้วยตัวเอง น้ำเปล่ายังคงถูกเทลงมาในแก้วเรื่อยๆ แต่ไม่ได้รับการเติมน้ำหวานจากใครอีกคน น้ำหวานแก้วนี้ถุกเจือจาง สีสันเริ่มจางหาย ทิ้งไว้แต่เพียงรสชาติหวานเจือนๆ แต่ไม่อาจกลับไปเป็นน้ำเปล่าที่ไร้รส ไร้สี ไร้กลิ่น ได้อีกหากไม่เทน้ำหวานเก่านั่นทิ้งไป คนเราก็เช่นกัน หากยังตัดใจจากความรักที่ถุกทอดทิ้ง ที่เพิ่มผ่านไปไม่ได้ ก็ต้องทนแบกรับ ทนดื่มน้ำที่รสชาติแปลกๆ เจือนๆนั่นต่อไป หากการลาจากนั้นเป็นไปในทางที่แย่ ก่อนจากเค้าได้เทกาแฟสีดำเข้มข้นลงมาในแก้วเรา แต่เรายังยึดติดกับทุกๆอย่างในแก้วใบนั้น ไม่กล้าที่จะเทมันทิ้งไป ก้ต้องทนกับรสชาติที่ขม และสีที่มืดหม่น แต่อย่างไรก็ดี เวลาจะช่วยเจือจางกาแฟนั้นลงไป ถึงแม้จะเจือจางแต่ก็ยังคงทิ้งไว้ซึ่งรสชาติและกลิ่นไว้เป็นบทเรียน
สุดท้าย เราอาจค้นพบรสชาติที่ลงตัว มีคนที่หมั่นคอยเติมน้ำหวานให้เราอย่างเต็มใจ และพร้อมจะรับน้ำหวานจากเราและดูแลเอาใจใส่คนมั้นอย่างต่อเนื่อง น้ำหวานนั้นดื่มได้ไม่มีเบื่อ ทำให้เรากลับมามีชีวิตชีวา เติมกำลังใจให้พร้อมกับการเผขิญหน้ากับปัญหาต่างๆที่เข้ามา และใช้ชีวิตในโลกที่วุ่นวายแห่งนี้ต่อไป แต่ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครมาคอยเติมน้ำหวานให้กับแก้วของเรา แต่เราก็สามารถเรียนรู้ที่จะเติมน้ำหวานให้กับตัวเองและพอใจในรสชาตินี้ เราก็จะสามารถอยู่เพียงลำพังไม่ต้องคอยเติมน้ำหวานหรือรอรับจากคนอื่น และรสชาตินี้จะเป็นรสชาติของตัวเราเองตลอดไป
.....
ราตรีนิรันดร์
22 กันยายน 2551 15:27 น.
ราตรีนิรันดร์
มันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันนะ
จากสิ่งที่ผมเคยทำเพราะอยากทำ
ทำเพื่อเธอคนนี้ คนที่อยู่กับฉัน
แต่ตอนนี้มันกลับกัน เปลี่ยนไป
มันกลับกลายเป็นว่าสิ่งที่เราทำนั้น
กลายเป็นหน้าที่ที่เราจำเป็นต้องทำ
ตอนนี้ที่เราเป็นอยู่เรียกว่าอะไรกันนะ
รัก หรือ ความถูกต้อง
Just ask my mind and decide between Love and Right.
หากรักนั้นไม่ใช่รักอีกต่อไป
แล้วเราจะฝืนเพื่อความถูกต้องอย่างนั้นหรือ
Trying to find out the way that I can smile without pain.
จะมีทางไหนไหมนะที่ผมจะสามารถยิ้มได้โดยไร้ซึ่งความเจ็บปวด
ช่วงเวลาที่ดูเหมือนจะเลวร้าย
เธออีกคนได้เข้ามาอยู่ในนี้
มาอยู่ในทุกๆความนึกคิดของผม
มันอาจดูเหมือนว่าผมนั้นอ่อนแอ
อ่อนไหวง่ายหรือเพียงเพราะเหงา
ในตอนแรกผมก็คิดเช่นนั้น
แต่พอได้ถามใจตัวเอง ได้ทบทวนหลายๆสิ่ง
คำตอบของคำถามทั้งหมดได้สิ้นสุดลง
ไม่ใช่เพียงขาดความอบอุ่นหรือเพราะใกล้กัน
เพียงแค่ได้เจอเธอ แม้นานๆที
อาจเป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือน
แต่ราวกับได้เจอกับคนพิเศษ แสนสำคัญ
เป็นเพียงเธอเท่านั้น ที่ฉันจะเผลอใจ
“ไม่ใช่แค่ใครซักคน ไม่ใช่แค่ใครก็ได้
มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่ตรง หัวใจ คือเธอ”
I want to know what it’s in your mind.
ผมอยากรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร
Are we thinking on the same way???
เธอจะรู้สึกเหมือนผมบ้างไหมนะ
Please let me know what you’re thinking.
ได้โปรดเถอะนะ ได้โปรดบอกใบ้ว่าเธอคิดอะไรอยู่กันแน่
And I want you to know my feeling that I have the best time when I talking to you.
ผมก็เพียงอยากให้เธอรู้นะว่าผมมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดตอนที่ได้คุยกับเธอ
I can not say that I love you but I’m really cordial when I stay with you.
ถึงแม้ผมไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าผมรักคุณ แต่ผมรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่กับคุณ
14 ธันวาคม 2550 00:34 น.
ราตรีนิรันดร์
รักที่เธอมีให้ผมนั้นมันมีจริงใช่ไหม
หากเป็นจริงแล้วทำไมเธอถึงเลือกผม
แล้วทำไมนะ ผมถึงต้องรักเธอ..
เธอยังคงอยู่ข้างผมเหมือนทุกครั้ง
แต่แล้วอะไร ทำให้เป็นแบบนี้
ทำไมความรู้สึกนั้นกลับมาอีกแล้ว
เหงา นี่ผมเหงาเช่นนั้นหรือ
ทั้งๆที่เธอยังอยู่กับผมเช่นเคยนี่นะ
ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนขาดสักสิ่งหนึ่ง
ยังคงเดินข้างกัน มีกันและกัน
ยังคงจับมือกันไม่ไปไหน
แล้วทำไม ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้
เป็นผมหรือที่เปลี่ยนไป เช่นนั้นหรือ
เป็นเธอไหมที่เริ่มปันใจออกห่างกันไป
เป็นเราทั้งสองที่ไม่เข้าใจกันหรืออย่างไร
IT SEEMS WE'RE ON DIFFERENT WAVELENGTHS
ตอนนี้เราทั้งคู่เป็นเช่นนี้ไหม หรือใกล้เคียง
เหนื่อยนะ ว่าไหม กับการค้นหาคำตอบ
คำตอบของคำถามทั้งหมดนะหรือ
อาจจะง่ายมากสำหรับการค้นหามัน
แต่ที่สำคัญในตอนนี้ก็คือ ผมกลัว
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
ผมได้ยินมานานแล้วกับคำพูดนี้
แต่ความจริงก็มีทั้งดีและร้ายแหละนะ
พอแล้วล่ะ ไม่อยากเป็นเช่นนี้อีกแล้ว
จบได้ไหมปัญหาทุกอย่าง
ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ผมจะรับมันให้ได้
ผมรับมันได้แน่นอนจากใจ
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดกาล
ผมสัญญา
17 กุมภาพันธ์ 2550 01:31 น.
ราตรีนิรันดร์
ที่เราต้องเจ็บเพราะความรัก
ไม่ใช่เพราะว่ามันจากเราไปหรอก
แต่เพียงเพราะ มันยังคงอยู่
เหมือนเช่นเคยเป็นมา
จากวันนั้น.
วันที่เธอเลือกที่จะไปจากผม
มันผ่านมานานเพียงนี้แล้วหรือ
แต่คำพูดของเธอในวันนั้น
มันยังคงดังก้องอยู่ภายใน
ความรู้สึกผิดที่มีต่อเธอ
ไม่เคยจางหายไปจากใจ
ตอนนี้..วันนี้
เธออยู่ที่ไหนกันนะ
เธอยังคงอยู่สบายดีใช่ไหม
เธอมีเรื่องอะไรทุกข์ใจหรือเปล่า
เพียงแค่อยากให้เธอรู้ไว้นะ
ว่าฉันยังอยู่ตรงนี้ ณ ที่เดิม
เพื่อรอเธอกลับมา
จากนี้.และตลอดไป
ผมจะจดจำเรื่องราวดีๆ
ที่ผมเคยได้มีเมื่อตอนที่
เธออยู่เคียงข้างกายผม
ขอบคุณนะที่เคยรักกัน
ผมยังคงรู้สึกผิด..และเสียใจ
ที่ทำกับเธอลงไปแบบนั้น
ผมเสียใจขอโทษ
ยกโทษ..ได้ไหม
ผมคิดอยู่อย่างนี้ตลอดมา
หวังว่าเธอคงจะไม่เกลียดกัน
หวังว่าเธอคงยังไม่ลืมผม
หวังว่าเธอคงยังรักกัน
แต่มันก็เพียงแค่ความหวัง
เป็นเพียงความฝันที่ไม่มีวัน
ที่มันจะ.เป็นจริง
ไม่ได้ขอ..ให้เธอลืม
ไม่ได้ขอให้เธอกลับมา
แต่มีเรื่องหนึ่งที่อยากจะขอ
ยกโทษให้กันจะได้ไหม
เธอจะรู้ไหมนะ
ว่าคำไม่กี่คำของเธอ
อาจทำให้ใครคนหนึ่งรู้สึกดีขึ้น
เหมือนดังปลดปล่อยจาพันธนาการ
ทำให้คนคนนี้รู้สึกเลวร้าย
น้อยลง..กว่าที่เคยเป็น
ยังคง.รักเธอ
เป็นอยู่อย่างนี้ทุกวัน
ไม่ว่าจะนานเพียงใด
จากตอนนี้วันนี้
อีกสักกี่ปีหรือกี่สิบปี
ก็ขอให้เธอรู้ไว้
นึกถึงกันได้ไหม
ถึงแม้วันใด เธอไม่เหลือใคร
เธอยังคงมีคนคนนี้
คนที่เธอไม่รัก คนที่เธอไม่สน
จะอยู่เคียงข้างเธอ
และอยู่เพื่อรักเธอ.ตลอดไป
1 สิงหาคม 2549 15:34 น.
ราตรีนิรันดร์
จากวันนั้น.
วันที่เธอเลือกที่จะไปจากผม
มันผ่านมานานเพียงนี้แล้วหรือ
แต่คำพูดของเธอในวันนั้น
มันยังคงดังก้องอยู่ภายใน
ความรู้สึกผิดที่มีต่อเธอ
ไม่เคยจางหายไปจากใจ
ตอนนี้..วันนี้
เธออยู่ที่ไหนกันนะ
เธอยังคงอยู่สบายดีใช่ไหม
เธอมีเรื่องอะไรทุกข์ใจหรือเปล่า
เพียงแค่อยากให้เธอรู้ไว้นะ
ว่าฉันยังอยู่ตรงนี้ ณ ที่เดิม
เพื่อรอเธอกลับมา
จากนี้.และตลอดไป
ผมจะจดจำเรื่องราวดีๆ
ที่ผมเคยได้มีเมื่อตอนที่
เธออยู่เคียงข้างกายผม
ขอบคุณนะที่เคยรักกัน
ผมยังคงรู้สึกผิด..และเสียใจ
ที่ทำกับเธอลงไปแบบนั้น
ผมเสียใจขอโทษ
ยกโทษ..ได้ไหม
ผมคิดอยู่อย่างนี้ตลอดมา
หวังว่าเธอคงจะไม่เกลียดกัน
หวังว่าเธอคงยังไม่ลืมผม
หวังว่าเธอคงยังรักกัน
แต่มันก็เพียงแค่ความหวัง
เป็นเพียงความฝันที่ไม่มีวัน
ที่มันจะ.เป็นจริง
ไม่ได้ขอ..ให้เธอลืม
ไม่ได้ขอให้เธอกลับมา
แต่มีเรื่องหนึ่งที่อยากจะขอ
ยกโทษให้กันจะได้ไหม
เธอจะรู้ไหมนะ
ว่าคำไม่กี่คำของเธอ
อาจทำให้ใครคนหนึ่งรู้สึกดีขึ้น
เหมือนดังปลดปล่อยจาพันธนาการ
ทำให้คนคนนี้รู้สึกเลวร้าย
น้อยลง..กว่าที่เคยเป็น
ยังคง.รักเธอ
เป็นอยู่อย่างนี้ทุกวัน
ไม่ว่าจะนานเพียงใด
จากตอนนี้วันนี้
อีกสักกี่ปีหรือกี่สิบปี
ก็ขอให้เธอรู้ไว้
นึกถึงกันได้ไหม
ถึงแม้วันใด เธอไม่เหลือใคร
เธอยังคงมีคนคนนี้
คนที่เธอไม่รัก คนที่เธอไม่สน
จะอยู่เคียงข้างเธอ
และอยู่เพื่อรักเธอ.ตลอดไป
หน้าส่วนตัว
693
