24 กุมภาพันธ์ 2546 02:08 น.
ราม ลิขิต
ภาสกรรอนแสงแดงอ่อนสาย
สวยระบายคคนางค์เหมือนทางฝัน
หางนกยูงไหวคลอล้อสายัณห์
ดูคล้ายวันยากลืมเคยดื่มใจ
ในรอยซากพรากซวนกำสรวลจิต
แผ่วจุมพิตภุมรานุ่มกว่าไหม
ในปีกร่อนร่าเริงเหลิงพิไล
ยังอุ่นไอโอบเตือนออดเอื้อนตรึง
เติมฝันใฝ่ไปสู่เต็มรู้จัก
เห็นรุ้งรักแต่ทว่าถาไม่ถึง
กลับแหลกริ้วปลิวป่านนานคำนึง
บาดแผลผึ้งบอกค่าของมาลี
แต้มน้ำตาอาลัยไล้รอยเจ็บ
เกินจะเก็บเสียงกลืนสะอื้นหนี
ร่างสะท้านสั่นเทาเข้าทุกที
หทัยที่ถูกกระแทกก็แตกราน
กอปรเป็นใครคนหนึ่งซึ่งตระหนก
หนาวนรกบนดินถิ่นสถาน
แว่วสวรรค์ฝันหนอทรมาน
ณ สุสานสรรพางค์ว้างวิญญาณ์
หางนกยูงปลอบโยนโพ้นพันแสง
ระเรื่อแดงจับโพยมห่มเวหา
กระซิบศักดิ์มาลีศรีมาลา
กระซิบค่าของคนผ่านพ้นคลี
อาจยังจำคำงามเคยหวามจิต
แต่คำพิษจำตายแม้กลายผี
ใช่! แม้ยากอยากลืมปลื้มฤดี
แต่ต้องมีสักวันฉันมั่นใจ/.
22 กุมภาพันธ์ 2546 17:40 น.
ราม ลิขิต
ไปนั่งกลุ้มกุมคางวางกลยุทธ
ศาสตร์สุดสุดแสบไส้ไล่ขึ้นหัว
สุมสมองตรองละเอียดเครียดทั้งตัว
จนหูมัวมืดหน้าและตาลาย
ขุดปัญหาสาเหตุนัยเลศส่อ
อะไรก่ออะไรแก้แฉสิ่งหมาย
ดูจุดอ่อนจุดแข็งแข่งกันคาย
องค์กรยายหรือยังวาดผังมา
ผลกระทบภายนอกบอกโอกาส
เค้นจุดอาจอุปสรรคที่หนักหนา
เรียกสวอทบอดสวีทกรีดตีนกา
พิเคราะห์ค่าคิดเข้าเอาให้ดี
แล้วตั้งเป้าตรงไปปีนไต่มุ่ง
ตัวชี้วัดอัดกระบุงหลายบุ้งกี๋
ของชาติชัดจังหวัดเล่าช่วยเว้าที
สูงต่ำตี๋ลองบอกดูกู๋จะฟัง
พันธกิจคิดให้กรุ๊ปสรุปหน่อย
กระชับถ้อยเขียนกรอกให้ออกขลัง
เป็นหัวใจไชจี้มีพลัง
เหมือนชกปังต่อยเปรี้ยงเดี้ยงนับดาว
ประสงค์ใดใส่ซัดเป็นวัตถุ
ฝันบรรลุเฟ้นใส่อย่าให้หนาว
ปีนบันไดไปยากลำบากยาว
หากลากกราวโลภกลไม่พ้นเกร็ง
แต่ละส่วนสู่จุดยุทธศาสตร์
ทำเพื่อชาติแบบบรรจงให้ตรงเผ็ง
บริหารสานก่อล่อให้เล็ง
วิชาการหัวเต่งเบ่งจนบอ
ปฏิบัติปัดป่ายถึงส่ายเศียร
เกิดวิงเวียนงอขิงเป็นลิงจ๋อ
ถึงอย่างไรอาจแม้ว่าน้ำตาคลอ
สู้เถิดหนอให้สมว่าข้าราชการ/.
22 กุมภาพันธ์ 2546 15:05 น.
ราม ลิขิต
หัวถึงหมอนตอนหมาหน้าบ้านเห่า
ดึกเงียบเหงาวังเวงเกรงจะหอน
ผีไม่กลัวอย่ายั่วหูหนูจะนอน
ขืนทำบอนบ่นดีเดี๋ยวตีตาย
ไม่ใช้มุ้งแบบเก่าเราไม่ชอบ
อยู่ในกรอบคับคอกเลยบอกขาย
ใช้มุ้งลวดโล่งร่างกว้างสบาย
ถึงดูคล้ายมุ้งสายบัวไม่กลัวเลย
จะกลิ้งซ้ายส่ายขวาขดหน้าหลัง
จะลุกนั่งจะออกฉี่ดีจริงเหวย
หายใจคล่องสองรูรู้เสบย
ไม่ต้องเกยเก็บมุ้งให้ยุ่งมือ
เป็นความสุขทุกข์ไร้ใจขี้เกียจ
เรื่องความเครียดปลิดหายสบายบรื๋อ
จนวันหนึ่งเมื่อร้อนย่างถึงครางฮือ
หลังหนาวปรื๋อจากไปไม่กี่วัน
ร้อนตับแลบแสบทรวงทะลวงแหลก
เหงื่อมันแตกอกตรมระทมถัน
เปิดพัดลมพรมห้องอยู่สองจันทร์
แต่ลมมันไม่ระบายตายแล้วเรา
ลมข้างนอกดับสนิทติดมุ้งลวด
ข้างในพรวดเผโผอย่างโง่เขลา
จำใจเปิดมุ้งหน้าต่างอย่างเบาเบา
ยุงก็เข้ากัดยับนับสิบตัว
คิดถึงมุ้งหลังเก่าเข้าจับจิต
ใครจะคิดว่าเรื่องมุ้งยุ่งปวดหัว
เคยลมชื่นรื่นรำเพยไม่เคยกลัว
หนังสี่จอหยอกยั่วพระจันทร์เพ็ญ
สมน้ำหน้าตัวฉันทันสมัย
ก็แล้วไงตลอดร้อนต้องนอนเข็ญ
อยู่ในมุ้งคลุ้งควันยาว่าแต่เย็น
จุดกันยุงมุ้งหมอนเหม็นเล่นเอางอม/.
17 กุมภาพันธ์ 2546 23:51 น.
ราม ลิขิต
หัวเขาโตตัวเบิ้มเบ้อเริ่มแท้
ชื่อตุ๊กแกเห็นบอกตอนออกเสียง
นามสกุลคงเดาเอาใกล้เคียง
ว่าใต้เตียงไต่ผนัง ณ หลังคา
อยู่เลขที่เดียวกันกับฉันอยู่
เคยแอบดูช่องกระดานคลานสี่ขา
ตัวลายพร้อย อ๋อย!เกลียดเสนียดตา
ลิ้นแลบล่าโอษฐ์อ้ำง่ำแมลง
ใส่ชุดพรางทั้งวันจนยันค่ำ
เป็นปุ่มป่ำเหมือนสิวผุดสุดแสยง
เดี๋ยวล่องหนตนหายเปลี่ยนกายแปลง
เดี๋ยวตัวแดงตัวดำทำยังไง
หมู่เสนาข้าเฝ้าเหล่าอำมาตย์
อภิวาทวันทามาไหวไหว
ต่างแวดล้อมลดหลั่นเป็นชั้นไป
พร้อมอวยชัยจิ๊กจั๊กทักกันเกรียว
ดูเหมือนว่าคืนนี้จะมีศึก
ด้วยเขาคึกแต่ว่าฉันหน้าเขียว
รีบปิดไฟทั้งพวงเหลือดวงเดียว
แล้ววิ่งเปี้ยวกาละมังตั้งน้ำรอ
ดัสกรยกมาคราใกล้ค่ำ
ฝูงเงาดำบินฟ่องละล่องปร๋อ
เข้าโจมตีประภาคารกันอื้อออ
ทัพคุณตอตุ๊กแกแต้เข้าตี
ประเดี๋ยวแพลบประเดี๋ยวแพลบแลบกันใหญ่
ไม่เมื่อยลิ้นบ้างหรือไรใส่กันจี๋
ฉันลองแลบออกเข้าแปดเก้าที
เบื่อเหลือดีแต่ข้างฝาว่ากันยาว
ครั้นรุ่งรางสางแสงสุรีย์ส่อง
ปีกเบาว่องลอยมาฉันหน้าขาว
กวาดลำบากยากฉิวปลิวระนาว
นั่นรถไฟเปิดวาววู๊ดวู๊ดมา
ฉันล้มเลิกความเคยคิดปลิดชีวาตม์
สัตว์ประหลาดข้างผนังไต่ข้างฝา
เห็นประโยชน์ตอนแมงเม่าเข้าเต็มตา
อัปลักษณ์ใช่ว่าค่าไม่มี
16 กุมภาพันธ์ 2546 18:24 น.
ราม ลิขิต
ไปประชุมทีไร ไฮ้!ฮิตเล่อร์
มีแต่เอ้ออ้าครับขอรับผม
เราเบี้ยน้อยหอยนิดคิดแล้วตรม
ต้องระทมฟังหอยใหญ่เขาไขความ
เบรนสตรมอมกล้วย ฮ่วย!ฮิตเล่อร์
เลยต้องเซ่อหน้าเศร้าดูเขาหาม
หันมองเพื่อนเห็นหลับคำนับงาม
กระซิบตาม เฮ้!ไปฉี่ดีกว่ารอ
ออกนอกห้องผ่องศรี ยี้!ฮิตเล่อร์
ที่ดูเป๋อทั้งปีกระดี่ปร๋อ
เอ็งจะเข้าอีกไหมล่ะแต่ข้าพอ
เพื่อนบอกอ๋อเรื่องอะไรไม่!โนเวย์!
เข้าไปนั่งฟังไย ไอ้!ฮิตเล่อร์
รับเสนอบ้างไหมใจเขาเฉ
แค่ขยับก็งับน่องน้องอย่าเซย์
ไม่ใช่เสธ์หัวใสไปก็ซวย
การประชุมดีย่ะ ฮ่ะ!ฮิตเล่อร์
ข้างหน้าเหรอสลอนหลังอย่างฟังหวย
พี่ฟัสซิสต์หรือไงให้งงงวย
ถึงชอบฉวยมาใช้น้องไม่ชง
ประชาติ๊บหยิบไตมาใส่บ้าง
อย่าให้ว่างสมองต้องประสงค์
มีตั้งเยอะใช้น้อยข้อยละงง
ไม่บรรจงใช้ให้มากจะยากนาน
ไปประชุม บันไซ! ไฮ้! ฮิตเล่อร์
ขออย่าเจออีกหนอพ่อตาหวาน
เพื่อเมืองไทยที่รักสิ้นดักดาน
เพี้ยง!กบาลผ่องใสไร้นาซี/.
หน้าส่วนตัว
710
