26 สิงหาคม 2545 14:25 น.
รินทรัฏฐ์
หยิบปากกามาระบายความรู้สึก
ที่ซ่อนลึกเก็บไว้ในดวงจิต
ใครจะรู้ในใจเกินใคร่คิด
เพียงสักนิดหนึ่งปัญหายังคาใจ
อันความรักที่ให้หมดใจนั้น
ความผูกพันธ์เคลือบแคลงแฝงสงสัย
เกลียดหรือรักเธอเห็นเป็นเช่นไร
โปรดช่วยไขให้กระจ่างอย่าค้างคา
ถ้าหนึ่งคำเปรียบแม้นแทนหนึ่งรัก
จงประจักษ์ว่าหนักแน่นแม้นภูผา
ล้านหัวใจล้านรักอักษรา
เขียนคำว่า รักมั่นนิรันดร์กาล
ถ้าฉันรักเธอแล้วไม่แคล้วผิด
ก็ให้คิดเพียงว่าน่าสงสาร
ด้วยใจรักยากประเมินเกินประมาณ
ยากแก่การตัดใจให้ลืมเธอ
จะสำนึกต่อนี้ไปก็สายแล้ว
คงไม่แคล้วเจ็บย้ำช้ำเสมอ
สำนึกจากบทกลอนหลอนละเมอ
ฉันรักเธอ เธอรักฉัน พลันมลาย
25 สิงหาคม 2545 10:06 น.
รินทรัฏฐ์
ปากกาแทนหัวใจ น้ำตาใสใสแทนน้ำหมึก
อักษรที่เห็นแทนความสำนึก ที่จารึกอยู่ในหัวใจ
เรียงร้อยอักษรา เป็นสารตราแห่งสายใย
ขอเธอให้อภัย แก่หัวใจที่รักเธอ
ฉันรู้ว่าฉันผิด ซึ่งก็คิดอยู่เสมอ
ที่ผิดเพราะรักเธอ ผิดด้วยเหรอความห่วงใย
หนึ่งคำแทนหนึ่งรัก ขอประจักษ์อย่าสงสัย
ล้านคำล้านหัวใจ ที่เปี่ยมรักตลอดกาล
ถ้ารักเธอแล้วผิด ก็ชวนคิดน่าสงสาร
เพราะรักเหลือประมาณ ก็ไม่น่าให้อภัย
น้ำตาที่รินไหล คงไม่มีค่าอะไร
ให้เธอได้สนใจ เพราะเยื่อใยได้ขาดรอน
สำนึกก็สายแล้ว คงไม่แคล้วเพียงอาวรณ์
สำนึกจากบทกลอน ส่องสะท้อนความในใจ
24 สิงหาคม 2545 16:15 น.
รินทรัฏฐ์
มองแผ่นฟ้าสีเทาแล้วเศร้าใจ
ความสดใสหายไปที่ไหนเสีย
เหนื่อยแสนเหนื่อยเหนื่อยหน่ายด้วยใจเพลีย
น้ำตาเคลียคลอเคล้าเร้าอารมณ์
ไม่มีแสงแห่งรักจากฟากฟ้า
ใจอ่อนล้ากล้ำกลื่นความขื่นขม
ไม่มีแล้วแววฟ้าน่าเชยชม
ความระทมเกาะกินสิ้นหัวใจ
น้ำตาาฟ้าลาลงตรงสู่โลก
สายลมโบกพัดภินท์สิ้นสงสัย
ความโศกศัลย์พันตูสู้กับใจ
ความสดใสต้องสลายพ่ายราตรี
ความรู้สึกเย็นชาน่ากลัวมาก
ความรู้สึกพลัดพรากจากตรงนี้
มันเป็นหนึ่งมุมมองของชีวี
อยากจะมีสักคนคนห่วงใย
มวลปักษิณบินเรียงเคียงคู่ฟ้า
มวลมัจฉาว่ายอยู่คู่น้ำใส
มวลบุปผาพรั่งพรูคู่พฤกษ์ไพร
แต่หัวใจไร้รักลำบากจริง
23 สิงหาคม 2545 18:19 น.
รินทรัฏฐ์
เป็นเพราะเขาหรือไรใช่เพราะรัก
เราอกหักเพราะเขาทิ้งจริงแน่หรือ
ประคองรักด้วยลำพองของสองมือ
แล้วยึดถือเข้มแข็งเป็นแรงใจ
ใช่ว่าเธอคนเดียวที่เปลี่ยวรัก
ตัวฉันก็อกหักรักสลาย
เขาจากไปใจพันผูกถูกทำลาย
ตัวแทบตายเพราะรักเขาเศร้าหัวใจ
บทประพันธ์สรรค์สร้างทางแห่งสุข
ระบายทุกข์แถมปํญญาอัชฌาสัย
หมู่เพื่อนพ้องน้องพี่กวีใน
เว็บไซท์ไทยโพเอ็มเต็มใจจริง
22 สิงหาคม 2545 14:22 น.
รินทรัฏฐ์
บนหนทางห่างรักตระหนักจิต
บนความคิดสับสนจนหวั่นไหว
คิดถึงรักที่จากมาอำลาใจ
ทั้งห่วงใยห่วงหาเอื้ออาทร
ขอบฟ้ากว้างกว้างแท้แลกว้างนัก
ดั่งความรักยามห่างไกลใคร่นึกถอน
แต่ขาดเธอเพ้อถึงรักมักอาวรณ์
กลัวรักจรลาจากจำพรากกัน
แม้อยู่ไกลปลายฟ้ามหาสมุทร
มิอาจหยุดความรักที่คงมั่น
ขอเพียงแค่สองใจไม่ลืมกัน
ระยะทางหมื่นพันก็มั่นคง
ห่างแสนห่างห่างไกลใช่ห่างมาก
จากจำจากจากไปใช่ประสงค์
ใจเอ๋ยใจจงถือความซื่อตรง
คงรักคงจงมั่นนิรันดร
หน้าส่วนตัว
1037
