7 เมษายน 2550 17:03 น.
ร่มสัก
หากวันนี้ไม่อกหัก..
ก็คงยังไม่รู้จักคำว่าเจ็บ..
..ดังรอยกรีดเล็บ..
ใจหนาวเหน็บ..ทรมาน
...รนหาไออุ่น...
ที่มีความละมุนหวาน....
ลบร้างเรื่องราววันวาน..
ให้ใจหายทรมานเสียที...
ขอสักใจที่ใสซื่อ..
และไม่ถือคนคนนี้..
กับอดีตที่เคยมี...
ช่วยทำให้หายไปเสียที...หายไปจากใจ
28 มีนาคม 2550 23:41 น.
ร่มสัก
ถนนสายนี้...จะยาวแค่ไหน
ขอให้เธอมั่นใจ
...ว่าคนที่เคียงข้างเธอนั้นคือฉัน
คืนวัน...ไม่อาจพรากให้เราจากกัน
เพราะถ้าเช่นนั้นเธอจะไม่มีวันขาดใจ
ขอให้หยุดการเดินทางไว้แค่นี้
อยู่กับฉันนะคนดี...อย่าจากไปไหน
กลัวระยะทางและเวลาทำเธอเปลี่ยนไป
ฉันจะมีชีวิตอยู่อย่างไร...ช่วยบอกที
รักเราคงเดินทาง...ถึงฝั่งฝัน
หากเธอไม่บอกลากัน...ในตอนนี้
เพราะฉะนั้น...ขอหยุดการเดินทางที่มี
เพื่อใช้เวลา...ร่วมกับคนดี...จนพอใจ
25 มีนาคม 2550 21:15 น.
ร่มสัก
บรรจงจัดจีบกลีบผกากรุ่น
สรรดอกหอมละมุนละไมหวาน
กรองลวดลายสายต่อเป็นพวงมาลย์
ผกากาญจน์หอมร่ำบำเทิงใจ
ผจงจัดกาบกลีบกุหลาบอ่อน
สรรกิ่งงามกลีบงอนดั่งว่อนไหว
จัดดอกพุดวางซ้อนสลับไป
ผกากรองกรานใส่เกสรดวง
เจียนใบแก้วให้แพร้วเหลี่ยมคมแหลม
ดั่งมรกตแกมมณีสีรุ้งร่วง
สลับคั่นเส้นลายเป็นสายพวง
ดั่งลอยร่วงหล่นจากฟ้านภาลัย
ฤาอัปสรจรร่อนว่อนเวหา
แล้วพลัดเจ้าร่วงมาฤาไฉน
หรือเทพแสร้งแกล้งกรองผกาไว้
จึงรู้ได้ถึงความงามตามที่ยล
ด้วยตั้งจิตนิรมิตกรองผกา
มั่นถวายไตรรัตนาเป็นมรรคผล
ให้อิ่มอาบซาบซ่านมานกมล
มิ่งมงคลยิ่งล้ำฉ่ำชื่นใจ
แล้วนำพวงมาลัยใส่พานแก้ว
ตั้งจิตแน่วนิ่งมั่นมิหวั่นไหว
อภิวาทสามครั้งด้วยตั้งใจ
น้อมจิตไหว้บูชาพุทธาคุณ
อธิษฐานกรานกราบด้วยซาบซึ้ง
เปรียบมณีมีหนึ่งเป็นยอดขุน
เจิดจำรัสจำแลงด้วยแสงบุญ
บารมีค้ำจุนพุทธชน
หากยังไม่บรรลุพระนิพพาน
บุญบันดาลดลช่วยด้วยมรรคผล
ให้กำเนิดเกิดร่างต่างเป็นคน
ว่ายเวียนวนสารวัฏพระศาสดา
เริ่มสั่งสมบุญญาบารมี
กรองมาลีเสริมช่วยด้วยหัตถา
น้อมกายไหว้สู่ขึ้นบูชา
น้อมไหว้สาพระปฏิมาด้วยตั้งใจ
24 มีนาคม 2550 19:00 น.
ร่มสัก
กรุ่นกลิ่นดินถิ่นท้องนาคราหน้าแล้ง
ดวงตะวันสีแดงที่หลังเขา
เห็นรวงข้าวสีเหลืองพราวที่นาเรา
ภาพเก่าเก่าย้อนนึกตรึกตรึงทรวง
อยู่เมืองกรุงยุ่งยากลำบากแท้
คิดถึงแม่ที่เฝ้าคอยห่วงหวง
อยากหอบเอาหัวใจไปทั้งดวง
หนีคนลวงกลับบ้านนาคราช้ำใจ
คิดถึงหลังกองฟางที่ว่างเปล่า
เคยได้นั่งกินข้าวร่วมวงใหญ่
น้ำตาคลอครานึกมาครั้งใด
อิ่มท้องไม่อิ่มใจให้เศร้าตรม
อยากไปนั่งผิงไฟให้หายหนาว
หนีเรื่องราวอื่นอื่นที่ขื่นขม
ฝากคำถ้อยร้อยพร่ำตามสายลม
พัดพร่างพรมกระซิบบอกให้คนไกล
สงกรานต์นี้ลูกจะกลับไปรับรัก
นอนหนุนตักผ่อนพักจนหลับใหล
พักงาน พักกาย พักหัวใจ
ที่อ่อนล้าเกินไปเกินทนทาน
กลับไปหาไออุ่นละมุนอ่อน
กลับไปอ้อนด้วยคำที่พร่ำหวาน
กลับไปอิงแนบข้างอย่างวันวาน
กลับไปบ้านที่จากนานด้วยดวงใจ...
24 มกราคม 2550 20:22 น.
ร่มสัก
นกเอยเจ้านกขมิ้น
จะโบยบินเร่ร่อนไปนอนไหน
หนาวน้ำค้างในป่าดงพงไพร
จะเร่จรร่อนไปนอนไหนกัน
รังนี้ยังว่างร้างคู่
ยังรอมิตรชิดคู่ปูทางฝัน
จะบินคู่โบยเคียงมิเว้นวัน
มิลาร้างห่างหันเท่านั้นพอ
เจ้าบินเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวไร้ปีกปก
จะระเหินระหกนกเจ้าหนอ
หาเพื่อนบินหยอกเย้าเคล้าคลอ
ให้สัมพันธ์เกิดก่อร่วมเรียงรัง
อย่าเป็นนกพเนจรนอนพลัดถิ่น
อย่าถวิลอาวรณ์รักหนหลัง
ทิ้งชีวิตอันโดดเดี่ยวเปลี่ยวลำพัง
มารวมรักร่วมเรียงรังครั้งใหม่เอย
หน้าส่วนตัว
896
