20 มิถุนายน 2549 10:09 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
พักหัวใจเถิดหนาหากล้าเหนื่อย
สายลมเอื่อยตะวันลับฟ้าอับแสง
หยุดหึงหวงห่วงหาจนล้าแรง
หยุดยื้อแย่งสักครั้งฟังหัวใจ
อยากเพียงปลอบคนดีที่ปวดร้าว
ทุกย่างก้าวขมขื่นสะอื้นไห้
แม้นในอกร้อนรุมเหมือนสุมไฟ
ซบอุ่นไออกพี่ชายหายกังวล
อยากวาดฟ้าวาดจันทร์ตะวันฉาย
ให้สงบ เรียบง่าย คลายสับสน
หวังคนดีอยู่ได้ในทุกข์ทน
ทุกแห่งหนกำลังใจมอบให้กัน
หลับเพื่อหวังแสงทองของรุ่งเช้า
มีเพียงเราเข้าใจแม้ในฝัน
อยากปลอบโยนยอดดวงใจหายจาบัลย์
กล่อมหัวใจน้องนั้นจงฝันดี
ขอดูแลน้องนี้ชั่วชีวิต
เป็นคู่คิดห่วงใยไปทุกที่
ด้วยมุ่งมั่นศรัทธาคุณค่านี้
ปลอบคนดีชั่วนิรันดร์ขอสัญญา
19 มิถุนายน 2549 12:49 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
พรหมลิขิตหนไหนไยช่างแกล้ง
ไฟรักแรงรุมเผาเขลาแทบคลั่ง
รอยแผลเดิมถูกย้ำเหลือกำลัง
ต้องผิดหวังซึมเศร้าทนเหงาใจ
หลงคารมน้ำคำว่าล้ำค่า
ฝากความรักข้ามฟ้าส่งมาให้
สร้างความหวังถักทอก่อสายใย
เธอมีใครซ่อนอยู่ไม่รู้เลย
แสนชอกช้ำอับอายและขายหน้า
เชื่อวาจาเชื่อใจแม้นไม่เอ่ย
เจ้าน้ำตามาเยือนเหมือนมาเย้ย
โอ้ใจเอ๋ยรักมากยากถอนตัว
เล่ห์รักลวงมากรอยนับร้อยแผล
ยอมพ่ายแพ้ยับเยินเกินโงหัว
โดนเธอหลอกเสียขวัญจนหวั่นกลัว
ทุ่มสุดตัวโง่เง่ารักเขาเอง
18 มิถุนายน 2549 08:50 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
เธอคือความเป็นไปที่ใหม่แปลก
เข้ามาแทรกกลางใจคนไร้ค่า
ความอบอุ่นเจือหวานผ่านแววตา
ลบปวดร้าวอ่อนล้าด้วยอาทร
เธอเข้ามาคลายโศกบนโลกเศร้า
เปลี่ยนคนเก่ามั่นใจไม่เหมือนก่อน
สื่อความนัยว่ารักจากบทกลอน
วาจาอ้อนเรียกคนดี..ว่าพี่ชาย
หลอกคนดอยคนนี้ให้มีหวัง
จุดพลังชีวิตนี้มีความหมาย
มิอาจเอื้อมเผยอหน้ากล้าทักทาย
กลัวเธออายกล่าวหาว่าไม่เจียม
พร้อมจะพังกำแพงด้วยแรงรัก
พี่ตระหนักยกใจให้เต็มเปี่ยม
รักยิ่งกว่าดาวรักจันทร์ขวัญรักเรียม
ขันหมากเตรียมเพราะเธอเจอคนจริง
17 มิถุนายน 2549 10:05 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ก้มกราบพระก่อนนอน
วอนเทพไท้ทุกวิญญาณ
ตั้งจิตอธิษฐาน
อภิบาลแผ่นดินไทย
ปกปักและรักษา
ทุกอาณาให้พ้นภัย
ไฟนรกที่หมกไหม้
หวังดวงใจรับรสธรรม
ฉลองราชย์ฯ เพิ่งผ่านพ้น
คนหรือใครช่างใจดำ
ระเบิดสุดระยำ
สร้างกระแสบนศรัทธา
ไฟทรามลามวิบัติ
สุดดับร้อนให้ผ่อนซา
นับวันยิ่งบีฑา
คร่ามากคนบนกองไฟ
หลอมใจเป็นหนึ่งเดียว
ร้อยรวมเราด้วยเข้าใจ
พระบารมีคุ้มครองใต้
น้ำพระทัยคลายร้าวราน
................................
................................
ก้มกราบพระก่อนนอน
วอนเทพไท้ทุกวิญญาณ
ตั้งจิตอธิษฐาน
อภิบาลแผ่นดินไทย
15 มิถุนายน 2549 13:54 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
เพียงก้อนดินต่ำต้อยดูด้อยค่า
เทียบเศษฟางเศษหญ้าราคาสิ้น
ความยากจนข้นแค้นฝังแผ่นดิน
เหมือนหัวใจแหว่งวิ่นถึงวิญญาณ
ลมแล้งแล้งน้ำตารินทุกถิ่นที่
แล้งลำนำคำกวีจากหมู่บ้าน
นาก็แล้งบ้านร้างทางกันดาร
แล้งรอยรานบนซากความยากไร้
ไร้ละอองแห่งฝันยามหน้าฝน
ริ้วรอยหม่นรอยหมองนั่งร้องไห้
ความทุกข์ร้อนผ่อนลงตรงที่ใด
ดุจต้นไม้เหือดฝนฝืนทนยืน
ธ ดำริทฤษฎีใหม่ใช้เหตุผล
พัฒนาคน ฝน น้ำ ดิน สิ้นขมขื่น
ทรงเรียกขวัญกำลังใจให้กลับคืน
ความปีติเต็มตื้นชื่นหัวใจ
เหมือนต้นไม้ใหญ่มากถ้ารากหยั่ง
ลึกลงยังดินฉ่ำด้วยน้ำใส
พ่อทรงเห็นเราเสมอ..พร้อมห่วงใย
ฝ่าวิกฤติพ้นภัยด้วยน้ำธรรม
เป็น..ต้นไม้แห่งความรัก..ที่พ่อปลูก
เดินทางถูกตามรอยบาททุกยาตรย่ำ
หยัดอยู่อย่างพอเพียงแยบเยี่ยงนำ
แต่รดน้ำพวกตอไม้อาจไม่โต
หน้าส่วนตัว
1054
