11 กุมภาพันธ์ 2551 16:20 น.
ลิขิตใจ
ยามใดที่มองฟากฟ้า
เหมือนดังว่าใจจวนหาย
เพียงคิดถึงวันเก่าขึ้นเมื่อไหร่
พาใจหายไปทุกที
ยิ่งวันนี้มาได้พบ
ได้ประสบพบหน้าเธอ
มันทำให้ยิ่งเผลอ
จำเรื่งราวแต่เก่ามา
เป็นความจำแสนขมขื่น
ทุกวันคืนอยากลบออกให้จางหาย
ทุกวันมันกลับกลาย
เป็นรอยด่างตรงกลางใจ
เรื่องราวของเรานั้น
มีทั้งสุขและทุกข์ปน
แต่รักเราไม่ทน
จำต้องแยกแตกกันไป
ลูกเราก็น่ารักยังเยาว์นักวัยสดใส
ไม่รู้เรื่องใดใดที่พ่อแม่ได้ร้าวรอน
คิดว่าพ่อไม่อยู่ไม่เคยรู้ให้ใจหลอน
คิดว่าพ่ออยู่เมืองคอนทำแต่งานหาเงินเลี้ยง
วันนั้นเธอกลับมาไม่รู้ว่าจะยังไง
ฉันจับได้เธอมีใครแอบซ่อนไว้
เธอบอกขอเลิกกันในวันนั้นฉันตกใจ
ไม่คิดว่าจะเป็นได้......สามีฉันที่..........แสนดี
หน้าส่วนตัว
740
