22 กรกฎาคม 2544 03:51 น.
ลีน
ปาดน้ำตาทำใจให้ก้าวเดิน...ต่อ
ยังคงรอซักวันที่ฟ้าจะ...สดใส
ความเป็นจริงมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้หรอก...คนของใจ
เมื่อเธอต้องไปอย่าทำแกล้ง...เป็นเสียใจกับฉันเลย
ฉันทนได้กับความเจ็บ.............นี้
ขอเพียงเธอคนดีจากไปอย่ามาให้เห็น........ได้ไหม
ไม่กี่ปีหรอกที่ขอเอา....ไว้ทำหัวใจ
ให้เข้มแข็งพร้อมมีรักใหม่กับใคร.....ที่ไม่ใช่เธอ
22 กรกฎาคม 2544 02:58 น.
ลีน
เธอให้กำลังใจแก่ตัวฉัน
เธอให้ความสำคัญกับกลอนทุกบทนี้
เธอลบรอยหม่นแทนด้วยความสดใสที่มี
ขอบคุณจริงๆกับความคิดเห็นดีดีที่มอบให้กัน
**ให้ทุกคนในthaipoemค่ะ**
21 กรกฎาคม 2544 11:22 น.
ลีน
มีคนเป็นร้อยเป็นพัน
หัวใจเราหรือจะเหมือนกันไปได้
ใจมีคนละดวงความรู้สึกก็ต่างกันออกไป
คงนานกว่าจะพบใจที่ตรงกันเหมาะเข้าที
คำว่าแฟนใช่ว่าต้องผูกมัดหัวใจ
เคยตรึกตรองปองดูไหมว่าใช่คนนี้
ใช่คนที่เธอต้องการให้รักหมดหัวใจแล้วหรือคนดี
ไม่ใช่หลงละเมอเพ้อไปเพียงครู่เดียว
21 กรกฎาคม 2544 10:36 น.
ลีน
Some people are meant to leave smiles,
gladden hearts,and brighter the wolrd wherever they go..
and one of those people is you
*คนบางคนถูกลิขิตชีวิตให้มอยรอยยิ้ม ทำให้หัวใจสุขสันต์และทำให้
โลกสดใสในทุกๆที่ที่พวกเขาไป และหนึ่งในนั้นคือเธอ
19 กรกฎาคม 2544 09:31 น.
ลีน
รักของเราคงยากจะบรรจบ
เพราะเราแค่บังเอิญผ่านมาพบ..กันเท่านั้น
ไม่ได้มีอะไรพิเศษ............และสำคัญ
ไม่มีแม้แต่ความผูกพัน........สักนิดเดียว
มีแต่ทางใจฉันเท่านั้นที่...........รักเธอ
แอบยิ้มเมือ่พบเจอเสมอ......เธอรู้ไหม
แม้เธอจะมีใครเคียงข้าง.......ก็ไม่หวั่นใจ
อาจจะเป็นฉันฝ่ายเดียวที่คิดไป...........ไกล
ว่าเธออาจะมีใจ....แต่ลึกๆก็รู้ว่าเราแค่บังเอิญพบกันเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
983
