7 กันยายน 2547 16:57 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
หลังจากนี้อาจหายไปไกลที่นี่
ด้วยหน้าที่พรากเราสองไม่ครองคู่
เป็นอย่างไรจะรอขอเฝ้าดู
เก็บหัวใจให้อยู่เป็นของเธอ
กาลเวลานานเนิ่นเกินบั่นรัก
ถ้ารู้จักรักษาใจไว้เสมอ
เรื่องหวานหวานใส่ความฝันพลันละเมอ
ว่าพร่ำเพ้อแม้ห่างไกลไม่พบกัน
จะคิดถึง...จะซาบซึ้ง...ตราตรึงจิต
ฝังความคิด...ห่างใช่จาก...ยากแปรผัน
สานรอยร้าว...เพิ่มแรงรัก...จักผูกพัน
ยืดคืนวันเข้าใจก่อต่อกำลัง
สักวันหนึ่งสิ้นสุดลงตรงหน้าที่
ย้ำคนดีจะกลับมาหาปลายหวัง
ดูแลตนทุกขณะเร่งระวัง
อย่าเผลอพลั้งใจที่ขอรอฉันคืน
5 กันยายน 2547 21:15 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
แว่วเพลงหนึ่งกินใจทำไหวหวั่น
ว่าใจนั้นไม่มีมือเกินยื้อรัก
เพราะอีกหนึ่งหัวใจใคร่อยากพัก
เหน็ดเหนื่อยนักใจบินไปไม่กลับมา
ทั้งคำพูดท่าทางยากขวางกั้น
วอนเธอหันปรับเข้าใจไม่ถือสา
รู้ทั้งรู้คงพบเพียงเสียงน้ำตา
ที่มันซัดมันซาอาบแก้มตน
หมดแล้วหมดเรี่ยวแรงแข่งรักเขา
จำทิ้งเศร้าถึงท้อไปก็ไร้ผล
สำนึกได้รู้ตอกย้ำนำกมล
ขอเป็นคนรักเธอเสมอไป
บทเพลงเศร้าคละทุกข์ทนปนรอยแผล
นำยาแก้อาจมิลดหมดหม่นไหม้
จากวันนี้ชี้ตนคิดพิชิตใจ
หวังจะใฝ่เก็บเรื่องเราตราบเท่านาน
5 กันยายน 2547 20:19 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ตื่นแต่เช้าเป็นกำไรให้ชีวิต
เร่งรู้คิดรู้ทำนำสร้างสรรค์
แต่เมื่อคืนหัวเสียกายเพลียครัน
วาดที่ฝันกลับมลายตื่นสายไป
มิทันเขาอดฝึกตนรู้ทนอด
ต้องจำจดพรุ่งนี้เอาดีใหม่
นาฬิกาตั้งเวลากล้าตั้งใจ
เก็บกำไรชีวิตพิชิตตน
3 กันยายน 2547 21:59 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เมื่อรักเกือบหักลงตรงคืนหนาว
รอยรานร้าวยังฝังอยู่คู่ใจฉัน
เกือบเสียเธอเกือบเสียใจไร้คืนวัน
เกือบจบกันเมื่อเราไม่เข้าใจ
เมื่อต่างคนต่างรักเกินจักจบ
ต้องการพบรักแท้นั้นมิหวั่นไหว
เมื่อต่างคนต่างมิอยากจากร้างไกล
แล้วทำไมต้องเกือบจักเลิกรักกัน
เมื่อมีรัก-เลิกเปลี่ยนหมุนเวียนรัก
เหมือนถูกสักด้วยมนต์ดำนำแปรผัน
กลับมาเถิดมาสมานสานผูกพัน
ก่อคืนวันต่อใจใหม่ให้คืนมา
ปรับเข้าใจเลิกนิสัยไม่เข้าเรื่อง
ล้างโกรธเคืองลบรอยแผลแก้ปัญหา
ถ้าเธอไปใจคงสิ้นรินน้ำตา
ขอสัญญาจะรักเพิ่มเติมรักเรา
1 กันยายน 2547 21:56 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เมื่อใจเริ่มก่อรักจักสร้างสรรค์
ทุกก้าวนั้นย่อมเตือนคือเพื่อนสอน
เมื่อวันนี้จับปากกากล้าเขียนกลอน
อย่าโอนอ่อนท้อแท้แพ้ฝันตน
หนึ่ง เร่งรู้เลือกสรรมั่นความคิด
เรื่องน้อยนิดอาจสื่อไว้ให้ส่งผล
จินตนาการ สืบศักดิ์ศรีที่ตัวคน
ชี้กมลส่องทางอย่างดีงาม
สอง สังเกตการณ์ พิจดูได้รู้เห็น
มองประเด็นถูกต้องกรองคำหยาม
สิ่งรอบตัวจับใส่ให้ลือนาม
บังเกิดความตระการตาครายลยิน
สาม เรื่องเก่าปรับใช้ให้ถูกต้อง
สมใจปอง ประสบการณ์ ประสานศิลป์
หนึ่งเหตุการณ์หนึ่งสิ่งย้ำนำชีวิน
มุ่งโผบินสู่ฝันอันกว้างไกล
สามสิ่งกล่าวเพื่อเห็นเป็นของขวัญ
หนทางฝันมิอยู่ห่างอย่างคว้าไขว่
เพียงถ่ายทอดสอดค่าภาษาใจ
คงทำให้งานงามงดเกินจดจำ
หน้าส่วนตัว
905
