15 มีนาคม 2547 17:01 น.
ลูกอมรสมินท์
ฉันขอร้องให้เธอถอดจะได้ไหม
เกือบจะทนไม่ไหวแล่วนะใจฉัน
เธอจงถอดตามคำขอร้องละกัน
ขาฉันนั้นมันสั่นฉันกล้ำกลืน
ฉันขอสั่งให้เธอถอดจะได้ไหม
ยอมมอบกายให้ฉันอย่าขัดขืน
รีบถอดใจ ยอมให้จับแล้วทิ้งปีน
ลุกขึ้นยืนเดินออกมามอบตัวเอย
15 มีนาคม 2547 16:55 น.
ลูกอมรสมินท์
แดดยอแสงสาดทอลายดอกไม้
ตะวันใกล้อัสดงคล้อยลงต่ำ
เสียงดังชัดเฉวียนกลับเงียบงำ
เริ่มก่อกรรมได้ซักทีโจรอย่างเรา
15 มีนาคม 2547 16:50 น.
ลูกอมรสมินท์
ทุกๆอย่างหารสองต้องประหยัด
น้ำไฟตัดอย่างละครึ่งพึงประสงค์
ค่ากับข้าวค่าขนมยังลดลง
แต่ยังคงค่าเบียร็ไว้เท่าเดิม
15 มีนาคม 2547 16:47 น.
ลูกอมรสมินท์
โลกใบนี้ไม่น่าอยู่เชื่อฉันซิ
ก็ดูดิตั้งแต่เกิดนั่นเลยหนา
เด็กทารกทุกคนเลยที่เกิดมา
ร้องไห้จ้าก่อนหัวเราะทุกคนเลย
11 มีนาคม 2547 23:30 น.
ลูกอมรสมินท์
ข้าแน่ใจตกแน่นอนก่อนเห็นผล
มิต้องทนถ่างตาตี่นอนดีกว่า
รออีนิดอาจผิดได้นะไอ้บ้า
ไม่ผิดน่าสารส้มจะ ตกตะกอน
หน้าส่วนตัว
806
