4 มกราคม 2550 02:23 น.
วงศ์ตะวัน
ถามถึงเหตุผลทำไมกัน
กับการที่ฉันต้องหนีหน้า
ในเมื่อเห็นเป็นแค่เพื่อนธรรมดา
ที่ไม่เคยอยู่สายตา...สักนาที
พบหน้ากัน...ก็เท่านั้น
ไม่ใช่คนสำคัญอะไรนี่
ฉันคงเป็นได้แค่เพื่อนที่ดี
ซึ่งจะมีหรือไม่มี...ก็ไม่ต่างกัน
2 มกราคม 2550 20:50 น.
วงศ์ตะวัน
แค่นิยายเรื่องเก่า-เก่า
ไม่อยากเก็บเอามาเป็นความรู้สึก
ปล่อยให้จมดิ่ง...นิ่ง...ในส่วนลึก
ไม่อยากเก็บมาคิดนึก...ให้เจ็บใจ
แค่เรื่องราวของวันผ่าน
แต่เจ็บปวดเนิ่นนานกว่าวันไหน
มีน้ำตาเป็นพยานความเสียใจ
มีความบอบช้ำ...ข้างใน...เป็นเดิมพัน
แค่อดีตที่เจ็บร้าว
กับบางเรื่องราว...ในชีวิตฉัน
จบลงแล้วนะ และจะไม่เหลืออะไรต่อกัน
แค่เคยรัก....เคยผูกพัน...แค่นั้นเอง
2 มกราคม 2550 20:47 น.
วงศ์ตะวัน
ไม่อยากให้จบด้วยน้ำตา
ถ้าหากมีหนทางที่ดีกว่า...ให้ฉันทำได้
ยอมเป็นคนบอกลา แล้วพาตัวเองจากไป
บนเส้นทางของความหม่นไหม้...ในทุกวัน
รู้...ว่าใจเธออยู่กับคนอื่น
แต่แกล้งยิ้มชื่น...เวลาที่อยู่กับฉัน
ตบตาทำไม ว่าหัวใจอยู่ด้วยกัน
ทั้งที่ความจริงข้างในนั้น...
ไม่มีฉัน.........................แม้เศษเงา
จึงเลือกจะบอกลาดีกว่า...จะอยู่ด้วย
ถ้าความรักที่มีไม่ได้ช่วย...รั้งหัวใจเขา
จบลงแล้ว...กับวันวานของสองเรา
สิ่งที่เหลือ คือ ความเศร้า...และ....น้ำตา
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
933
