18 เมษายน 2550 12:13 น.
วงศ์ตะวัน
อย่ามาสนใจในความรู้สึกฉัน
รักข้างเดียวก็เจ็บแบบนั้น...อย่างที่เธอเห็น
อย่ามาสงสาร กับอาการที่ฉันเป็น
รักแล้วเจ็บ...เล่น เล่น...จนชินชา
อย่ากลัวว่าฉัน...จะเจ็บหนัก
แค่ผิดหวังจากความรัก...เรื่องขี้หมา
ไม่ถึงกับตาย...ไม่หยุดหายใจหรอกน่า
ก็แค่น้ำตา...ไหลลงมา...เดี๋ยวก็หยุดเอง
18 เมษายน 2550 12:02 น.
วงศ์ตะวัน
ไม่อยากให้เราจบแบบนี้
ถ้ามีหนทางที่ดีกว่า...พอจะทำได้
อยากให้เหลือความรู้สึกดี ก่อนจากไป
จะได้ไม่ค้างคาใจ...เหมือนผ่านมา
อย่างน้อยก็แค่...ความเป็นเพื่อน
ที่จะยังคงย้ำเตือน...ความห่วงหา
ถึงจะจบ ถึงจะจาก ใช่ว่าอยาก...มีน้ำตา
จบแบบเป็นเพื่อนกันดีกว่า...หรือเธอว่าไง
16 เมษายน 2550 21:52 น.
วงศ์ตะวัน
ใครบอกว่าเธอเป็นคนสุดท้าย
ที่ทำให้ฉันคิดถึงได้มากมาย ในตอนนี้
เข้าใจผิดแล้วหละ...คนดี
แท้จริงเธอคือคนเดียวที่...อยู่กลางใจ
ไม่ใช่คนสุดท้าย แต่เป็นคนแรก
ที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลก-แปลกขึ้นมาได้
และเป็นคนที่ฉันจะรัก...ตลอดไป
ไม่จำเป็นต้องบอกว่าใคร...
.................ก็น่าจะรู้ใจกันดี................
12 เมษายน 2550 09:02 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันไม่เคยเชื่อมั่นในคำสัญญา
ก็เพราะว่าไม่เคยเห็นใครรักษาไว้ได้
เหมือนกับเธอที่วันหนึ่งคงเปลี่ยนไป
แล้วมีใครคนใหม่...มาแทนกัน
ไม่อยากให้เธอรู้สึกผิด
เพราะเอาคำพูดมายึดติดอยู่กับฉัน
ไม่ต้องการเลย...คำสัญญาร้อยพัน
แค่เธอจริงใจต่อกัน...เท่านั้น
...ฉันก็พร้อมจะเชื่อใจ
12 เมษายน 2550 09:00 น.
วงศ์ตะวัน
....ทั้งหมดที่มี...ที่รู้สึก
ต้องเก็บซ่อนในส่วนลึก...ใจเหงา-เหงา
สายใยความรัก...ถักทอ...เพียงเบา-เบา
และอาจกางกั้นความเป็นเรา...ให้เลือนไป
...ไหว ไหว สั่น สั่น...
หากจะจางร้างความผูกพันคงสั่นไหว
ขาดเขา ก็เหลือเพียงเรา...
คนขี้เหงา...กับ...หนึ่งหัวใจ
ขอร้องได้ไหม...อย่าทิ้งฉันไว้
ท่ามกลางความเหงาใจ...ที่ทรมาน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1129
