19 พฤศจิกายน 2547 20:36 น.
วงเวียน
ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง
กับความอ้างว้าง...เหงา...เหนื่อยล้า
ทั้งที่มีเธอยืนข้าง ๆกาย... ตลอดมา
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า...รู้สึกอย่างนั้นได้ยังไง
ทั้งที่ควรจะ.........สุข
แต่กลับมีความรู้สึกว่าทุกข์ และหวั่นไหว
เรารักกัน...เหมือนไม่ได้ใช้หัวใจ
เท่าที่มีให้ เท่าที่ได้ ก็แค่ความผูกพัน
อยากลองติดปีกสักครั้ง
ด้วยเพราะหัวใจ...สั่งให้ฝัน
ไม่ไช่ไม่รักนะ.........ที่มาร่ำลากัน
แค่อิสระเท่านั้นที่ฉันต้องการ...ให้หัวใจ
ขอออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง
ไม่ได้อวดเก่งตีตัวออกห่างเพราะมีใครคนไหน
แค่อยากเรียนรู้ โลกกว้าง ๆ ด้วยหัวใจ
หากฉันเข้มแข็งด้วยตัวเองวันไหน.....จะกลับมา
ฉันเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า?
ที่ทิ้งคำว่าเราแล้วออกไปค้นหา
ฉันไม่นอกใจเธอหรอกนะ.....สัญญา
แล้วสักวันจะกลับมา พร้อมกับใจที่มั่นคงกว่า รอฉันนะเธอ
* = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = * = *
อาจจะดูเป็นคำแก้ตัวที่ ไม่ค่อยสมเหตุสมผล
อยู่กับเธอก็ดี มีพร้อมทุกอย่าง แต่....เธอจะไม่ให้ฉันเรียนรู้โลก
ด้วยตัวฉันเองบ้างหรือไง อยู่กับเธอ เธอก็ทำให้ทุกอย่าง
ฉันแค่อยากจะบอกว่า ขอเวลาไปพัฒนา ตัวฉันเอง ให้สมกับเธอหน่อยนะ
รอฉันนะเธอ
18 พฤศจิกายน 2547 22:11 น.
วงเวียน
จะให้ซึ้งยังไง ก็ได้แค่เนี้ยอ่ะ
พอใจไหมล่ะ ดื้อ ๆ แบบฉัน
งี่เง่า ขี้ใจน้อย งอนทุกวัน
แถมเอาใจตัวเองซะขนาดนั้น เหนื่อยไหมเธอ
หวานยังไงอ่ะทำไม่เป็น
ขา ค่ะ จ๊ะ จ๊า ไม่เคยได้เห็น จะเป็นแต่เอ๋อ ๆ
แต่งหน้า ป้ายตา ทาปาก ยิ่งลำบากเธอ
เป็นแค่สาวเซอร์ ไม่สนใคร
เอาใจยังไง ไม่เคยรู้
ยิ่งให้ดูแลตอนป่วย เฮ้อทำไม่ไหว
งานบ้ง งานบ้าน กับข้งกับข้าวบานตะไท
มีอย่างเดียวที่ทำได้ หิวเมื่อไหร่ก็พึ่งไข่ทุกที
เป็นได้แค่เปรี้ยวใจ
ที่ไม่ว่าจะเติมน้ำตาลยังไง ก็ยังเปรี้ยวอมขมอยู่อย่างนี้
ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนอะไร ๆ ให้ดูดี
แต่เธอก็ยังรักเปรี้ยวใจ อย่างฉันคนนี้ * * ขอบคุณ * *
18 พฤศจิกายน 2547 21:49 น.
วงเวียน
ฉันเป็นฉันเอง
ไม่เคยเกรงกลัวใครที่ไหน
ไม่เคยอ่อนแอ แม้บางครั้งจะท้อใจ
ที่ทำได้คืออ่อนไหวในบางเวลา
เธอก็เป็นเธอ
เข้มแข็งเสมอไม่เคยรู้สึกรู้สา
ไม่เคยอ่อนไหวกับน้ำตา
ไม่เคยรู้จักคำว่าเอาใจ
ฉันเอาแต่ใจขี้แกล้ง
ชอบเล่นแผลง ๆ ไม่สนใจใครคนไหน
เธอก็ยังเป็นเธอบึ้งตึง ไม่คุยกับใคร
มนุษยสัมพันธ์ไม่ดีเท่าไหร่ รอยยิ้มไม่ค่อยมี
คนละขั้วคนละข้าง
นิสัยห่างไกลกันซะตั้งขนาดนี้
แต่ก็ยังมารักกัน เฮ้อ....จะเป็นอย่างนี้ได้ซักกี่ปี
แต่ที่รู้คือตอนนี้ รักเธอคนดี มากกว่าใคร
วันนี้ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แต่ก็พอถู ๆ ไถ ๆไปได้
เอาเป็นว่ายัง ๆ ก็ช่วนทนอ่านนิดนึงนะเจ้าค่ะ
หุ หุ
15 พฤศจิกายน 2547 22:41 น.
วงเวียน
จะไปก็ไปซิ จะมายืนอยู่ทำไม
เชิญ เดินออกไป ประตูอยู่ทางนั้น
ไม่ต้องมาทำยืนเก๊กท่า ขวางหูขวางลูกตากัน
มันทำให้ฉัน หมันไส้ยิ่งกว่า ถ้าเธอไม่ไป
อาลัยอาวร อะไรนักหนา
เมื่อกล้านอกใจก็ ฉันเคยว่าอะไรที่ไหน
ก็ขอแค่พูดคำเดีว ให้เราจบ ๆ กัน ไป
แล้วก็ช่วยเนรเทศตัวเองไปไกล ๆ ไม่อยากเจอ
เจ็บครั้งเดียวพอแล้ว
พอแห้วก็กลับมา ทำเสนอ
ฉันไม่หลงกล ไม่ต้องทำหน้าซุกซนหรอกเธอ
ชาตินี้สาธุก็อย่าได้เจอกันอีกเลย
14 พฤศจิกายน 2547 22:39 น.
วงเวียน
ก็รู้ตัวนี่ว่าเคยทำอะไรไว้
จะให้ฉันอภัยง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ
ไม่เคยปรับปรุงหรอกฉันรู้สันดานของเธอ
เมื่อไหร่ที่ฉันเผลอเธอก็เป็นเหมือนเดิมอยู่ดี
ปั้นน้ำเป็นตัวเก่ง โกหกเป็นไฟ
จะเรียกว่าพรสวรรค์ได้ไหมแบบนี้
หรือพูดความจริงอ่ะ มันจะตายปากมันจะเน่าเหรอ อธิบายหน่อยดิ
ถึงไม่เคยพูดดี ๆ ไม่เคยมีความจริงใจ
เจ้าชู้ก็เท่านั้น
เปลี่ยนคนควงทุกวัน จันทร์จรดจันทร์ไม่ซ้ำหน้าไหน
สะกดเป็นป่ะ ไอ้คำว่าซื่อสัตย์จริงใจ
หรือติด ร ภาษาไทย ถึงสะกดไม่ได้ ไม่รู้ความหมายมัน
เหนื่อยนะเนี่ย สาธยายมาซะยืดยาว....เมื่อยปาก
เอาเป็นว่าฉันไม่อยากลำบาก กับอะไร พรรนั้น
ขี้เกียจตาม ขีเกียจมานั่งเสียใจไม่เว้นแต่ละวัน
นี่แหละคำตอบของฉัน โอ้ย....ไม่มีวันหรอกคืนดี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวงเวียน
หน้าส่วนตัว
982
