1 กรกฎาคม 2547 17:41 น.
วนัสนันท์
อยากจะเก็บเธอเอาไว้ในส่วนลึก
ในสำนึกของถ้อยคำรักหวาน-หวาน
แม้นความจริงกับใจฉันมันร้าวราน
เมื่อเธอผ่าน..ลาไป ให้ลืมเลือน
ปัญหาเจอเราเจ็บกันทั้งคู่
แต่จงรู้เธอเป็น 1 หาใครเหมือน
ภาพเก่า-เก่า เหมือนเล่าใหม่คอยย้ำเตือน
วันหนึ่งเพื่อน..ข้างใจฉันใช่เธอ
จะมิโทษโกรธฟ้าดินไม่ร่ำร้อง
มิสมปอง...แต่ได้รัก เธอเสมอ
รู้ไว้นะ เนิ่นนาน แม้นมิเจอ
คนของเธออยู่ตรงนี้..อยู่ที่เดิม
ไม่ไปไหนจะวางใจไว้ที่เก่า
วันใดเหงา..กลับมา พร้อมเสมอ
ปลอบเธอได้เหมือนวันก่อนเราพบเจอ
มาละเมอ อ่อนแอ ได้แน่นอน
คนบางคน..เกิดมา เพื่อให้รัก
พึ่งประจักษ์วันนี้กับคำสอน
เพราะฉันพร้อม..รักอย่างเดียว มิร้าวรอน
ฝากคำกลอน..สัญญา...ชั่วฟ้าดิน
หน้าส่วนตัว
991
