6 กรกฎาคม 2545 12:26 น.
วนา
จากมุมหนึ่ง ของชีวิต ที่คิดว่า
สร้างคุณค่า แก่ชาติ มาตรว่าได้
ทำวันนี้ พรุ่งนี้ เพื่อชาติไทย
อุดมการณ์ ดำเนินไป ด้วยอดทน
อุปสรรค จะฟันฝ่า ทุกท่าท่วง
ไม่หลงบ่วง ติดยึด จะฝึกฝน
จะสร้างเธอ ให้รู้ค่า ประชาชน
จะตากแดด ตากฝน ทนทำงาน
จะสร้างชื่อ ให้ลือเลื่อง คนเมืองนี้
เป็นคนมี คุณค่า อย่างกล้าหาญ
แม้จะล้ม จะลุก จะคลุกคลาน
ก็ไม่ล้ม อุดมการณ์ ฝ่าฟันไป
จากมุมหนึ่ง ของชีวิต ที่คิดว่า
เราเป็นคน มีคุณค่า มากเพียงไหน
จะมุ่งมั่น ฝ่าฟัน ทุกวันไป
ด้วยจิตใจ เปี่ยมล้น อุดมการณ์
5 กรกฎาคม 2545 13:30 น.
วนา
อันศักดิ์ศรี อยู่ที่ไหน ใครรู้บ้าง
อยู่ที่ข้าง ตัวเรา กระนั้นหรือ
หรืออยู่ห่าง ร่างกาย ไม่ใกล้มือ
อย่ายึดถึอ ว่านั่น เป็นของเรา
การแต่งกาย ได้ดี มีความผ่อง
แต่ในพร่อง ไม่มี ดีกว่าเขา
หรือวางมาด วางท่า สุดจะเอา
แต่ตัวเบา ไร้ความรู้ คู่กายา
แท้จริงแล้ว ควรคิด สักนิดหนึ่ง
อย่าหวังพึ่ง คนอื่น นั้นเลยหนา
หาความรู้ ใส่ตัว อย่ามัวรา
รีบค้นคว้า ทุกอย่าง สร้างความดี
ศักดิ์ศรีคน เรานั้น นั่นแน่แล้ว
อยู่ที่ใจ ผ่องแผ้ว ไม่หมองศีั
คือสรรสร้าง คุณงาม และความดี
ทั้งยอมพลี เพื่องาน เบิกบานใจ
4 กรกฎาคม 2545 13:10 น.
วนา
เมื่อสองทาง ต่างก็เป็น เส้นขนาน
ไม่แผ้วพาน การจะพบ บรรจบได้
ต้องยอมเป็น ผู้แพ้ รับแผลใจ
ต้องอาวรณ์ หวลไห้ จำใจลา
จะโทษเธอ ไม่ได้ ว่าไร้รัก
เพราะฉันปัก ใจด้วยเพียง ไม่เดียงสา
ได้ความรู้ ได้บาดแผล ได้น้ำตา
ไม่ถือสา ปล่อยให้เป็น เช่นบทเรียน
26 มิถุนายน 2545 12:56 น.
วนา
วันรำลึก ครูกลอน สุนทรภู่
ชื่อเสียงอยู่ นานเนา ได้เล่าขาน
ยี่สิบหก มิถุนา ฟ้าประทาน
เป็นลูกหลาน ชาวบ้านกร่ำ เมืองระยอง
ในวัยเด็ก ตกระกำ และลำบาก
ต้องพลัดพราก พ่อแม่แยก แตกเป็นสอง
แม้มีรัก ก็มิได้ ตามครรลอง
จึงถูกจอง- จำไว้ ให้นมนาน
เมื่อพ้นโทษ ออกมา ค้นหารัก
ผู้เพียงภักดิ์ แม่จัน อันอ่อนหวาน
นางข้าหลวง ในวัง ท่านประทาน
แต่งไม่นาน ก็กินแหนง คลางแคลงใจ
ด้วยที่ว่า ท่านภู่ เจ้าชู้นัก
มากมายรัก กับเหล่า สาวสาวไหน
จำต้องจาก แม่จัน ไม่ทันไร
ตามเสด็จ ท่านไป ต้องไกลกัน
ความจำเป็น ต้องระเหิน และเดินทาง
ทุกก้าวย่าง ความคิด มิปิดกั้น
บทกวี กลอนสุภาพ ทั้งหลายนั้น
เป็นเพราะท่าน สร้างสม เมื่อนมนาน
ชีวิตนี้ มีขึ้นลง ไม่คงนัก
มีคนรัก ประปราย หลายสถาน
ทั้งคนชัง มากมาย ในก่อนกาล
เป็นตำนาน สุนทรภู่ เล่าสู่มา
ในช่วงกลาง ชีวิต ของท่านนั้น
ได้พลิกผัน เข้าไป ในศาสนา
ท่านได้บวช และเดินทาง ตลอดเวลา
หลายปีกว่า สร้างคุณงาม และความดี
มาอีกครั้ง ที่ท่าน นั้นได้กลับ
เข้ามารับ ราชการ ในกรุงศรี
เป็นบั้นปลาย ชีวิต ท่านครั้งนี้
สิบสามปี ที่ท่านอยู่ รับรู้กัน
พระสุนทร โวหาร งานปรากฏ
ที่งามงด บทกวี ที่สร้างสรรค์
ครูกวี ศรีสยาม นามลีอลั่น
ให้เราท่าน ทั้งหลาย ได้ชื่นตา
ขอท่านรับ คารวะ ข้าผู้น้อย
ศิษย์จะค่อย รำพัน กล่าวสรรหา
เป็นบทกลอน เทอดครู ค่าวิชา
จากวาจา วนา วเนจร
18 มิถุนายน 2545 11:47 น.
วนา
วาเลนไทน์ ปีนี้ น้องพี่จ๋า
ต้องจากลา จากไกล ไปห่างเหิน
รักของพี่ ไม่หมอง ไม่ต้องเมิน
เราเจริญ ด้วยรัก ประจักษ์ใจ
รับของขวัญ จากน้อง ที่ต้องจิต
คนึงนิจ คิดถึงน้อง หน้าผ่องใส
คือของขวัญ แห่งวัน วาเลนไทน์
ด้วยหัวใจ รักเจ้า เฝ้าคนึง
หน้าส่วนตัว
906
