2 กันยายน 2545 22:44 น.
วลี..
คราม เขียว ส้ม อมแสด แดดรอนรอน
ไกวเปลอ้อน หลับไหล ใต้มะพร้าว
ลมพลิ้วเฉื่อย ฉิวฉาบ อาบร่างเรา
กล่อมเบาเบาเสียงคลื่น ครืนครืนครัน
เปลไกวแกว่ง แกว่งไกว ไหวไหววาบ
ดื่มด่ำซับทรวงซาบ อาบไอฝัน
เสนาะโสต ซ่านเสียง สำเนียงนั้น
หลับต้องพลัน ตื่นตา ขึ้นมายล
คราม เขียว ส้มอมเทา เข้ายามนี้
แสงสุรีย์ สาดสาย ดั่งลายสน
อีกเสียงคลื่น โครมครัน อืออึ่งอน
ยามยืนยล ยิ่งป่วน รัญจวนใจ
คิดทะเลาะ กับทะเล ที่เห่กล่อม
ไยเจ้าไม่ นอบน้อม ถนอมไว้
บรรยายสิ้น สิ่งซุกซ่อน ซึ่งภายใน
วอนอย่าเย้ย ไยไพ ให้ข้าฯตรม .. นะ
1 กันยายน 2545 21:06 น.
วลี..
รัตติกาลผ่านเยือนย้ำ...... ย่ำหล้า
ลางลางแสงจันทรา........... แผ่วต้อง
แม้นมืดม่านบังตา............ เกินกว่า กาฬเฮย
คลอคู่อยู่ปกป้อง.............. คู่ฟ้า เคียงดิน เพียงเรา ๚ ๛
หากพิภพทลายสิ้น............ ภูผา
มหาสมุทรเหือดเดือดคา. สุรีย์ร้อน
สองกระชับจับมือพา.......... สองใจ
มิหวั่นหวาดออดอ้อน........ ใดแล้วเพราะเรา มีกัน ๚ ๛
31 สิงหาคม 2545 01:13 น.
วลี..
๑ ณ ห่วงคิดถึงนี้.......... เจ้าเอย
ลมแผ่วพลิ้วรำเพย....... คนึงเร้า
ใบไม้ละลิ่วเกย............ ที่เคย นั่งนา
สายฝนฉ่ำพรมเคล้า...... เงาฟ้าเงาดิน ๚ ๛
๒ ณ ใจข้าฯวอนเจ้า....... ให้ยิน
จงอย่าเพียงแต่จินต์....... ก็รู้
ข้าฯหมายมุ่งจากวิญญ์.... บ่หลอน .ใดนา
ณ ที่แห่งมากผู้-.............. ชนชั้นเป็นพยาน ๚ ๛
๓ พรหมเทวัญ ฤๅ ห้าม... ข้าฯคนึง
พิรุณยังหยาดถึง............. ใจข้าฯ
พฤกษ์ขจีผลิแย้มคลีง-..... เคล้าคลอ..เคียงเฮย
ลิชิตแห่งฟากฟ้า............. ย่อมสิ้นเมื่อประสาน ใจกัน ๚ ๛
๔ เพียงชีวินต่อนี้ ............. เลือนลาง
คำพร่ำเพียงจางจาง .......... นะเจ้า
สิ้นแสงแกร่ง สิ้นทาง ......... สิ้นร่าง สิ้นแรง
แม้นอยู่ อยู่คลอเคล้า ......... รากเหง้า ซากระทม ๚ ๛
30 สิงหาคม 2545 00:19 น.
วลี..
๑ พริ้วกระพือกระพริบพร้อย .... พิ้นไพร
หญ้าอ่อนโอนเอนไหว ............... ไกว่หล้า
ผีเสื้อช่างสดใส .......................... คลอคู่ เคียงเฮย
เกาะเกี่ยวก้อย เชื่องช้า ............. ชดช้อย ชวนชม ๚ ๛
๒ หิ่งห้อยอ้อยอิ่งอ้อน ............... จันทร์นวล
จันทร์แจ่มแย้มเชิญชวน ......... คลอเคล้า
ราตรีหอมอบอวล ..................... ปั่นป่วน ใจนา
แต้มแต่งเติมยวนเย้า ............. นวลเจ้าจันทร์แรม ๚ ๛
29 สิงหาคม 2545 00:07 น.
วลี..
๑ ไล้ไล้ลูบเรือนผิวเจ้าเอย
อ่อนละมุนกรุ่นใดเลย เทียมเจ้า
อรุณอร่ามยังเคียงเคล้า
พะนอ ถนอมเฝ้า ดวงฤดี อุ่นเอย
๒ ปานใด เทียบใจเอย อาบอุ่น
ร่างน้อยน้อย ละมุน อุ่นเอ๋ย
กาลล่วง บ่ ล่วงกาล ที่เคย
สองมือหนึ่งใจเกย กอดถนอม ดวงแด
๓ ปักษิณกระพือเสียง สะพรั่นพฤกษ์
กระแทกส่วนสำนึก เซ็งแซ่ ..
สงบ .. นิ่งอิงโอบ ดวงแด
ทาบทอ ..ยอแสงแล .. วันต่อไป
๔ ฟ้ากว้างกว้างกว่าฟ้า คือ จักรวาล
ทรนง คือสังวาลย์ อันยิ่งใหญ่
โลมละเลียด ละออ เจ้านวลใย
ด้วยหนึ่งใจ สองมือ ถือเจ้า เป็นหนึ่งเอย ...
หน้าส่วนตัว
921
