29 กุมภาพันธ์ 2547 19:01 น.
วันสุข >
ความจริงของผู้หญิงอ่อนไหว
มีใครบ้างไหมอยากห่วงใย อยากห่วงหา
ให้ความจริงใจ ซื่อสัตย์ตลอดเวลา
มองว่ามีค่า ในสายตาของใครซักคน
ช่วยชีวิตที่เคยเงียบเหงา
หายซึ่งความเศร้า ความหมองหม่น
จะมีไหมใครเพียงสักคน
เป็นดั่งฝน เพื่อชะโลมจิตใจ
ให้คนที่เคยเจ็บช้ำ
ไม่ต้องทนกับเรื่องซ้ำๆ ให้หวั่นไหว
เพียงพอแล้วกับความเสียใจ
อกหักมามากมาย อยากได้ใครมาดูแล
28 กุมภาพันธ์ 2547 18:52 น.
วันสุข >
รักก่อนเคยหวานชื่น
แต่วันนี้ขมขื่นเกินทนไหว
เพราะเธอมีคนใหม่ให้ห่วงใย
ฉันจึงเป็นส่วนเกินที่ต้องไป ..ตามที่ใจเธอต้องการ
ปากเธอก็บอก ..ยังรัก
และมักมาทำปากหวาน
แต่ใจของเธอไม่ต้องการ
ว่าฉันมันงี่เง่า น่ารำคาญ..ต้องการให้ไปไกลๆ
ขอเธอดูแลเขาให้ดีกว่าฉัน
แม้คืนวันจะทำให้ฉันหวั่นไหว
แต่เวลา จะช่วยดูแลหัวใจ
ให้คนไม่มีค่าอะไร ลืมเธอได้ ....คนดี
23 กุมภาพันธ์ 2547 13:45 น.
วันสุข >
หนาวไหม..คืนที่สายลมไหว
เหงามั้ย เมื่อไม่มีใครคอยห่วงหา
อ้างว้างใช่มั้ย เมื่อเอื้อมมือไม่เจอใครทุกครา
จำให้ขึ้นใจนะว่า ตลอดเวลาฉันยังห่วงใย
จะส่งความอบอุ่นผ่านฟ้ากว้าง
ตามรายทาง จะฝากความรักไปกับดอกหญ้า ดอกไม้
จะหลับตาอธิฐาน ให้กระแสรัก ส่งถึงใจ
ให้รู้ว่าฉันยังอยู่ใกล้ๆ อยู่ในหัวใจของเธอ
หน้าส่วนตัว
1132
