3 พฤศจิกายน 2547 18:57 น.
วายุ-วารี
หมดแล้วใช่ไหมหัวใจที่มีให้กัน
หมดความฝันที่คิดจะร่วมสร้าง
หมดหนทางที่จะย้อนเวลาคืนมา
แล้วใจร้างอ้างว้างดวงนี้จะอยู่ที่ใด
คนที่เพิ่มกำลังใจต่อนี้อยู่ที่ไหน
ทำอะไรอยู่รู้ไหมฉันห่วงใย
เธอจะคิดถึงคนคนนี้บ้างไหม
คนที่พร้อมจะให้แต่เธอเสมอไป
เข้าใจนะเข้าใจดีเข้าใจเธอเสมอ
รู้ว่าเธอไม่เคยมีฉันอยู่ในใจ
ที่เธอทำเพราะสงสารไม่ใช่อื่นใด
แต่ไม่เคยที่เธอจะมีใจรักฉันเลย
แต่ก้อนะจะยังมั่นในคำที่ให้เธอเสมอ
จะไม่เผลอเปลี่ยนไปจากคำเฉลย
จะไม่มอบคำคำนี้ให้ใครอีกเลย
คำที่เผยความในใจมีให้ตลอดมา
จะยังห่วงใยดูแลเธอเสมอ
ไม่ให้เธอเปลี่ยวเหงาเศร้าเหว่ว้า
พบปัญหาใดขอให้รีบบอกมา
ถ้าคิดว่าคนคนนี้ยังพอจะช่วยได้
คนคนนี้จะยังมีความหวังดีให้
จะเป็นแรงหนุนให้เธอก้าวไป
จะยังคอยส่งแรงให้กำลังใจ
ให้เธอก้าวต่อไปได้อย่างมั่นคง
3 พฤศจิกายน 2547 18:51 น.
วายุ-วารี
สัญญานะว่ารักนี้จะคงมั่นไม่เปลี่ยนไป
สัญญาใจที่ให้ไว้จะไม่มีวันแปรผัน
ถึงภูผาสูงนภากว้างมาขวางมากางกั้น
ทะเลคลั่งจะแยกเราสองให้ห่างไกล
จะไม่มีวันเผลอใจไปรักกับใครอีก
จะไม่หลีกหนีหลบหน้าไปที่ไหน
จะอยู่ใกล้ใจเธอเป็นคนของหัวใจ
จะมีใจไว้ให้เพียงคนเดียวเคียงคู่เธอ
ความห่วงหาห่วงใยที่ดีจะมีให้
กำลังใจความอาทรจะมีให้เสมอ
ความหวังดียังคงมั่นรักเพียงเธอ
ตราบนะเอ่อเพียง...ชั่วฟ้าดินสลาย
นั่งฟังเพลงคิดถึงกลอนเก่าบทหนึ่ง
ที่เคยซึ้งเขียนให้คนที่เคยห่วงหา
แม้ยามนี้เราสองห่างกันไกลสายตา
แต่บอกว่าใจยังมั่นรักเธอเช่นเดิม... ไม่เปลี่ยนไป
ขออนุญาติ เอาเพลงของคุณพลพลมาแปลงนิดหน่อยนะครับ
ฟังแล้วอารมณ์ตอนนี้มันได้เลย
ชั่วฟ้าดินสลายสัญญาใจจะไม่เปลี่ยน
ความรักจะวนเวียนคู่เธอตลอดไป
ตราบฟ้ายังเป็นฟ้าอยู่ดินยังดูไม่เป็นไร
ความรักที่ให้ไปจะคงไว้ชั่วนิรันดร์
(ตราบ) ชั่วฟ้าดินสลายจะไม่ขอรักใคร... นอกจากเธอ...
รัก เอ้ มากนะ จะรักตลอดไป จะไม่มีใครแทนที่เธอ
28 ตุลาคม 2547 19:36 น.
วายุ-วารี
เราเพียงเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งไม่มีอะไรให้เธอได้มากมาย
ที่มีให้ก้อเพียงความห่วงใยห่วงหา
ที่มีภายในใจที่ให้เธอเสมอมา
ไม่มียศฐาบรรดาศักดิ์เทียบใครเค้า
ไม่มีเงินทองมากมายกองล้นฟ้า
มีเพียงหัวใจที่รักเธอเสมอมา
มีแรงกายที่จะดูแลเธอตลอดไป
เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งไม่มีอะไรเชิดหน้าชูตาได้
นางฟ้าอย่างเธอจะหันมามองบ้างไหม
คนที่ให้เธอได้เพียงใจที่มั่นสัญญาว่าจะรักเธอ... ตลอดไป
เฮ้อ ไปๆ มาๆ มันออกมาได้อีกกลอน มั่วๆ ได้ไงไม่รู้
แต่มันก้อออกมาจากใจ
28 ตุลาคม 2547 19:20 น.
วายุ-วารี
เพียงคำนึงในคืนที่เหน็บหนาว
ยามพระพายพัดมายิ่งเจ็บแปลบ
ใจรวดร้าวคิดถึงให้แสบแสน
คนเคยแนบเคียงใกล้ไปไหนกัน
ใจดวงนี้เคยมีใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ้งที่เคยเพ้อละเมอรัก
มีสัญญาว่าใจจะรักกันคงมั่น
จะมีกันและกันเพียงสองเรา
แต่เดี๋ยวนี้ไปอยู่แห่งหนใดเล่า
ปล่อยเราเศร้าอยู่ผู้เดียวเฝ้าเพ้อ
ให้ห่วงหาห่วงใยหลับฝันเก้อ
แต่ตัวเธอก็ไม่เคยจะกลับมา
จำไว้เถอะนะเธอ..กับตัวฉัน
คำที่มั่นที่ฉันให้เธอให้สัญญา
ฉันจะไม่แปรจะดูแลรักษา
จะสาบานด้วยใจที่มีเพียงดวงเดียว
จะรอเธอรอเสมอนะคนดี
ยามใดที่เธอนึดถึงคนคนนี้
กลับมาเถอะนะคนคนนี้จะยังรอที่เดิม
ที่ที่เธอและฉันเคยให้คำสัญญาแก่กัน...ตลอดไป
วันนี้เปิด thaipoem เจอแต่กลอนหวานๆ
จะเมนท์ให้ใครก้อเมนท์ไม่ออกเลยเรา
อารมณ์มันไม่ให้เลยอ่ะ มันเศร้าอย่างเดียวเลย
เลยมาเขียนเองซะเลย แต่ทำไมมันมั่วๆไงก้อไม่รู้
13 ตุลาคม 2547 15:05 น.
วายุ-วารี
วันนี้อยากถามดวงสุริยาว่าเหงาไหม
เห็นใครใครก้อห่วงใยแต่ดวงจันทรา
ทั้งที่เจ้าเองก็ไม่มีใครอยู่ข้างกาย
อยู่บนท้องนภาล่องลอยเพียงผู้เดียว
เจ้าทั้งส่องแสงให้ความอบอุ่นแก่ทุกชีวิต
แต่เหมือนไม่มีใครคนไหนสนใจเจ้า
มีแต่ให้คนอื่นทุกเมื่อทุกวัน
ไม่เคยสนใจว่าใครจะมอบอะไรให้คืน
อยากจะรู้ว่าเจ้าเหนื่อยเจ้าท้อไหม
ที่ต้องให้อย่างไม่เคยหวังคืน
ที่ต้องทนฝืนขึ้นลงทุกเช้าค่ำ
ที่ต้องทนทำเพื่อคนอื่นเสมอมา
หน้าส่วนตัว
1102
