28 ตุลาคม 2547 19:36 น.
วายุ-วารี
เราเพียงเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งไม่มีอะไรให้เธอได้มากมาย
ที่มีให้ก้อเพียงความห่วงใยห่วงหา
ที่มีภายในใจที่ให้เธอเสมอมา
ไม่มียศฐาบรรดาศักดิ์เทียบใครเค้า
ไม่มีเงินทองมากมายกองล้นฟ้า
มีเพียงหัวใจที่รักเธอเสมอมา
มีแรงกายที่จะดูแลเธอตลอดไป
เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งไม่มีอะไรเชิดหน้าชูตาได้
นางฟ้าอย่างเธอจะหันมามองบ้างไหม
คนที่ให้เธอได้เพียงใจที่มั่นสัญญาว่าจะรักเธอ... ตลอดไป
เฮ้อ ไปๆ มาๆ มันออกมาได้อีกกลอน มั่วๆ ได้ไงไม่รู้
แต่มันก้อออกมาจากใจ
28 ตุลาคม 2547 19:20 น.
วายุ-วารี
เพียงคำนึงในคืนที่เหน็บหนาว
ยามพระพายพัดมายิ่งเจ็บแปลบ
ใจรวดร้าวคิดถึงให้แสบแสน
คนเคยแนบเคียงใกล้ไปไหนกัน
ใจดวงนี้เคยมีใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ้งที่เคยเพ้อละเมอรัก
มีสัญญาว่าใจจะรักกันคงมั่น
จะมีกันและกันเพียงสองเรา
แต่เดี๋ยวนี้ไปอยู่แห่งหนใดเล่า
ปล่อยเราเศร้าอยู่ผู้เดียวเฝ้าเพ้อ
ให้ห่วงหาห่วงใยหลับฝันเก้อ
แต่ตัวเธอก็ไม่เคยจะกลับมา
จำไว้เถอะนะเธอ..กับตัวฉัน
คำที่มั่นที่ฉันให้เธอให้สัญญา
ฉันจะไม่แปรจะดูแลรักษา
จะสาบานด้วยใจที่มีเพียงดวงเดียว
จะรอเธอรอเสมอนะคนดี
ยามใดที่เธอนึดถึงคนคนนี้
กลับมาเถอะนะคนคนนี้จะยังรอที่เดิม
ที่ที่เธอและฉันเคยให้คำสัญญาแก่กัน...ตลอดไป
วันนี้เปิด thaipoem เจอแต่กลอนหวานๆ
จะเมนท์ให้ใครก้อเมนท์ไม่ออกเลยเรา
อารมณ์มันไม่ให้เลยอ่ะ มันเศร้าอย่างเดียวเลย
เลยมาเขียนเองซะเลย แต่ทำไมมันมั่วๆไงก้อไม่รู้
13 ตุลาคม 2547 15:05 น.
วายุ-วารี
วันนี้อยากถามดวงสุริยาว่าเหงาไหม
เห็นใครใครก้อห่วงใยแต่ดวงจันทรา
ทั้งที่เจ้าเองก็ไม่มีใครอยู่ข้างกาย
อยู่บนท้องนภาล่องลอยเพียงผู้เดียว
เจ้าทั้งส่องแสงให้ความอบอุ่นแก่ทุกชีวิต
แต่เหมือนไม่มีใครคนไหนสนใจเจ้า
มีแต่ให้คนอื่นทุกเมื่อทุกวัน
ไม่เคยสนใจว่าใครจะมอบอะไรให้คืน
อยากจะรู้ว่าเจ้าเหนื่อยเจ้าท้อไหม
ที่ต้องให้อย่างไม่เคยหวังคืน
ที่ต้องทนฝืนขึ้นลงทุกเช้าค่ำ
ที่ต้องทนทำเพื่อคนอื่นเสมอมา
12 ตุลาคม 2547 12:52 น.
วายุ-วารี
คงถึงเวลาเก็บใจรักไว้อีกครั้ง
มัดให้แน่นยัดลงกล่องปิดเอาไว้
ลั่นลันดารลงกลอนซ่อนหัวใจ
กลบฝังใจลงไว้ให้ลึกสุดประมาณ
อย่าให้มันได้เผยความรู้สึกอีก
มันจะฉีกแยกใจเจ้าให้เป็นเสี่ยง
เจ็บชอกช้ำระกำใจก็เป็นเพียง
ตัวเราเองเพียงผู้เดียวนะหัวใจ
เคยคิดว่าจะอยู่จะตายเพื่อใครอื่น
ยอมฝืนทนทำทุกอย่างตามประสงค์
แต่ได้คืนเพียงความทุกข์ร้าวระบบ
ที่คงบ่มเป็นหนองฝีในใจเรา
แต่ยังอยากให้เธอได้รับได้รู้ไว้
ความห่วงใยหวังดียังมีเสมอ
จะยังคงในคำมั่นสัญญาที่ให้เธอ
จะยังเป็นเช่นนั้นเสมอไม่เปลี่ยนไป
เมื่อมีทุกข์ร้อนปัญหาใดมากลายกล้ำ
อยากจะย้ำอยากจะบอกเธอให้รู้ไว้
ถ้ายังคิดว่าคนนี้สามารถบรรเทาปัญหาไป
ขอจงบอกให้เราได้รับได้รู้ไว้ด้วยคนดี
จะเข้ามาแก้ไขบรรเทาปัญหาให้
จะเข้าไปรับความทุกข์ร้อนมาเก็บไว้
เมื่อหมดไร้ความทุกข์มีความสุขเมื่อไร
ก็จะขอกลับไปยืนยังที่เดิม
จะยังคงเป็นชายที่หวังดีต่อเธอเสมอ
จะยังคงเป็นคนที่ให้ความห่วงใย
ถึงคนนี้จะไม่ได้อยู่เป็นคู่เธอต่อไป
แต่หัวใจดวงนี้จะยังมั่นในคำสัญญา
6 ตุลาคม 2547 19:47 น.
วายุ-วารี
ขอโทษจริงๆกับการกระทำของชายคนนี้
ที่ทำให้เธอได้น้อยไป
แต่ที่ทำมันคือหมดทั้งใจ
ที่ทำไปมันสุดแรงกำลัง
คำว่าห่วงกับหวงมันต่างกันนะ
ที่กระทำไปทุกอย่างไม่ใช่หวง
แต่มันห่วงไปในทุกเรื่องราว
ที่มันผ่านเข้ามาในชีวิตเธอ
เป็นแค่เหมือนเงาที่ไร้ตัวตน
เป็นแค่คนที่ไม่มีค่าในสายตา
เป็นแค่คนที่น่าเบื่อในทุกเวลา
เป็นแค่คนน่ารำคาญของเธอ
ที่ไปไม่ใช่หมดรักหรอนะ
แต่มันเจ็บจนทนทานไม่ไหว
มันปวดร้าวไปทั้งใจ
ในเมื่อเธอไม่มีใจให้กัน
แต่ขอให้เก็บคนนี้ไว้ในที่หนึ่ง
ที่ซึ่งเมื่อเธอมีปัญหาไม่มีใคร
ขอให้เธอจงคิดถึงคนนี้ขึ้นมา
คนไร้ค่าจะมาอยู่ข้างเคียงเธอ
หน้าส่วนตัว
1110
