22 สิงหาคม 2551 08:17 น.
วายุหวาน
ราตรี ณ ราตรี..........................บ่มิมีจะขาดหอม
แม้ชายตระกองดอม.................สุภเจ้าก็พรั่งพราย
โชยกลิ่นระริ้วเรื่อย..................ดุจเลื้อยผสานสาย
ติดต้องกระทบกาย...................กระอุร้อนระลวงหา
ล่วงเข้า ณ ราตรี......................ระก็รวยแตะนาสา
ราตรีชะโชยมา........................หฤหรรษ์หทัยทาน
ชายใดชะชมชื่น......................รติรื้นเกษมศานต์
ต้องมนต์ ณ กลกาล..................รมเยศระราตรี
10 สิงหาคม 2551 11:32 น.
วายุหวาน
ทุกก้าวทุกอย่างอ้างว้าง
จัดวางแต่งเติมเพิ่มฝัน
ชีวิตยังอยู่ทุกวัน
แต่ฝันถูกสร้างวังเวง
ปลายอุโมงค์ปลายทางปลายฟ้า
มองมาเหมือนถูกข่มเหง
หัวใจร้าวสั่นหวั่นเกรง
ละเลงความท้อใส่ลง
ดำเนินให้กายเป็นนาย
มิวายมิยังอยู่คง
เงาตัวเลื่อนลับแลลง
เศษผงฝุ่นดินปลิวไกล
ยังหยุดยืนอยู่ตรงนี้
ทั้งที่ขาก้าวเดินไหว
แต่ขาไม่ย่างก้าวไป
เพราะใจเติมใส่ว่าพอ
อย่าหยุดยืนอยู่อย่างอยาก
อย่าพรากความฝันเติมท้อ
ก้าวเดินวิ่งไปอย่ารอ
เพื่อขอคว้าฝันปลายทาง
เห็นไหวจุดหมายตรงนั้น
ใช่ฝันใช่เห็นเลือนลาง
แต่ใจเรานี้แหละสร้าง
จัดวางให้สดงดงาม
3 สิงหาคม 2551 12:03 น.
วายุหวาน
ยามลูกร้างห่างไกลไออกอุ่น
กลิ่นละมุมหอมหวลชวนฝันหา
ครุ่นคนึงถึงคำหวานจากวาจา
โอ้ลูกยาโอละเห่โอ้เห่นอน
ยามลูกล้าแม่ยื่นตักให้แนบหนุน
ให้อิงอุ่นอิงแอบยิ่งกว่าหมอน
แต่ยามนี้ลูกจำใจไกลจากจร
สุดอาวรถึงแผ่นดินถิ่นมาดา
3 สิงหาคม 2551 11:39 น.
วายุหวาน
เห็นไหมน้ำตาที่ไหลร่วงหล่นริน..............เห็นไหมการตัดสินนั้นมีค่า
เห็นไหมว่าจบสิ้นด้วยน้ำตา....................เห็นไหมว่าความรักใหญ่เพียงใด
หรือเธอไม่เคยคิดจะรัก.........................แค่หยุดพักกายให้สุขใส
ไม่เคยคิดจะสร้างซึ่งเยื่อใย...................นี่ไช่ไหมคำว่าฉันโง่เอง
3 สิงหาคม 2551 11:31 น.
วายุหวาน
วาดวิมานหวานหวามชโลมจิต...ให้คนชิดได้ฝันคนึงหา
โอบกอดไว้ไม่ห่างจากอุรา.........แต่ในตามีหรือซึ่งรักกัน
มอบรักไปหรือหวังเพียงแค่ร่าง...พอรุ่งสางรีบลุกไม่ผินผัน
สมแล้วที่เฝ้าเฝ้าทุกคืนวัน.........ร่างของฉันเธอคร่าแล้วสมใจไหม
ฉะไหนหนอรักนี้ไร้ตัวตน.........ชีชิตคนไร้ค่าน่าโหยไห้
สดุดีความรักสุดอาลัย................ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเอง
หน้าส่วนตัว
2126
