10 มกราคม 2550 12:35 น.
วิญญาณศิลา
แผ่นดินไทย มิใช่ทาสใคร
ชาติไทย มิใช่ทาส ของชาติอื่น
หากใครขืน มาปะทะ เราจะสู้
บรรพบุรุษ ของเรานั้น ท่านคือครู
ท่านเคยปราบ ศัตรู สู้ประจัน
ท่านรักษา แผ่นดินไทย ให้ลูกหลาน
ใครรุกราน ท่านร่วมแรง อย่างแข็งขัน
ถิ่นแดนไทย ไทยก็ต้อง ช่วยป้องกัน
ไล่พวกมัน ออกไป พวกไพรี
บรรพบุรุษ ชายหญิง เก่งยิ่งนัก
ท่านพลีชีพ เพื่อพิทักษ์ พื้นปฐพี
แผ่นดินไทย ท่านแลกไว้ ด้วยชีวี
ให้ลูกหลาน ไทยได้มี ที่อยู่กิน
ขอสัญญา ต่อหน้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์
หากใครคิด หาญกล้า มาดูหมิ่น
ลูกหลานไทย จะขับไล่ พวกไพรินทร์
ให้พ้นจาก แผ่นดิน ถิ่นไทยเรา
4 ธันวาคม 2549 11:57 น.
วิญญาณศิลา
เมื่อวาน พ่อดูแล ห่วงอาธร
เมื่อวาน พ่อสอน การอ่านเขียน
เมื่อวาน พ่อเหนื่อย ให้ลูกเรียน
ทุกวัน พ่อไม่เปลี่ยน ความรักมี
จากวันนี้ ใครเล่า จะคอยเฝ้า
จากวันนี้ ใครเล่า จะคอยด่า
จากวันนี้ ใครเล่า จะเตือนเรา
จากวันนี้ ใครเล่า จะเข้าใจ
พ่อจ้าพ่อ ลูกนี้ อยากให้ พ่อดุ พ่อด่า
แต่วันนี้ ไม่มีพ่อ จะดุ จะด่า
วันผ่านมา ลูกนี้ผิด ลูกสำนึกแล้ว
พ่อจ้าพ่อ ลุกขึ้นมาดุ ลุกขึ้นมาด่าลูกทีเถอะ ขอร้อง
พ่อขา ลูกขอโทษ
26 มิถุนายน 2549 11:28 น.
วิญญาณศิลา
สุนทรภู่ ครูกลอน สอนใจดี
สม สมญา ยอดกวี ศรีสยาม
บรมครู ผู้ปราดเปรื่อง เลื่องลือนาม
ทุกเขตขาม ยอมรับท่าน เก่งกานท์กลอน
กลอนตลาด ท่านแต่งได้ เข้าใจดี
พระอภัยมณี มีถ้อยคำ นำมาสอน
ทั้งเนื้อเรื่อง แสนสนุก ทุกทุกตอน
แต่งเป็นกลอน ได้ไพเราะ เสนาะจริง
อีกนิราศ สุภาษิต ประดิษฐ์คำ
น่าจดจำ ใส่ใจ ไปทุกสิ่ง
นิราศสุพรรณ แต่งเป็นโคลง โด่งดังจริง
แสนไพเราะ เพราะพริ้ง เพริศแพรวพราย
ยี่สบหก มิถุนา มาบรรจบ
ขอนอบนบ กวีแก้ว แววเฉิดฉาย
และเชิดชู จากใจจริง ทั้งหญิงชาย
จวบชีพวาย เคารพท่าน มั่นคงเอย.
19 พฤษภาคม 2549 10:59 น.
วิญญาณศิลา
เจ้ายุงตัวน้อย ล่องลอยหากิน
ปีกบางโบยบิน เปลี่ยนถิ่นเรื่อยไป
เดี๋ยวเกาะตรงขา เดี๋ยวมาตรงไหล่
เดี๋ยวบินไปไกล เดี๋ยวบินกลับมา
มองเห็นเหยื่อใกล้ สุขใจหนักหนา
รีบปรี่เข้ามา เกาะขาเร็วไว
ย่องย่องค่อยแอบ ยลแยบหาไหน
ไม่ได้เฉลียวใจ ว่าภัยจะมา
โลหิตอุ่นอุ่น หอมกรุ่นตรงหน้า
ปากเจาะเข้ามา บนขาเร็วพลัน
มนุษย์ตัวใหญ่ ตกใจหน้าหัน
เจ็บจี๊ดแสบคัน ไม่ทันตั้งตัว
สายตาสอดส่าย กราดกรายมองทั่ว
เห็นยุงทั้งตัว ดูดเลือดอาจิณ
ท้องป่องท้องเป่ง ยุงน้อยเก่งกิน
หมดแรงขึ้นบิน หย่องแหย่งหนีไป
สองฝ่ามือหนัก ย่องยักเข้าใกล้
ตีเผียะทันใด ไม่รีรอกาล
ร่างน้อยค่อยหล่น ลงบนพื้นบ้าน
รอเจ้ามดคลาน ลากหามไปกิน.........
14 เมษายน 2549 22:15 น.
วิญญาณศิลา
จันทร์เจ้าขา ตัวข้าเป็นเด็กไร้เดียงสา
แต่เล็ก เติบโตมาจากท้องทุ่ง
จิตใจ หมายมุ่งสู่กรุงใหญ่
ก้าวเท้า เดินตาม ความฝัน ที่ไฉไล
แต่ไฉน มิเป็นดั่ง ใจปรารถนา ...
จันทร์เจ้าขา ฉันอยากมีบ้าน ฉันอยากมีรถ
แต่ทำไม ทำไม ฉันอัปโชคหนักหนา
อย่าว่าแต่บ้าน อย่าว่าแต่รถ
แม้แต่น้ำเพียงหยด ยังหายากยิ่ง
วัน วันเพียงอิ่มมื้อ ให้ประทังชีวิน
พออยู่พอกิน อยู่ไปวัน วัน ...
จันทร์เจ้าขา ตัวข้า วอนขอ
แค่อิ่มท้องพอ ไม่ขอมากมาย...
ขอเถิดจันทร์ [icon23]
Lovers
0 คน เลิฟวิญญาณศิลา
Calendar
หน้าส่วนตัว
2983
