6 กันยายน 2544 02:02 น.
วิว
หลงรอยยิ้มพิมพ์ใจในวันก่อน
หลงคำอ้อนออดนักว่ารักเหลือ
หลงคำหวานหว่านล้นจนเหลือเฟือ
หลงไว้เนื้อเชื่อใจในคำลวง (วิว)
จึงหลงเชื่อหลงใหลในความรัก
จึงหลงอิงพิงพักมิทักท้วง
จึงหลงผิดคิดมอบใจให้ทั้งดวง
จึงติดห้วงบ่วงฝันพันธนาการ (ตะวัน)
จะเลิกแล้วเลอะหลงลืมสติ
จะตรองตริตรวจรักตามหลักฐาน
จะปกป้องห้องใจให้พ้นมาร
จะไม่ผ่านภัยระตีตามบีฑา (วฤก)
เพราะหลงลมความรักที่กลิ้งกลอก
จึงถูกคนลวงหลอกให้ไร้ค่า
เหลือแค่เพียงความร้าวรานที่ผ่านมา
พร้อมกับรอยน้ำตาที่ผ่านไป (โคลอน)
ใช่ลวงหลอกและกลอกกลิ้ง
เพราะรักจริงเป็นสิ่งเสน่ห์หา
ที่ทำไปเพื่อลองใจกานดา
อย่าโกรธาหนีหน้าจากไป (นิติ)
อันรักแล้วลวงเล่นเช่นนี้ฉัน
ก็มิอาจตามทันหัวใจได้
เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่เห็นฉันโง่หรือไร
รักหรือไม่ก็ตัดสินใจสักที (ฟา)
รักของฉันไม่ใช่ของมือสอง
จะได้จองทิ้งไว้ก่อนที่ตรงนี้
ถ้าเธอมองฉันแบบไม่ใยดี
ฉันคนนี้ก็คงต้องลาไป (ปลา)
ต่อให้เจ็บก็จะเจ็บ..เถอะช่างฉัน
จะไหวหวั่นให้พอกับความหม่นไหม้
ต่อให้ร้าวก็ร้าวเถอะไม่เป็นไร
ถึงยังงัยความไร้ค่าก็เหมือนเดิม (ยังแคร์)
แต่หากลองถามใจตนลึกลึก
ความรู้สึกไม่ลดน้อยคอยแต่เพิ่ม
แม้รักแล้วมีแต่ช้ำคอยซ้ำเติม
ก็คงเดิมความรู้สึกมิเปลี่ยนแปลง (เสี้ยว)
หากที่สุดของความรักมักติดลบ
แม้ไม่พบเจอกับรักมักหน่ายแหนง
ก็จะขอรักต่อไปไม่คลายแคลง
ยังมีแรงเพื่อรักเธอเสมอไป (คะน้า)
26 กรกฎาคม 2544 02:00 น.
วิว
อยากบอกให้เธอรู้ไว้
คำถามที่ไม่ได้ตอบไปเมื่อวันก่อน
เพราะอยากตรวจสอบใจให้แน่นอน
อย่าใจร้อนเร่งรัดเลย
แต่ถ้าจะให้ตอบตอนนี้
ก็คงไม่มีคำใดเอ่ย
มีแต่ความเงียบเหมือนอย่างเคย
ฉันจะไม่เปิดเผยจนกว่าจะแน่ใจ
หน้าส่วนตัว
643
