๏ เพลงยาวคิดถึงสาวนาฏศิลป์ ๏

ศรีอักษรลักษณ์

....ได้ประสบพบหน้าเพียงคราหนึ่ง
ครวญคะนึงถึงนางไม่ห่างหาย
โอ้กระนี้หรือว่ารักปักใจกาย
จะวางวายเสียเปล่าไม่เข้าการ

ก็ตัวเราเล่าก็เป็นชายชาติ
ต้องอำนาจพิษรักเข้าหักหาญ
เหมือนเสียทีทีใจอาลัยลาน
ไม่สืบสานต่อบ้างนี่อย่างไร

แต่พบกันครั้งแรกก็ริรัก
ถึงกระนั้นอกจะหักเสียให้ได้
ไม่ทันเริ่มก็คงแพ้แล้วแน่ใจ
รูปไม่งามทรามวัยคงไม่รัก

หล่อนอยู่สายนาฏศิลป์ได้ยินชื่อ
ออกเลื่องลือทุกเหล่าเขารู้จัก
จนพี่ได้พานพบประสบพักตร์
จึงต้องศรกามปักลงกลางใจ

จนละเมอเพ้อวับขับเพลงยาว
โอ้ว่าสาวสุรางค์นางชั้นไหน
เป็นดอกฟ้าที่เขาลือหรือว่าไร
แม้นเด็ดได้จะถนอมเป็นจอมนาง

นี่เสียดายเป็นชายอาลัยเปล่า
คิดเอื้อมเอาพฤกษ์พุ่งเมื่อรุ่งสาง
จะดั้นเมฆได้ที่ไหนใช่เทวางค์
จึงครวญครางขับลำคำโศกเอย ฯ