20 สิงหาคม 2550 10:54 น.
ศารทูล
ยะเยือกฝนหยาดเย็น
กระเซ็นจากเมฆหม่น
ครืนครืนฟ้าคำรณ
หนึ่งคนยืนเดียวดาย...
๐ ลมเอ๋ยลมหนาว
โชยเมื่อคราวเดียวดายให้หม่นหมอง
โอ้ฟ้าเทาอับเศร้าสิ้นแสงทอง
เหลือเพียงสอง...คือเรา...กับเงาตน ฯ
๐ นกเอ๋ยนกน้อย
บินคล้อยคล้อยเคียงคู่ดูสุขี
ฝนพร่างพรำเย็นฉ่ำเจ้าว่าดี
ตัวข้านี้เหน็บหนาวเปล่าเปลี่ยวใจ ฯ
9 สิงหาคม 2550 22:21 น.
ศารทูล
กาพย์ฉบัง ๑๖
๐ วันแม่บรรจบครบครา
สิบสองสิงหา
ร้อยกาพย์ต่างพวงบุษบง
๐ แทนมาลัยงามไหว้องค์ -
ไตรรัตน์ยรรยง
ในยามมงคลลือไกล
๐ ขอพระโลกนาถจอมไตร
พระธรรมอำไพ
พระสงฆ์สาวกอันประเสริฐ
๐ โปรดประทานพรชัยล้ำเลิศ
ลูกจักน้อมเทิด
แด่แม่ผู้มอบชีวา
๐ กำเนิดวิญญาณกายา
ให้การศึกษา
ล้วนพาลูกเปี่ยมสุขี
๐ อบรมน้อมนำชีวี
มีศักดิ์มีศรี
ปัญญาทวีเปี่ยมบุญ
๐ ลูกซาบซึ้งในพระคุณ
มารดาเกื้อหนุน
โอบอุ้มแต่ครั้งยังเยาว์ ฯ
...................................
นิยามใดในโลกหล้า...
ไม่เกินกว่าคำว่า "แม่"
หน้าส่วนตัว
1334
