27 กุมภาพันธ์ 2551 09:53 น.
สขิลา
เพียงดินสอกับกระดาษ
ฉันสามารถวาดเส้นสายหลายร้อยฝัน
บรรจงลากจากใจใส่ตะวัน
บ้างบุหลันบ้างดาวเคล้าเคลียใจ
เพียงหัวใจกับความรัก
ฉันสลักแนบแน่นมิหวั่นไหว
สร้างตะวันปั้นแต่งแสงอำไพ
ร้อยเรียงไปดวงดาวบนราวฟ้า
เพียงแค่เธอกับตัวฉัน
เป็นตะวันจันทร์ฉายได้ทั่วหล้า
เป็นร้อนหนาวผ่าวแผ่วทุกเวลา
คำสัญญารักมั่นนั้นอย่าเอ่ย
เพียงแค่สองมือที่อบอุ่น
อกละมุนซุนซุกแขนเขนย
แม้ทุกข์ยากทดท้ออย่าละเลย
ร่วมกันเปรยเผยวาจากระซิบฟัง
เพียงแต่วันนี้มีแค่ฉัน
มีเพียงฝันลมลมห่มความหวัง
อีกไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและกำลัง
รักกลบฝังจางหายตายลับลา
18 กุมภาพันธ์ 2551 12:18 น.
สขิลา
ถีงสิบแปดกุมภาข้าก้มกราบ
ตรงอกทาบปลาบปลื้มคุณล้นหัว
ขอคุณพระคนดีที่คุ้มตัว
ขอความกลัวชั่วร้ายอย่ากรายมา
คุณพระแก้วของลูกจงอยู่สุข
เป็นประมุขทุกชาติตั้งปราถนา
แสนซาบซึ้งตรึงจิตในเมตตา
คุณมารดาข้านี้พลีด้วยใจ
มาบรรจบครบปีบุญรักษา
ร้อนหนาวมาหลายปีมิหวั่นไหว
มีโพธิ์แก้วค้มครองปกป้องภัย
ร่มโพธิ์ไทรกางโบกโศกมลาย
ขอตั้งจิตคิดดีอธิฐาน
ความสำราญบังเกิดอย่าสลาย
พระของลูกจงอยู่สุขสบาย
อันตรายใดใดอย่าได้มี
สิบแปดกุมภามาอีกหน
ขอมงคลคุ้มเกศอย่างหมองศรี
จะทำตามคำสอนส่องทางดี
ตามแม่พลีสั่งสอนขอน้อมนำ
15 กุมภาพันธ์ 2551 09:34 น.
สขิลา
เช้าวันนี้รู้สึกยินดีนัก
เมื่อความรักพลัดพรากที่จากหาย
กลับมายืนส่งยิ้มพริ้มทักทาย
บนผืนทรายทอดยาวเพียงสองเรา
ช่อกุหลาบงามแย้มแอบอยู่หลัง
ปลุกความหวังสร่างใจไร้ความเหงา
กระซิบบอกซอกใจไว้เบาเบา
แม้นเป็นเพียงแสงเงาตรงเขายืน
ส่องใจมองสองตารื้นน้ำใส
ยังเห็นใช่ใจบอกมิอาจฝืน
ค่อยค่อยเดินเขินปัดเพื่อวันคืน
สุดกล้ำกลืนรับมือมาคว้าด้วยใจ
กายเคยชิดอิงแอบซุกอกเขา
เหลือเพียงเราเขาจากพรากผลักไส
ส่งเธอถึงหนึ่งแดนแสนห่างไกล
วันนีใยเธอกลับจับมือกุม
สุขใจแล้วแก้วตาพี่ยาเอ๋ย
มิต้องเอ่ยคำกล่าวเล่ามรสุม
เจ็บและเหงาเก่าร้างแม้คอยรุม
พี่คอยคุ้มอุ่นอยู่รู้ทุกครา
สุดที่รักภักดิ์นี้น้องรับแล้ว
มิเคยแคล้วแค่น้องคอยมองหา
ทุกครั้งคราวหามองเพื่อสบตา
ตรงพี่ลาจากไกลใจยังเจอ
สุดที่รักพักผ่อนดีอยู่ไหม..
น้องส่งใจเพื่อทักรักเสมอ
จักขอทำอย่างเดิมมิเผลอเรอ
จักบอกเธอทุกปีตรงที่เดิม
หน้าส่วนตัว
934
