ฉันคนนี้...ยังเหมือนเดิม

สลอส ดราเช่

คนขี้เหงา...คนหนึ่ง

สลอส ดราเช่

ฉันมันก็แค่ผู้หญิงขี้เหงาคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งไม่มีใครคอยห่วงหา
คนที่ซึ่งอยู่โดยไม่มีใครตลอดมา
คนที่ซึ่งมีน้ำตาเป็นเพื่อนนอน
แม้ในฝันใจฉันก็ยังเหงา
ความว่างเปล่าต่างรุมเร้าเฝ้าหลอกหลอน
ความหวั่นเกรงในหัวใจเข้าซอกซอน
ทุกบททุกตอนก็ได้แต่นอนทั้งน้ำตา
ฉันมันก็แค่ผู้หญิงขี้เหงาคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งอยากมีใครไว้ห่วงหา
คนที่ซึ่งเฝ้าคอยใครสักคนจะผ่านมา
คนที่ซึ่งหวังสักวันฟ้าจะส่งคนที่ฉันตามหา...มาให้กัน
				

+++ ฝืน +++

สลอส ดราเช่

ฝืนหัวใจตัวเองทำเข้มแข็ง
ทำแสดงแกล้งว่าไม่เห็นจะเป็นอะไร
เมื่อคนที่รักกันมาจากลาทิ้งกันไป
ฉันก็ไม่ได้ฟูมฟายให้ใครเห็นหยดน้ำตา
ทั้งที่ความเป็นจริงในใจมันไม่ใช่
ทุกอณูหัวใจมันเจ็บ-เจ็บเกินกว่า
ที่จะร่ำร้องฟ้องใครด้วยน้ำตา
ว่าฉันเจ็บเจียนบ้าแต่น้ำตามันตกใน
				

++ อย่าท้อ++

สลอส ดราเช่

แสงอาทิตย์ยังมีวันมืดดับ
ก็เหมือนกับชีวิตของคนเรา
บางคราวสุขบางครั้งทุกข์ระคนเศร้า
บ้างเงียบเหงาปวดร้าวหมองหม่น
เมื่อมีมืดย่อมมีแสงสว่าง
มีหนหนทางให้ก้าวไปไม่สับสน
อาทิตย์ลับขอบฟ้ากลับมาจ้าในบัดดล
ยามอับจนขออดทนหนทางใหม่ต้องมาเยือน
				

เพียงเงา

สลอส ดราเช่

ออกเดินทางสร้างความฝัน	
ทุกคืนวันฉันค้นหา	
เอื้อมมือไปหวังไขว่คว้า	
สิ่งได้มาคือความว่างเปล่า	
รอนแรมไปไร้จุดหมาย	
อยากจะได้สิ่งต่างๆเหมือนอย่างเขา	
สุดท้ายกลับคว้าได้เพียงแค่เงา	
ช่างขลาดเขลาเบาปัญญาจริงหนาเรา