11 สิงหาคม 2547 15:01 น.
สะเก็ดดาว
ถ้าหากว่าเราจะต้องขึ้นไปบนตึกสูงหลายๆชั้น
แน่นอนว่าทุกคนจะต้องขึ้นลิฟต์
จะมีสักกี่คนที่จะเดินขึ้นบันได
มีคนๆหนึ่ง เขาเดินเข้าห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ที่เรียกว่า ลิฟต์
ซึ่งรับคนได้เพียง สิบกว่าคนเท่านั้น
โดยที่ต้องเบียดเสียดอัดแน่นกันอยู่ในนั้น
ไม่สามารถที่จะขยับเขยื้อนตัวได้
แล้วรอให้มันพาเราไปสู้ชั้นที่เราต้องการจะไป
กับอีกคนหนึ่งที่เดินขึ้นบันไดทีละก้าว
สามารถเดินเลี่ยงไปทางใดก็ได้ เมื่อเจอสิ่งขวางหน้า
และได้พบคนเดินไปมามากมาย
ขึ้นบันไดบ้าง ลงบันไดบ้าง
เขาเดินไปทีละก้าวจนถึงชั้นที่เขาต้องการจะไปเช่นเดียวกับคนแรก
ถ้าหากชั้นบน คือ ความสำเร็จที่คุณจะได้รับ
คุณจะเลือกขึ้นลิฟต์
ซึ่งเปรียบเสมือนกับการที่คุณอยู่เฉยๆ
โดยไม่ต้องทำอะไรเลย
รอให้มีคนนำความสำเร็จมาให้คุณถึงที่
กับที่คุณเลือกที่จะเดินขึ้นบันไดไปทีละก้าว
สามารถที่จะเลี่ยงไปทางไหนก็ได้
เมื่อได้พบกับคนเดินไปมามากมายหรือสิ่งกีดขวาง
ซึ่งเปรียบเหมือนกับอุปสรรคที่คุณจะต้องฝ่าฟัน
เพื่อไปให้ถึงชั้นบน ซึ่งเป็นความสำเร็จของคุณ
ถ้าเป็นคุณๆ จะเลือกทางที่จะไปสู่ความสำเร็จนั้นด้วยวิธีใด
3 สิงหาคม 2547 13:17 น.
สะเก็ดดาว
เหงาจัง คิดถึงบ้าน ฉันไม่มีความคิดเลยว่า
สถานที่ๆฉันมาอยู่นี้ เป็นบ้านหลังหนึ่ง
ฉันมีความรู้สึกว่า เป็นสถานที่ไม่คุ้นเคย
ที่ไหนก็ไม่รู้ เป็นที่ๆไม่ใช่บ้านของฉัน
ไม่มีพ่อแม่ ญาติพี่น้องของฉัน
ไม่มีเพื่อนที่ฉันรู้สึกรู้สึกว่าเป็นเพื่อนอย่างเพื่อนเก่าของฉัน
มีคนที่ฉันไม่มีความรู้สึกผูกพันด้วย ไม่มีความลึกซึ้งต่อกัน
ฉันอยากกลับบ้าน ฉันคิดถึงบ้าน ฉันเฝ้านับวันให้ผ่านไปเร็วๆ
นี่เป็นคำเพ้อรำพันเวลาคิดถึงบ้านของฉัน
ผู้ซึ่งจากบ้านมาเรียนต่างจังหวัด
คุณเคยรู้สึกอย่างเดียวกับฉันมั๊ย
ว่าบ้านที่มีพ่อแม่ ญาติพี่น้อง และคนที่เรารู้จัก
เป็นสถานที่ที่มีความสุขที่สุด
ใครหลายคนอาจจะมองว่า คำว่า บ้าน ในมุมมองต่างๆ
แต่สำหรับฉัน ไม่มีที่ไหนดีเท่ากับบ้านของฉันเลย
3 สิงหาคม 2547 13:14 น.
สะเก็ดดาว
แนน: นี่อ้อย ไปซื้อมะม่วงมาจากร้านไหน
อ้อย : ทำไมเหรอ
แนน : เธอเลือกเองรึเปล่า หรือแม่ค้าเลือกให้
อ้อย : ก็เลือกเองนะซิ ทำไมล่ะ ไม่อร่อยเหรอ ฉันเห็นลูกมันสวยน่าทานดีออก
แนน : ก็ไม่อร่อยนะซิ บางลูกก็เปรี้ยว บางลูกก็จืด
ใครหลายคน อาจจะเคยกับปัญหานี้มา
เรามองว่าลูกมันสวยน่าทาน
แต่ไม่มีโอกาสรับรู้ได้เลยว่าข้างในมะม่วงนั้น
จะมีรสชาติเป็นอย่างไร ถ้าหากไม่ได้ปอกชิมดู
ก็เหมือนกับการคบเพื่อน
เราไม่อาจรู้ได้เลย ว่าแท้จริงแล้วเพื่อนเราเป็นคนอย่างไร
จนเราได้ลองมาคบ ศึกษานิสัยของกันและกัน
ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น ซึ่งมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดไว้
เหมือนกับมะม่วงที่เราดูภายนอกว่ามันสวย
เลยคิดว่ามันต้องหวาน มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
การมองอะไร อย่ามองแค่ภายนอก
เพราะมันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไป
30 กรกฎาคม 2547 12:40 น.
สะเก็ดดาว
ครั้งแรกที่ฉันรู้สึกมีความรัก
ฉันไม่รู้หรอกว่ามันเข้ามาในความรู้สึกของฉันตอนไหน
และเข้ามาได้อย่างไร
ฉันรู้สึกอย่างนี้กับผู้ชายคนหนึ่ง
ซึ่งได้ชื่อว่า เป็นเพื่อนของฉัน
ตอนนั้นเราเรียนชั้นประถม อยู่ห้องเดียวกัน
เขาเป็นคนเรียนเก่งนะ สอบได้ที่ 1 เกือบทุกเทอม
เขาไม่เพียงเรียนเก่ง แต่เขายังมีดีกรี เป็นถึง ประธานนักเรียน
ฉันกับเขาเรียนอยู่ห้องเดียวกัน ตั้งแต่ชั้น ป. 1 จนจบ ป.6
เราเรียนหนังสือกันด้วยความสนุกนะ
เพราะฉันกับเขา
เราจะแข่งกันทำคะแนนสอบได้ที่ 1
มันเป็นอะไรที่มีความสุขดีนะ
ความสัมพันธ์ของความเป็นเพื่อน
ระหว่าง ฉันกับเขาดำเนินมาเรื่อยๆ
แต่แล้ววันหนึ่ง
ฉันกลับรู้สึกกับเขา มากกว่าเพื่อน
ฉันก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร
แต่ฉันกับเขา ก็ยังเป็นเพื่อนกันตามปกติทุกอย่างไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
แต่ถ้าวันไหนที่เขาไม่ได้มาโรงเรียน
วันนั้นฉันรู้สึกมันเงียบเหงายังไงบอกไม่ถูก
ฉันดูซึมๆ ไป จนเพื่อนๆทุกคน
ทักว่า แหม ! วันนี้หวานใจไม่มา ดูซึมไปเลยนะ
ฉันก็ได้แต่ยิ้มรับเพื่อน
ฉันไม่รู้จะพูดอะไร
เพราะแท้จริงแล้วฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นแบบนั้น
นี่แหละความรู้สึกรักครั้งแรกของฉัน
ฉันไม่รู้ว่าความรักครั้งแรกของหลายๆคนเป็นอย่างไร
แต่คงจะเป็นความทรงจำที่ดีของใครหลายๆคนเหมือนกับฉัน
30 กรกฎาคม 2547 12:33 น.
สะเก็ดดาว
มีคนเคยบอกกับฉันว่า
นาฬิกาทราย ก็เปรียบเสมือน ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน
เม็ดทรายที่บรรจุอยู่ภายใน
นั่นก็คือ ความสัมพันธ์ที่ก่อตัวขึ้นทีละนิด ๆ
จนกระทั่งเม็ดทรายเหล่านั้น
ลงมาอยู่อีกฝั่งของนาฬิกาทรายจนหมด
และเมื่อเรากลับด้านนาฬิกาทราย
เม็ดทรายก็จะลงมาอีก
ก็เหมือนความสัมพันธ์ของเรากับเพื่อน
ที่ยังดำเนินต่อไป
แต่เมื่อไหร่ที่นาฬิการทรายนั้น
ตกลงมาจากชั้นที่เราวางมันไว้
โดยที่ไม่มีอะไรมารองรับเพื่อไม่ให้มันแตก
เม็ดทรายที่บรรจุภายในก็คงจะกระจายเกลื่อนกลาดห้อง
ถึงแม้ว่าเราจะพยายามนำมันกลับมา
ก็คงได้ปริมาณเม็ดทรายไม่เท่ากับตอนที่มันยังบรรจุอยู่ในนาฬิกาทราย
ก็เหมือนกับความสัมพันธ์ของเรากับเพื่อน
ถ้าหากมันเกิดรอยร้าว ก็ยากที่จะประสานให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ก็เหมือนกับเม็ดทราย ถึงเราจะพยายามเก็บ พยายามนำมันกลับมาแค่ไหน
แต่แน่นอนว่า มันจะไม่ใช่เม็ดทรายปริมาณเท่าเดิมอย่างแน่นอน
หน้าส่วนตัว
897
