8 มิถุนายน 2549 11:35 น.
สายน้ำสีเงิน
อันชีวิตคือสิ่งที่เปราะบาง
บ้างก็วางชีวาวายที่ตรงหน้า
บ้างเพียงแค่หนึ่งกระพริบที่หลับตา
บ้างโหยหาโหยไห้ก่อนดับลง
บ้างร้องร่ำเรียกร่างที่ดับสูญ
บ้างอาดูรอาลัยไร้ประสงค์
บ้างกอบเกียรติชีวาที่ดับลง
บ้างยืนยงต่อไปจวบจบกาล
สุดแท้แต่บุญกรรมที่บรรจบ
ที่ยื้อยุดภัยประสบที่สืบสาน
อดีตชาติอาจองค์ดลบรรดาล
สิ่งสุดท้ายก็พบพานซึ่งนิรันดร์
27 มกราคม 2549 11:19 น.
สายน้ำสีเงิน
จะเป็นต้นไม้ให้เจ้าอาศัย
จะเป็นกองไฟให้เจ้าอบอุ่น
จะเป็นสายน้ำที่แสนการุณ
จะเป็นหมอนหนุนให้เจ้าแอบอิง
23 ตุลาคม 2548 12:48 น.
สายน้ำสีเงิน
เมื่อยึดถือตัวตนแห่งชีวิต
เมื่อยึดติดตัวตนแห่งสีสัน
เมื่อยึดถืออารมณ์ระหว่างกัน
เมื่อยึดมั่นเมื่อนั้นก็มืดมน
เมื่อเจ้ามีเจ้าบอกว่ามันมี
เมื่อไม่มีมันก็หมดให้สับสน
เมื่อเจ้าจากร้องร่ำช้ำกมล
เมื่อเจ้าปล่อยทุกทนจนได้ใจ
หากเจ้ามีอารมณ์อันสุขแสน
หากเจ้าแค้นแสนทุกข์สุขไฉน
หากเจ้าเจ็บก็เจ็บทั้งเจ็บใจ
หากเจ้าได้สุขใจก็คืนมา
หากเจ้ารู้สึกถึงแรงแห่งชีวิต
หากเจ้ารู้ลิขิตที่เฝ้าหา
หากเจ้าทราบชะตาโลกที่ผ่านมา
หากเจ้าหาจุดจบอกระทม
มัวยึดติดชิวิตก็เกิดทุกข์
มัวเมาสุขก็ทุกข์ไม่สุขสม
มัวลุ่มหลงเมามัวกลัวระทม
มัวแต่เฝ้าเจ่าจมตรมหัวใจ
เจ้าสละเสียทรัพย์ซึ่งยึดถือ
เจ้าปล่อยมือจากสุขที่ฉาบฉาย
เจ้ามองผ่านทุกข์เข็นเป็นมลาย
เจ้าปล่อยกายตามกระแสแด่พระธรรม
เมื่อชีวิตชีวิตคือชีวิต
อย่ายึดติดชีวิตอันน่าขำ
เพราะจริงตริงชีวิตนั้นมีกรรม
มิได้ทำให้ก่อเกิดสุขที่แท้
เมื่อเจ้าเศร้าเจ้าก็มองว่าคือเศร้า
อย่ามัวเมากับความเศร้าเคล้ากระแส
เมื่อเจ้าสุขจากทรัพย์ลาภยศแท้
จงปล่อยแก่กระแสโลกโศกทางธรรม
อุเบกขาอย่ายึดติดคิดอัตตา
แรกศึกษายากยิ่งสิ่งถลำ
เมื่อปล่อยวางว่างใจที่จดจำ
มองตามธรรมธรรมดาที่เป็นไป
เมื่อไม่มีการยึดติดกับชีวิต
ปล่อยลิขิตเป็นไปตามกระแสใส
มองผ่านผ่านด้วยปัญญาที่เป็นไป
จะสุขได้เมื่อเจ้าพบว่าไม่มี
17 มีนาคม 2548 16:26 น.
สายน้ำสีเงิน
สี่ปีที่เจ้าทนจนเรียนจบ
สี่ปีที่เจ้าพบประสบฝัน
สี่ปีแห่งประสบการณ์นับหมื่นพัน
สี่ปีที่เจ้าฝันจะจบลง
มหาลัยที่วาดไว้ได้เสร็จสิ้น
แต้มแต่งกลิ่นวาดฝันตามประสงค์
จนมาถึงวันสุดท้ายได้หยุดลง
จบการลงลายเส้นสีที่สุดท้าย
จากลาเพื่อนครูอาจารย์ที่ตรงหน้า
ขอจากลาสถาบันที่มุ่งหมาย
และบอกกล่าวใบหญ้าทั้งผืนทราย
ที่สุดท้ายเพื่อจะไป ณ ปลายฝัน
เริ่มบทใหม่บทแรกแห่งชีวิต
เริ่มลิขิตกับการงานที่แข่งขัน
เป็นภาพวาดสีใหม่ที่โรมรัน
เป็นปฐมชีวันให้ก้าวไป
ต่อจากนี้คงไม่ได้สนุก
ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขร่วมสดใส
ได้รวมรักร่วมชีวิตรวมจิตใจ
คงไม่ได้ก้าวออกไปพร้อมพร้อมกัน
คงขอให้ทุกทุกคนที่เรียนจบ
ได้พานพบเพื่อนผองที่แข็งขัน
ได้พบกับพี่น้องที่รักกัน
ได้ก้าวไปเป็นคนสำคัญของประชา
2 พฤศจิกายน 2547 00:15 น.
สายน้ำสีเงิน
แม้ชีวิตจะเปลี่ยวเหงา
แม้จะเศร้าเคล้าน้ำตา
แม้จะเหนื่อยจะเมื่อยล้า
แม้เวลาจะเหือดหาย
แต่สิ่งที่ดำรงอยู่
และจะสู้ไม่กลับกลาย
สิ่งที่มีความหมาย
คือหัวใจที่เฝ้ารอ
หน้าส่วนตัว
1293
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสายน้ำสีเงิน
