หน้าส่วนตัว
คิดถึงเรื่องวันวานเคยหวานนัก
มีคนรักปลอบใจให้เสมอ
ยังพร่ำบอกรำพันฉันรักเธอ
คำพร่ำเพ้อยังก้องอยู่ไม่รู้วาย
วันเวลาผ่านไปใจเคยรัก
เคยแน่นหนักกลับเหิรห่างแล้วจางหาย
กอดแต่รูปของนางไม่ห่างกาย
เก็บเอาไว้คราคิดถึงดึงมาดู
สายลมพัดใบไม้พริ้วปลิวละล่อง
แผ่วลมต้องพัดพามาแตะหู
ครั้นหนาวกายสุดคิดฮอดยอดพธู
ยามเช้าตรู่น้ำค้างพรมตรมฤดี
1901
