29 พฤศจิกายน 2548 19:28 น.

ทุกครั้งที่เรานั่งรถเมล์กลับบ้านด้วยกัน

มาถึงแล้วเย็นนี้ที่เฝ้าคอย
ใจมันลอยไปหาเธออยู่เสมอ
เวลาที่ได้กลับบ้านพร้อมกับเธอ
ทั้งได้เจอได้นั่งข้างๆกัน
อุ่นใจแล้วแค่มีเพียงเธอกับฉัน
เรามีกันคงมั่นไม่หวั่นไหว
อุปสรรคนับพันร่วมฝ่าไป
ด้วยหัวใจที่คงมั่นของสองเรา
นั่งข้างกันมันอุ่นใจยามเราหนาว
หนทางยาวเพียงใดไม่ไหวหวั่น
เพลงของเราอยู่ในใจกันและกัน
ขอรักเราคงมั่นนิรันดร